တစ်ခါက သုဝဏ္ဏဘုမ္မိ episode 12
-------------------------------
ကျွန်ုပ်တွင် ခံစားတတ်သည့် နှလုံးသားရှိ၏။
ထို့ကြောင့် ချစ်တတ်သည်၊ လွမ်းတတ်သည်၊ မြတ်နိုးတတ်သည်၊ သတိရတတ်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်ုပ်က လိုသည်ထပ်ပို၍လဲ မျိုသိပ်တတ်ပါသည်။
စစ်ကာလအတောအတွင်း နောင်တော့်ကိုကျွန်ုပ်ရံဖန်ရံခါသာတွေ့ရတတ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် နန်းဆောင်မှအပ အပြင်သို့ထွက်ခွင့်မရှိသဖြင့် ယခင်လို နောင်တော်နှင့်ဆုံတွေ့ခြင်းငှါမတတ်နိုင်။ နောင်တော်ကမူ တစ်ခါတစ်ရံ နန်းဆောင်ထဲဝင်၍ လာတွေ့တတ်၏။ ထိုအချိန်မျိုးကိုသာ နှစ်ယောက်ကြင်နာမှုအဖြစ် မှတ်ယူနေရသောကာလတွင် ခဏတာအချိန်လေးအတွင်း ကျွန်ုပ်အေပါ် နောင်တော်၏ လစ်လျူရှူမှုများကို မပြောဖြစ်ခဲ့။ နောင်တော် စိတ်နှလုံးညိုးငယ်သွားမည်ကို စိုးရွံ့မိသလို၊ နောင်တော်နှင့် ပဋိပက္ခဖြစ်ပြီး ကျွန်ုပ်ကိုထားရစ်ခဲ့မည်ကိုလဲ စိုးရိမ်မိသောကြောင့် မပြောရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်များဖြင့် မျိုသိပ်ထားတတ်သည့် ကျွန်ုပ်၏အချစ်ကို နားလည်မှုရှိသည်ဆိုမလား၊ ကြောက်ရွံ့သည်ဆိုမလား။ မည်သိုပင်ဆိုစေ နောင်တော်ကျွန်ုပ်အနားမှ ထွက်ခွာသွားမည့်အခြေအနေကို စိတ်ကူးမျှပင်မတွေးရဲသော ကျွန်ုပ်သည် အရာရာကိုရေငုံနှုတ်ပိတ်သာ နေခဲ့ရသည်။
နေသည်ဦးခေါင်းထပ်မှ တစ်ခြမ်းလှဲနေပေပြီ။ ပွဲတော်တည်ချိန်ရောက်၍ ကျွန်ုပ်သည်စားဖိုဆောင်ဖက်ကို လျှောက်လှမ်းလာခဲ့၏။ ယခင်လိုကျွန်ုပ်တို့သည် နန်းဆောင်အတွင်းခင်းကျင်းထားသော စားတော်ပွဲကို သုံးဆောင်ရန်အခြေအနေမပေးတော့။ တိုင်းပြည်မငြိမ်းချမ်း၍ အရာရာရှားပါးလာသလို အမှုထမ်းများလိုလိုကိုလဲ ကာကွယ်ရေးတွင်သာအသုံးပြုလာခဲ့သည်။ သို့အတွက် ကျွန်ုပ်တို့သည် စားဖိုဆောင်တွင်သွား၍ ချက်ထားသမျှကို ကိုယ်တိုင်ခူးခပ်၍သာစားသောက်ရသည်။ ယခင်လို အမဲဟင်းလျာပေါင်းစုံအစား အရွက်ကြော်မျိုးစုံကိုသာစားရတတ်သည်။ စီမံခန့်ခွဲသူမရှိ လျင်သူစားရသည့်အခါ ကံကောင်းလျှင် ကြက်ရိုးလောက်တော့ရတတ်သည်။ ကံဆိုးလျှင်က ကန်စွန်းရွက်ရေလုံပြုတ်မျှသာ။
YOU ARE READING
တစ် ခါ က သု ဝ ဏ္ဏ ဘု မ္မိ
Historical Fictionပထမဆုံးရေးဖြစ်တဲ့ နန်းတွင်းဇာတ်လမ်းပါ သမိုင်းနှင့်မညီရင် နားလည်သည်းခံပေးပါဗျ Jet Li ရဲ့ Heros ကို ဇာတ်အိမ်မှီငြမ်းထားပါတယ်။ ဇာတ်လမ်းက "ပြန်ဆုံမဲ့နေ့" လို အမေး အဖြေနဲ့ ရေးထားပါတယ် ဇာတ်လမ်းပုံစံအကျဉ်းတူတာပါ ကျန်တာတော့မတူပါဘူး ဖတ်ရှူဝေဖန်ပေးပါခင်ဗျ
