*Πλησίασα να δω τι συνέβαινε κάλυτερα..και είχα δίκιο τελικά. Ο τύπος οου παντρεύτηκε την κοπέλα της ζωής μου την απατουσε! Κάθονταν γόνατα μια κοπέλας και την φιλούσε!Αν ήμουν στη θέση του... Αλλα βέβαια..οταν έχεις κάτι δικό σου δέν το εκτιμάς μόλις το χάσεις καταλαβαίνεις την αξία του και θα Κάνες τα πάντα για να γυρίσεις πίσω το χρόνο.*
*Κάτι όμως μου κίνησε το ενδιαφέρον...με την κοπέλα στης οποίας τα γόνατα καθόταν και φιλιονταν,άλλαξαν θέσεις και συνυδιτοποιησα οτι δέν ήταν γυναίκα αλλά άντρας!*
*Δέν το πίστευα οτι η Des ήταν υποχρεωμένη να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της με έναν γκέι! Και αυτη να 'χε μαύρα μεσάνυχτα*
*Έτρεξα στην πόρτα του σπιτιού της Destiny και χτυπούσα σαν τρελός το κουδούνι.Άκουσα μια φωνή από μέσα να λέει "Τώρα-Τώρα". Η πόρτα άνοιξε. Ήταν η Des με κάποιες ''αλλαγές"..*
D: Harry?! Μην μου πεις οτι είσαι εσύ!! *δάκρυα χαράς σχημάτισαν τα ματια της και με αγκάλιασε*"
Η: Ναι εγώ είμαι.. Εσύ είσαι η Des, η Des μ?
D: Ναι από οτι θυμάμαι... *γέλασε,πόσο μ χε λείψει το χαμόγελο της*
Η: Τι έκανες στη μύτη σου?
D: A! Για την πλαστική μιλας? Μα δέν θυμάσαι πως ήταν η μύτη μου παλιά? ΧΆΛΙΑ! ΔΈΝ ΒΛΕΠΟΝΤΑΝ!
*εγώ την έβλεπα τέλεια,σκέφτηκα,*
H: Εσύ ήσουν πάντα κατά τέτοιου είδους επεμβάσεων! Υποστηρίζες την φυσική όμορφια...
D: *κοίταξε το πάτωμα και μουρμούρισε* Οι άνθρωποι αλλάζουν
*ποιός το λέει αυτό? Η Destiny σε μενα*
Η: Και τι έγινε με το εεε... Πως το λέμε ευγενικά? *αφού της έδινα κατάλαβε και χαμογελασε*
D: Για το στήθος μου μιλάς? Γιατι τι έχει
Η: Να απλά ειναι..ειναι..τόσο..τόσο..εμ;;.. Μεγάλο! *γέλασε ξανά και με παρέσυρε*
D: Όσο τα χαμε δν θυμάσαι πως ήταν?
Η: Μια χαρα ήταν...
D: Δέν ήταν όμως τέλειο..
Η: Μα ποιος λέει οτι πρέπει να σε "ΤΈΛΕΙΑ"?
D: Ο Αντρέας
Η: Destiny, τα αληθινά κορίτσια δέν τέλεια και τα τέλεια κορίτσια δέν ειναι αληθινά.. Άλλωστε εγώ ήμουν ερωτευμένος με όλες αυτές τις τέλειες μικρό ατέλειες σου...
Destiny's POV
*είχα να ακούσω κάτι τόσο όμορφο για μενα από τότε που έφυγα από την Αγγλία. "Φυσικά και γω δέν θα κανα κάτι τέτοιο στον εαυτό μου αλλα μια Μοιραράκη πρέπει να εχει κάτι τουλάχιστον 5 μποτοξακια,έτσι έλεγε ο Αντρέας που στο κάτω κατω αυτός με εβαλε ΒΑ τα κανΩ.." ήθελα να του πω αλλα δέν*
Harry's POV
D: Ευχαριστώ... Παντα έχεις τον τροπο να με κάνεις να νιώθω όμορφα! *με αγκάλιασε. Την κοίταξα στα μάτια και με κοίταξε και κεινη. Μείναμε σ'αυτή τη θέση για δευτερόλεπτα που μ φάνηκαν ΑΙΩΝΕΣ. Άρχισα να πλησιάζω το πρόσωπο της και τα δειψασμενα χείλη της.Δέν φάνηκε να χει αντηρισει οπότε συνέχισα μέχρι που το χέρι της με σταματησε.*
D: Harry αυτό που κανείς δέν ειναι σωστό... Είμαι παντρεμένη! Με άλλον..
Η: Ναι με έναν... Άντε να μην πω
D: Οχι, γιατι να μη το πεις; ΠΕΣ,αν τολμάς...
Η: Εντάξει, αλλα θελω να το πάρεις ψύχραιμα...
D: *ξεφυσηξε* Ακούω..
Η: Λοιπόν είδα τον Αντρέα να φιλιετε με κάποιον άλλον στο αυτοκίνητο του...ΑΝΤΡΑ!!
D: Ιιιχ!Τι μ λες τώρα? *αποκρίθηκε τΗΒ έκπληκτη*
Η: Για μιΣω.. Το ξέρεις?
D: Εσύ τι λες? Το περίεργο θα ταν να τον εβρσικές με κοπέλα..
Η: Και γιατι είσαι ακόμα μαζι του?
D: Τον αγαπώ! Αλλα σαν φίλο.. Όμως κυρίως Για ξερκαφωμα! Για να ξεγελάσει το κόσμο και να μην καταλάβει οτι ειναι ερωτευμένος με τέτοιου είδους άτομα... Καθ για μενα,όμως, λειτουργεί σαν ξεκάρφωμα..
Η: Τι εννοεις?
D: Να.. Για να ξεγελάσω τον εαυτο μου και να μην καταλάβω οτι είμαι ακόμα ερωτευμένη με το λάθος άτομο... ΕΣΕΝΑ!
H: Τότε έλα μαζι μου και μη προσποιησε σαν να μη συμβαίνει τιποτα μεταξύ μας γτ συμβενει.. Ποτέ δέν με ξεπερεασες-ούτε εγώ- και ούτε πρόκειται οπότε έλα πάμε...
D: Δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις...
Η: Κι ωμός.. Ειναι! Αλλα ποτέ δέν άφησες την καρδιά σου να κανει αυτό που πραγματικα θέλει χωρίς να επευμει το μυαλο σου...
D: Όσες φορες το χω κανει έχω πληγωθεί οπότε....
Η: Des, σε θελω,με θελεις, τι πιο απλο...
D: *χαμογέλασε και κοιταξε το πάτωμα. Πήγε να πει κάτι αλλα ενα τρίξιμο από μέσα στο σπίτι την σταματησε και πήγε μέσα* Harry! *φώναξε αλλα δέν απευθηνονταν σε μενα. Βγήκε με ένα αγοράκι στην αγκαλλα της.* Πόσες φορές σ χω πει να προσεχείς οταν περπατάς δίπλα από το τραπέζι του καφέ? Θα πέσει πανω σ και θα χουμε αλλα
Η: Ο γιος σου?
D: Ναι ειναι σχεΔον 1 χρόνων
Η: Και γιατι τοn ονομασες Harry?
D: Είπα να του δώσω το όνομα του πατέρα του.
Η: Μα τον μπαμπά του τον λένε Αντρεα..
D: Οχι αυτού.... Του αληθινού του πατέρα (!)
