{Στο καναπέ στο σπίτι του Harry}
*Κοιτούσα την φωτογραφία εξεταστικά, στρηφογυρηζοντας την γύρο γύρο. Αυτό που κανε ήταν ασυγχώρητο…Του εμπιστεύτηκα την ραγισμένη. μου καρδιά,την ξανακωλησε γιατί?! Για να την ξανασπασει χειρότερα!! Και τώρα θα πρέπει να προσποιηθω,στον Harry, οτι δεν νιωθω τίποτα απόλυτος για τον Niall,ψέμα, αφού δεν ξέρω, κάτι μέσα μου ψάχνει να βρει στοιχεία για να τον δικαιολογείσει… ίσως επειδή υπήρξε κολλητός μου πιο παλιά... Ίσως γιατί δεν μπορούσα να το πιστέψω οτι ένας "άγγελος" σαν εκείνον έπαιξε ενα τέτοιο παιχνίδι-απο τον Harry θα το περίμενα από εκείνο όμως ΠΟΤΕ!-… Ισως πάλι να μην τελειώσαμε ακόμα* *ο Harry πήγε να καθίσει,εγώ πέταξα την φωτογραφία στο πλάι για να μην δει οτι τον σκεφτόμουν ακόμη*
Η: Destiny,εκλεγες? *πήγε να βάλει τα χέρια του στα μάγουλα μου*
D: *τραβήχτηκα πίσω και σκουπισα τα μάτια μου* Ε,τι,οχι τίποτα άστο..
Η: Δεν είσαι χαρούμενη που είσαι εδώ?
D: Όχι είμαι (πραγματικά ήμουν) απλά..
Η: Απλά τι?!
D: …...
H: Για μισω τι έβλεπες εκει? *τεντωθηκε να πιάσει την φωτογραφία,δεν πρόλαβα να τον εμπόδισω*
Η: Για αυτόν έκλαιγες?
D: *κοίταξα το πάτωμα*
Η: Μάλιστα... Δεν τον έχεις ακόμα ξεπεράσει,εε?
D: Συγγνώμη αλλά ναι.Ναι! Δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμα! Και ποτέ δεν θα τα καταφέρω... Ο Niall ήταν και θα ειναι ενα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου που κανείς δεν θα το παρεΙ από μένα,ποτέ. *έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου περιμένοντας να με χτυπησει πολύ δυνατά...μέχρι θανάτου… Αντί για αυτό όμως το μόνο που άκουσα ήταν έναν ψυθιρο να λεει καλα*
D: Τι?
Η: Καλα... Έχεις δίκιο.. Δεν εχεις συνηθίσει την ζωή σου χωρίς αυτόν.Παρ'όλο που με σκωτονεις κάθε φορά που λες οτι τον αγαπάς πρέπει να αποδεχτώ το γεγονός οτι ειναι ενα κομμάτι του εαυτού σου. Είτε σαν γκομεν- εεε… αγόρι είτε σαν κολλητός θα στε μαζι.
D: Harry είσαι καλα?! Εσύ τωρα,κανονικά,θα πρεπε να με κανείς τόπι στο ξύλο και να με βρίζεις όσο πιο άσχημα μπορείς. Αντί για αυτού μου δίνεις χρόνο να το συνειδητοποιήσω και να αποφάσισω τι θα γίνει?!
Η: Αλαξα Des,Αλαξα ριζικά! Θέλω πολύ να μαστε μόνο όμως αν είσαι 100% σίγουρη για την επιλογή σου.. *είχα μείνει να τον ακούω έκπληκτη από τηνωριμότητα και την σύνεση αυτό του ανθρώπου* Θα πάω πάνω εσύ μάλλον θα κοιμηθείς εδώ,στον καναπε έτσι δεν ειναι?*είπε με θλιμενο τονο*
D: Εμ,ναι.. Ας κρατάμε μια απόσταση "ασφάλειας" μέχρι να δω τι θα κανώ
Η: Οκ πάντως το κρεβάτι μου θα ναι παντα ανοιχτό για σενα *γέλασε πονηρά*
D: *γέλασα και γω* Καληνύχτα
Η: Καληνύχτα! *έκλεισα ρα ματια μου αλλα οχι τελιως* Σ'αγαπώ *σχημάτισαν τ χείλη του νομίζοντας οτι δεν έβλεπα*
*προχώρησε στο διάδρομο μέχρι το δωματιο του όπου μπήκε και εκλεισε την πόρτα*
"Και 'γω, άγγελε μου" ψυθιρησα και με πήρε γλυκά στην αγκαλιά του ο Μορφέας
