*Γιατί συμβαίνουν μόνο σε εμένα αυτά? Μα Harry..Harry?!Πόσο ηλίθια είμαι? Τι λέμε τώρα στον Niall?* Παρακολουθούσα τον Niall να ντύνεται εκνευρισμένος*
D: Τι επαθες? Γιατί θυμώσες? *γυρεύοντας παΩ...*
Ν: Δεν ξέρω μάλλον επειδή με αποκαλεσες "Harry"..Δεν τον έχεις ξεπεράσει ακόμα,ε; Δεν είσαι καν σίγουρη για την επιλογή σου να,χωρίσεις μαζι του...
D: Οχι είμαι σίγουρη,απλά...τόσο καιρό με τον μόνο άντρα ποτ βρισκόμουν σε τέτοια κατάσταση ήταν ο Harry και..θέμα συνήθειας...Κατάλαβε με Niall,αν δεν σε ήθελα δεν θα βρισκόμουν εδώ αλλά στον Harry!Σε παρακαλω κατα-
Ν: Οκ,σε πιστεύω έχεις δίκιο σε συγχωρω
D: Niall ειλικρινά σου μιλάω ο Harry δεν σημαίνει τίποτα για μένα εσένα θελ_ Για μισω τι ειπες?
Ν: Σε συγχωρω... Καταλαβαίνω...
D: Τόσο απλά θα με συγχωρέσεις? Άλλοι στη θέση σου πιθανώς να χώριζαν για αυτό που συνέβη,και συ με συγχωρεις τόσο εύκολα...Δεν σου πέρασε από το μυαλό Ότι σου λέω ψέματα;
Ν: Μου λες,ψέματα?
D: Οχι απλά..
Ν: Τότε σε πιστεύω. Μην με συγκρίνεις με άλλους,σε καταλαβαίνω καλύτερα από τον οποιοδήποτε στο κόσμο.
D: Μα δεν είναι κάπως χαζό αυτό που κανείς?
Ν: Οταν είσαι ερωτευμένος κανείς πολλα χαζά πράγματα,που σου φαίνονται αξιολατρευτα όσο είσαι ερωτευμένος,μετά συνειδητοποιείς πόσο χαζά ήταν...
D: Αυτό που λες δεν εχει λογική..
N:Δεν χρειάζεται να εχει λογική ο έρωτας.Έτσι πρέπει να 'νε...Παράλογος *με φίλησε γλυκά*
D: Συγγνώμη
N: Σσσσς..*ακουμπήσει απλά το δάχτυλο του στα χείλη μου* Μην το σκέφτεσαι καν...
D:Είχαμε αφήσει κάτι στη μέση αν θυμάμαι...
Ν: Την ταινία? *γελακι*
D: Και κάτι ααλλο..;) *γέλασα*
*Ο Niall γελώντας με έπιασε από τους γλουτούς μου και τύλιξα τα πόδια μου γύρω του και άρχισα να τον φιλάω.Εκείνος με,οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα όπου με πέταξε στο κρεβάτι και άρχισε να ανέβαινει πάνω μου..
