Mister Doctor

Chapter 9

Started that day, like i was planing for, iniwasan ko na si Mister. Pero kahit iwasan ko siya, mas lalo lang nadadagdagan ang nararamdaman ko sakanya!

I know its wierd... pero hinihintay ko ang tawag niya! Pero sa tuwing tumatawag siya, nire-reject ko! Wierd right? Haha i know... i'm just testing if he really still care about me.

Ayoko lang sagutin. Baka i kwento niya kung pano siya sagutin ni Leyzel. Edi double kill na?

I thought to myself na hindi ko babasahin ang mga texts niya. Pero sadyang makulit ang daliri ko at ang harot ng mata ko kaya di ko maiwasan!

Marami siyang text pero hindi ko nire-replayan!

Minsan nga nagpapadala pa siya ng cheese cake sa bahay! Tapos nagta-tag pa siya ng mga post sa facebook! Nagre-record din siya ng voicemail at sini-send sakin! Idagdag mo yung mga sweet na sinabi niya! He said that he missed me with a sad voice. Nako-konsensya na ako.. kailangan ko ba talaga siyang pahirapan? I don't know kung nahihirapan siya! I don't know... wala akong alam... hindi ako sigurado... maybe??

Goddamnit! I don't know! Pero yan ang nararamdaman ko sa boses niya!

Kahit iwasan ko siya, sa ganyang ginagawa niya, sinong hindi ang mahuhulog diba?

Well maybe this is my first time kaya nahihirapan akong mag move-on. And because this is my first time, wala akong kaalam-alam sa pagmo-move on!

Kaya para masigurado kong di na siya magte-text at tumawag, tinapon ko na ang sim ko at nagpalit ng number. I also deactivated my account.

Success naman ang ginawa ko.. pero aaminin ko, miss na miss ko na rin siya.. gusto ko siyang makita at maka usap. Mahawakan at makasama... pero kung gagawin ko yun, san ang pagmo-move on dun?

Tumagal ng 3 days ang walang komunikasyon ko sakanya. In the 4th day, when i was about to go to school, naabutan ko si Mister na nakaharang sa daan. Talagang hinarang niya ang sarili niya sa harap ng kotse ko para lang masiguradong di ako makaalis agad.

Kumalbog naman ang dibdib ko nang makita ko kung paano kasama ang tingin niya sakin!

Pero hindi yun ang inalala ko. Nang makita ko siya, gusto kong bumaba agad at yakapin siya! Pero di ko ginawa. Malapit na akong maka move-on eh! (Actually, i don't know. Just saying okay?)

Na-miss ko talaga siya... ang mukha niya... ang katawan niya.. lahat ng nasa kanya! Miss na miss ko na! Isang buwan at kalahati na ng hindi kami nag kita..

And there, i saw him standing infront of my car... kitang-kita ko ang pagababago sakanya.. tumataas na ang buhok niya at sobrang tamlay niya.

Yung mata niyang walang kabuhay-buhay pero ang sama ng tingin sakin. Bagsak ang balikat niya at medyo pumapayat pa.

"I miss you.." i whispered. Alam kong di niya narinig yun. But i really wanna say that words infront of him!

Imbes na bumaba ako, bumusina ako. Para naman may silbi rin tong busina rito!

Pero habang bumubusina ako, di siya umaalis sa harap ng kotse. Nakita ko kung pano gumalaw ang bibig niya na parang pinapahiwatig na bumaba ka diyan!

Kumalabog uli ang puso ko sa sobrang kaba! Nanginginig ang labi at kamay ko!

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kotse at dahan-dahan rin akong bumaba.

Siya naman ay nagmadaling pumunta sa harap ko at hinawakan pa ako sa braso at hinila papalayo!

Nung makalayo na kami, dun niya ako hinarap at nawala ang masama niyang tingin at napalitan ito ng pag aalala.