*Θέλω να πάω στο δωματιο του Harry να του μιλήσω...να του πω..ο,τι δεν μπόρεσα να του πω τόσο καιρό...Οτι τον αγαπούσα,ότι τον ήθελα,οτι ένιωθα μισή χωρίς αυτόν.. Οτι νοσταλγώ τις εποχές που ξυπνούσα δίπλα του,που ανασεναμε τον ίδιο αέρα,που ζούσα για αυτόν και αυτος για μένα. Παρ'ολα αυτά υπάρχει και ο Niall, που τον αγαπάω δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν και είμαι σίγουρη οτι δεν μου το κάνε αυτό με την Vanessa,το. τέλειο αγόρι μου..*
*Αυτό ίσως ειναι το πρόβλημα μου,ότι δεν ξέρω τι θέλω ή μάλλον κάλυτερα ποιον θέλω*
*Την σκέψη μου διέκοψε ενα χτύπημα της πόρτας.Πλησίασα,άνοιξα,ήθελα να χαμογελασω με το θέαμα που έβλεπα αλλα κράτησα μια ψυχρή στάση απέναντι του*
D: Niall?! Πως-πως με βρήκες?
Ν: Δεν ήταν δύσκολο...Αν σκεφτείς οτι ήρθες στην πόλη για να μαστε μαζι,οπότε το πρώτο σου σπίτι εδώ ήταν το δικό μου και το επόμενο του Harry,που θα πήγαινες?! Επίσης,ποιος άλλος θα σου λεγε όλα αυτά τα παραμύθια για να πας μαζί του?
D: Δεν ειναι παραμύθια! Δεν τι πιστευω! Το αρνησε ακόμα??!! Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που..
Ν: Θεέ μου! Δλδ δεν σκέφτηκες οτι η φωτογραφιά ήταν ΠΑΛΙΑ?!
*ΠΑΛΙΑ?! Αυτό δεν το σκέφτηκα... Δεν ήθελα να με περάσει για ευκολοπιστη,έτσι απόφασισα να τον διώξω*
D: Θα σου ζητήσω να φύγεις για το καλό και τον δυο μας..
Ν: Δεν πάω πουθενά,εδώ θα μείνω!*αναστέναξα* Αγάπη μου, πάμε να φύγουμε,αφού κατάλαβες οτι όλα ήταν μια παρεξήγηση...*με τράβηξε από το χέρι έξω,εγώ αντιστάθηκα*
D: ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ!
Ν: Οχι,θα 'ρθεις μαζί!
D: ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ!!!
Ν: Destiny,γαμω την πουτανα μου...
D: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο
*θα τον προσβαλα μέχρι να εκνευριζονταν και να έφευγε...Δεν είχα άλλη επιλογή*
Ν: Καταλάβα τι κανείς... Θα με εκνευρισεις για να φύγω.Εγώ όμως δεν πάω πουθενά χωρίς εσένα..
D: Μα δεν θελω... ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ πλέον χριστιάνε μου!! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΙΣ?!
Ν: Μπορείς να αφήσεις τα πεισματα γιατί μετα θα το μετανιώσεις
D: Δεν ειναι πείσμα..ΦΥΓΕ! Περνάω καλα με τον Harry,μη μου το χαλάς,παρακαλω.
Ν: Γιατί δεν φεύγεις;Δεν σου αξίζει ενα ρεμάλι σαν τον Harry και το ξες καλα αυτό.. Θυμάσαι τι έγινε την τελευταία φορά...
D: Τώρα ειναι αλλιώς... Άλλαξε!
Ν: Destiny,σε κοροιδευει.. Πάντα το κάνε! ΞΥΠΝΑ! Δες το!!
D: Δεν ξες τπτ για κείνον!!
N: ΞερΩ το βασικό... οτι σε πλήγωσε όσο κανείς άλλος και δεν θα τον αφησω,να το ξανακάνει!
D: Μπορώ να ξεχωρίσω τι ειναι καλό και τι οχι για μένα..Δεν σε χρειαζόμαι *ούτε εγω δεν πιστεύα αυτά που έλεγα,αλλά για να έφευγε θα κανά τα παντα*
Ν:*ξεφυσηξε αγανακτισμένος* Γιατί είσαι τοσο ηληθια κοπέλα μου??
*με αποκάλεσε ηληθια?! Ποιος,ο Niall!! Το πιο γλυκό αγόρι του κόσμου... Οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τοοσο πολύ*
D: Δεν είμαι ηληθια *του απαντησα με βουρκωμένα ματια,κάνοντας τον να συνειδητοποισει τι ειπαι* ερωτευμενη είμαι για αυτο δεν φεύγω. Αλλα στο κάτω κάτω δεν έχουν μργαλη διαφορα..
*ο Niall ήταν έτοιμος να ξεσπάσει σε κλάματα,κοίταξε το πατωμά και ψυθιρησε "ΣΥΓΓΝΏΜΗ"* * Γιατί? Ήθελα να τον ρωτήσω αλλά δεν πρόλαβα αφού έφυγε*
*Γύρισα το σώμα μου προς το σπιτι για νΑ μπω μέσα, είδα ομως τον Harry να στέκεται και να με κοιτά εκπληκτος*
H: Τα εννοούσες όλα αυτά που είπες?
