My werewolf

Κεφαλαιο 3

Έφυγα από την καφετέρια και και πείρα τον δρόμο για το σπίτι. Στα μισά της διαδρομής άκουσα ένα ήχο από το παλιό εγκαταλειμμένο πάρκο της περιοχής, δεν έδωσα σημασία και συνέχισα τον δρόμο μου.

Δεν πρόλαβα να κάνω πέντε βήματα και ξανά ακούστηκε αυτός ο ήχος αλλά πιο κοντά αυτή την φορά.

Μπέλα: Είναι κανείς εκεί? Ρώτησα φοβισμένη.

Δεν απάντησε κάποιος και καθώς πήγα να γυρίσω ένιωσα κάποιον να ανασαίνει πίσω μου, άρχισα να γυρίζω σιγά σιγά το κεφάλι μου προς αυτή την κατεύθυνση.

Μπέλα: Ααααααααααα, αυτό που είδα με κατά τρόμαξε και άρχισα να τρέχω.

Ετρεξα τόσο γρήγορα που ούτε και εγώ το πίστευα ότι μπορώ να τρέξω, όμως αυτό το..το πράγμα ήταν από πίσω μου και με έφτανε. Δεν είχα άλλη δύναμη και άρχισα να μειωνω ταχύτητα και θα με έπιανε αν δεν εμφανίζονταν ένας μεγάλος, βασικά ένας τεράστιος μαύρος λύκος.

Καθόμουν πίσω από ένα τοίχο και μπόρεσα να ξεχωρίσω μερικά από τα χαρακτηριστικά του πλάσματος. Εχει την μορφή ένας ανθρώπου, όμως αυτό έχει κόκκινα μάτια, μαύρα ή αφυδατωμένα και μεγάλους μυτερους κυνόδοντες ήταν απλά τρομακτικό. Δεν μπόρεσα να δω περισσότερα γιατί κάποιος με τράβηξε από πίσω και μου έκλεισε το στόμα για να μην φωνάξω.

Κρίστιαν: Ηρέμησε Μπέλα ο Κρίστιαν είμαι.

Μπέλα: Κρίστιαν...ουφ ευτυχώς είσαι εσύ δεν αντέχω άλλο τρέξιμο. Είπα κουρασμένη.

Κρίστιαν:Το ξέρω απλά ηρέμησε και ακολούθησε με.

Μπέλα: Γιατί?

Κρίστιαν: Για να σου εξηγήσω μερικά πράγματα αλλά και γιατί στο σπίτι σου δεν είσαι πλέον ασφαλής, για να μείνεις.

Μπέλα: Τι εννοείς και η μαμά μου? Δεν την έχω ενημερώσει. Αυτή δεν κινδυνεύει?

Κρίστιαν: Relax girl η μαμά  είναι ενημερωμένη και συμφωνει απόλυτα, αφού όλο αυτό γίνεται για την προστασία σου και η ίδια δεν κινδυνεύεί τόσο από την στιγμή που εσύ δεν είσαι σπίτι.

Μπέλα: Και που θα μείνω εγώ τότε? Δεν έχω κάπου άλλου να πάω.

Κρίστιαν: Γι' αυτό μην ανησυχείς θα μείνεις στο σπίτι που μένω εγώ και ο αδερφός μου.

Μπέλα: Σοβαρά τώρα?? Είπα αγανακτισμένη με όλη την κατάσταση. Από την μια να κινδυνεύω από ούτε εγώ ξέρω τι και από την άλλη να πρέπει να μείνω δεν ξέρω ποσό καιρό με τον αχώνευτο παύλα Τομ.

Κρίστιαν: Δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται.

Μπέλα: Εγώ αλ... Συγγνώμη!! Εσύ πως ξέρεις τι σκεφτόμουν?? Ρώτησα φωνάζοντας, βασικά ουρλιάζοντας.

Κρίστιαν: Θα μάθεις τα πάντα, απλά πρώτα πάμε σπίτι που θα είσαι ασφαλής, εντάξει?

Μπέλα: Καλά οκ, κουρασμένα το ακολούθησα αλλά πηγενοντας προς το σπίτι τους μου ήρθε αναλαμπή. 

Μπέλα: Ο αδερφός σου που είναι?

**********