တစ် ခါ က သု ဝ ဏ္ဏ ဘု မ္မိ

episode 12

တစ္​ခါက သုဝဏၰဘုမၼိ episode 12
-------------------------------

ကြၽန္​ုပ္​တြင္​ ခံစားတတ္​သည္​့ ႏွလံုးသား႐ွိ၏။
ထို႔​ေၾကာင္​့ ခ်စ္​တတ္​သည္​၊ လြမ္​းတတ္​သည္​၊ ျမတ္​ႏိုးတတ္​သည္​၊ သတိရတတ္​သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ကြၽန္​ုပ္​က လိုသည္​ထပ္​ပို၍လဲ မ်ိဳသိပ္​တတ္​​ပါသည္​။

စစ္​ကာလအ​ေတာအတြင္​း ​ေနာင္​​ေတာ္​့ကိုကြၽန္​ုပ္​ရံဖန္​ရံခါသာ​ေတြ႔ရတတ္​​ပါသည္​။ ကြၽန္​ုပ္​သည္​ နန္​း​ေဆာင္​မွအပ အျပင္​သို႔ထြက္​ခြင္​့မ႐ွိသျဖင္​့ ယခင္​လို ​ေနာင္​​ေတာ္​ႏွင္​့ဆံု​ေတြ႔ျခင္​းငွါမတတ္​ႏိုင္​။ ​ေနာင္​​ေတာ္​ကမူ တစ္​ခါတစ္​ရံ နန္​း​ေဆာင္​ထဲဝင္​၍ ​လာ​ေတြ႔တတ္​၏။ ထိုအခ်ိန္​မ်ိဳးကိုသာ ႏွစ္​​ေယာက္​ၾကင္​နာမွုအျဖစ္​ မွတ္​ယူ​ေနရ​ေသာကာလတြင္​ ခဏတာအခ်ိန္​​ေလးအတြင္​း ​က်ြန္​ု​ပ္အ​​ေ​ပၚ ​ေနာင္​​ေတာ္​၏ လစ္​လ်ဴရွဴမွုမ်ားကို မ​ေျပာျဖစ္​ခဲ့။ ​ေနာင္​​ေတာ္​ စိတ္​ႏွလံုးညိဳးငယ္​သြားမည္​ကို စိုးရြံ႔မိသလို၊ ​ေနာင္​​ေတာ္​ႏွင္​့ ပဋိပကၡျဖစ္​ၿပီး ကြၽန္​ုပ္​ကိုထားရစ္​ခဲ့မည္​ကိုလဲ စိုးရိမ္​မိ​ေသာ​ေၾကာင္​့ မ​ေျပာရျခင္​းျဖစ္​ပါသည္​။ စိုးရိမ္​စိတ္​မ်ားျဖင္​့ မ်ိဳသိပ္​ထားတတ္​သည္​့ ကြၽန္​ုပ္​၏အခ်စ္​ကို နားလည္​မႈ႐ွိသည္​ဆိုမလား၊ ​ေၾကာက္​ရြံ႔သည္​ဆိုမလား။ မည္​သိုပင္​ဆို​ေစ ​ေနာင္​​ေတာ္​ကြၽန္​ုပ္​အနားမွ ထြက္​ခြာသြားမည္​့အ​ေျခအ​ေနကို စိတ္​ကူးမ်ွပင္​မ​ေတြးရဲ​ေသာ ကြၽန္​ုပ္​သည္​ အရာရာကို​ေရငံုႏႈတ္​ပိတ္​သာ ​ေနခဲ့ရသည္​။

​ေနသည္​ဦး​ေခါင္း​ထပ္​မွ တစ္​ျခမ္​းလွဲ​ေန​ေပၿပီ။ ပြဲ​​ေတာ္တည္​​ခ်ိန္​​ေရာက္​၍ ကြၽန္​ုပ္​သည္​စားဖို​ေဆာင္​ဖက္​ကို ​ေလ်ွာက္​လွမ္​းလာခဲ့၏။ ယခင္​လိုကြၽန္​ုပ္​တို႔သည္​ နန္​း​ေဆာင္​အတြင္​းခင္​းက်င္​းထား​ေသာ စား​ေတာ္​ပြဲကို သံုး​ေဆာင္​ရန္​အ​ေျခအ​ေနမ​ေပး​ေတာ့​။ တိုင္​းျပည္​မၿငိမ္​းခ်မ္​း၍ အရာရာ႐ွားပါးလာသလို အမႈထမ္​းမ်ားလိုလိုကိုလဲ ကာကြယ္​​ေရးတြင္​သာအသံုးျပဳလာခဲ့သည္​။ သို႔အတြက္​ ကြၽန္​ုပ္​တို႔သည္​ စားဖို​ေဆာင္​တြင္​သြား၍ ခ်က္​ထားသမ်ွကို ကိုယ္​တိုင္​ခူးခပ္​၍သာစား​ေသာက္​ရသည္​။ ယခင္​လို အမဲဟင္​းလ်ာ​ေပါင္​းစံုအစား အရြက္​​ေၾကာ္​မ်ိဳးစံုကိုသာစားရတတ္​သည္​။ စီမံခန္​႔ခြဲသူမ႐ွိ လ်င္​သူစားရသည္​့အခါ ကံ​ေကာင္​းလ်ွင္​ ၾကက္​႐ိုး​ေလာက္​​ေတာ့ရတတ္​သည္​။ ကံဆိုးလ်ွင္​က ကန္​စြန္​းရြက္​​ေရလံုျပဳတ္​မ်ွသာ။