ၿငိမ္သက္ေနေသာ အခန္းတြင္း၌ ဖေယာင္းတိုင္ငယ္၏ အလင္းစကသာ လြင့္ေျမာေတာ့မေယာင္ လႈပ္ယွက္လ်က္႐ွိသည္။ ေရြ႕လ်ားတိုက္ခတ္ေနခဲ့ေသာ ေလလ်င္မ႐ွိပါမူ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ အလင္းေရာင္ငယ္စေလးသည္ အခန္းငယ္၏ ပံုရိပ္အား ပိုမိုမျပတ္မသား မွိန္က်ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့မည့္အလား ။
အေရာင္မြဲေနေသာ လိုက္ကာစသည္လည္း အခန္းငယ္တြင္း႐ွိ ခႏၶာကိုယ္အား ဖုံးကြယ္ေပးထား၏။ တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေသာ အသံသာအျပင္ ေႏြးေထြးၿပီး ျပင္း႐ွေသာအသက္႐ွဴသံမ်ားႏွင့္အတူ ထိုလိုက္ကာစေလးမွာလည္း ထိုပုဂၢိဳလ္၏ လႈပ္႐ွားမႈႏွင့္အတူ စည္းခ်က္ညီစြာ ကခုန္ေနေလသည္။
ရိယြင္က်ိဳင္း၏ စိတ္အစံုမွာေတာ့ လံုးဝ ကေသာ့ကေနာင္းပါပင္။ သူ႔၏ ဆင္ျခင္တံု႔တရားတို႔မွာလည္း တစ္စမက်န္ ကြယ္ေပ်ာက္ေနေသာ အေျခအေနတြင္ ႐ွိေန၏။
သူ႔၏ ေခ်ာေမာခန္႔ညားေသာ မ်က္ႏွာမွာ စိတ္ႂကြေဆးအ႐ွိန္ေၾကာင့္ နီျမန္းေနၿပီး အသက္႐ွဴသံမ်ားကလည္း တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာသလို မ်က္လံုးသူငယ္အိမ္တို႔မွာလည္း တစ္ဆထက္ တစ္ဆ ျပဴးက်ယ္လာေလသည္။ စိတ္ႂကြေဆးအဆိပ္ကား သူ႔ခႏၶာ တစ္ကိုယ္လံုးအႏွံ႔ ျပန္႔ႏွံ႔ေနခဲ့ၿပီ ။ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဤအဆိပ္ကို ေျပေလွ်ာ့ဖို႔ရာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ၊ မည္သူပင္ျဖစ္ေစ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အျမန္ဆံုးလိုအပ္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ေ႐ွာင္လန္ရႊင္းမွာ ခန္းစီးစကို အသာမလိုက္ကာ အိပ္ရာေပၚသို႔ တက္သြားလိုက္၏။ သူမ၏ မ်က္ႏွာအေရာင္မွာေတာ့ စကၠဴျဖဴပမာ ျဖဴေလ်ာ့ကာ အေရာင္က်ေနေလသည္။
လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး၊ မနက္ခင္းတြင္ အစြမ္းကုန္ ပြင့္လန္းေနေသာ ပန္းကဲ့သို႔ အလွမ်ိဳးႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္အေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းလာေသာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သည့္ရနံ႔တို႔ကို ဘယ္အလွကမ်ား ယွဥ္ႏိုင္ဦးမည္နည္း။
သို႔ေသာ္ သူမ၏ မ်က္ႏွာေပၚ၌ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈမ်ား ေျပးယွက္ကာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားပါ တုန္ရီေနၿပီး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနမႈက သူမ၏ စိတ္ႏွင့္ ခႏၶာကို ကြဲလြဲေစေတာ့မေယာင္။
