Koşar adımlarla yolda yürümeye başladım hemen taksi çevirip binip yola koyuldum.Taksiye binip oturduğum anda yan kapının açılması bir oldu gelen kişiye kafamı kaldırıp baktığımda bu kişinin Hilmi olduğunu fark ettim.İnanamıyorum bu çocuktan kurtuluş yok muydu ya çıldırmak üzereyim.
Sakin bir şekilde gelip yanıma oturdu. Yaptığı çok mantıksızdı sanki ben ona tokat atmamışımda çifte kumrular gibi elimi tutmuş bide sırıtıyordu.Ona dönüp sessizliği bozan ilk kişi ben oldum" Sen niye beni takip ediyorsun acaba"dedim ama dedim fazla yüksek çıktığından dolayı taksici dikiz aynasından bana baktı hafif bir tebessümle sırıtıp tekrar önüme döndüm ve konuşmaya devam ettim "hadi diyelim bu arabaya bindin peki senin araban noldu o biricik arabana zarar gelsin istemezsin herhalde" biraz çirkeflik yaptığımı biliyorum ama mecburdum, artık bir rahat bıraksın benide ben bu olanları düşünüp hayaller kurupta aptalca güliyim ya da sinirleniyim.Ben yokmuşum gibi aldırmadan yerinde iyice rahatlayıp taksiciye okulun adresini vericeği yerde başka bir adres verdi.Ben şaşkınlıktan ne yapacağımı biemeden o hala rahat bir tavırla kafasını omzuma koydu ve bütün vücüdum anında kaskatı kesildi.Sırf onu sinir etmek için omzumu sertçe yukarı kaldırdım kafası acımış olmalı ki kafasını kaldırıp bana noluyo? Dergibi baktı ve nolur kafamı omzuna koyiyım dergibi aegyo yapmaya başladı ama ben bu şapşiğe nasıl reddebilirimki.Hilmi resmen koca şapşal bir bebek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Efsunkar
Teen FictionYaşadığım durumlardan dolayı sinirlerim ve düşüncelerim alt üst oldu.Hayatımdaki herkesten nefret ediyorum herşeyden nefret ediyorum karanlık soğuk bir oda ve ışığı patlamış bir lamba. Peki bu düşüncem değişirse ne olur? Hilmi beni bu karanlık o...
