"Bu kız kız kim Eun Ha?"
"Şey ben lunaparktan çıktıktan sonra dün ki parka gittim. Sonra ağacın altında bu kızı ağlarken gördüm. Yanına gittim neden ağladığını sordum ve bana... (derin bir nefes alarak devam ettim) bana annesinin ve babasının öldüğünü söyledi sonra onu kucağıma aldım kucağımda uyuya kalmıştı. Etrafa baktığımda kimseyi göremedim ordada tek başına bırakamazdım o yüzden buraya getirdim."
Bunları söylerken gözümden bir damla yaş aktı.
"O zaman uyanmasını bekliyelim sonrasını düşünürüz" dedi
" Sence de hayat fazlasıyla acımasız değil mi?
Bu yaştaki bir ćocuğu annesiz ve babasız bırakmak ne kadar kötü değil mi?
Kim bilir ne kadar acı çekiyordur. Onun küçücük bedeni bu kadar ağır bir acıyı nasıl taşıyabilir hala anlamış değilim."
" Hem de fazlasıyla acımasız. Bunu sanırım en iyi ben anlayabilirim. Ama eminim ki bu küçük kız da herşeyin üstesinden gelicek."
《•••》
Uzun süre küçük kızın uyanmasını bekledik.
"Anne beni bırakma"
sesin geldiği yöne doğru kafamı çevirdim"
Bu ses küçük kızdan gelmişti hemen yanına gidip yere ćömeldim sanırım rüya görüyordu.
"Anne baba ne olur beni bırakmayın"
Dedi tekrardan küçük kız fazlasıyla terlemişti elimi saçlarında gezdirdim.
"Sakin ol güzelim herşey geçicek"
Dedim sessizce uyanmasını ümid ederek .
Yavaşça gözlerini araladı
Şükürler olsun.
"Anne " dedi tekrardan
Koltukta doğruldu
"Burası neresi? "
"Sakin ol sana zarar vermiyeceğiz. Parkta senin yanına geldim ben hatırladın mı"
"Evet hatırladım "
Dedi gözleri yine dolmaya başlamıştı.
Niye ağlıyordu ki yanlış bir şey mi söyledim acaba.
" Beni annemin yanına götürürmüsün?"
Dedi ama bana annesinin ve babasının öldüğünü söylemişti. Ne olur ben yanlış anlamış olayım lütfen lütfen.
Gözlerimi umutla gözlerine sabitledim
" Tabi ki götürürüm ama sen annen ve babanın nerede olduğunu biliyormusun?"
Ağlayarak konuşmaya başladı
" Evet onlar cennet te beni onların yanına götürürmüsün? " dedi umutla
Gözlerimdeki parıltı söndü şimdi ona ne söyleyebilirim gerçekten bilmiyorum.
Gözlerimi ondan ayırıp Yugyeom' a döndüm.
Bana bir yol göstermesini diliyordum.
O da ağlıyordu başını bende bilmiyorum anlamında salladı.
"Beni onlara götürücekmisin"
" Senin adın ne küçük kız daha kim olduğunu bilmiyorum önce tanışalım değil mi"
Şuan saçmaladığımın farkındayım ama konuyu dağıtmaya çalışıyorum ćünkü ona verecek bir cevabım yoktu.
"Min Ji" dedi
Elimi uzatarak
"Ben de Eun Ha " dedim
Yugyeom da kendini ortaya atarak
" Hey ben de burdayım görünmez falan mı oldum. Benim de adım Yugyeom" dedi
Bu haline gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Min Ji ' de bu haline tebessüm etmişti.
Bu küçük kıza ağlamak hiç yakışmıyor du , gülünce daha tatlı oluyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
♡CONTİNUES♡
Romance"Böyle bir şerefsiz için ağlamaya değmez. Sen onu değil o seni kaybetti" O haklıydı böyle biri için ağlamıyacam aksine daha güçlü durup ve pes etmiyecem...
