D: Τι? *το παιξα ανηξερη*
Η: Ότι είσαι ερωτευμένη μαζί μου.. Το εννοούσες? *με ρώτησε με μάτια γεματα ελπίδα*
D: Harry,δεν-δεν ξέρω.. Είμαι μπερδεμένη.. Στον Niall είπα ψέματα ώστε να φύγει.. *ο Harry κοίταξε το πάτωμα φανερά απογοητευμένος*
H: Μάλιστα... Άκουσες ένα κρακ?
D: Οχι γιατι άκουσες εσύ κάτι?
Η: Τι όχι,οχι.. Θα με στο δωματιο μου αν θες κάτι..
Harry's POV:
D: Όχι γιατί άκουσες εσύ κάτι?
*Ναι,την καρδιά μου που την έσπασες,πουτανα αλλά φυσικά κι εσύ δεν άκουσες τίποτα αφού το μόνο πράγμα που γυρίζει στο μυαλό σου είναι εκείνος ο μαλακας και δεν μπορείς να κτλβς πόσο με σκοτώνεις κάθε φορά που έστω τον κοιτάς με τα υπέροχα μάτια σου.. Des,ζηλεύω μέχρι και τον αέρα που μπαίνει ανάμεσα μας.. Σε θελω πολύ,γιατί δεν το βλέπεις?! Αντί για αυτό όμως της είπα ενα απλό: *
Η: Τι όχι,όχι.. Θα είμαι στο δωματιο μου αν θες κάτι..
*έφυγα στο δωμάτιο μου*
Destiny's POV:
Η: Τι όχι,όχι.. Θα είμαι στο δωματιο μου αν θες κάτι..
* Εσένα ηληθιε θέλω!,ήθελα να φωνάξω,δεν το κάνα όμως. Αν με ήθελε κι εκείνος όσο το θελω εγώ? Αποκλειεται! Αν όμως ισχύει γιατί δεν μου πε τίποτα? Δεν θα του κανω τη χάρη να πέσω στα πόδια του (στην κυριολεξία) με την πρώτη...*Destiny,δεν θα πας να τον βρεις,διέταξα τον εαυτό μου, δεν θα χάσεις τον εγωισμό σου για έναν σαν τοv Harry.. Μα ο έρωτας δεν είναι αμοιβαίες υποχωρήσεις?! Εγώ θα έπεφτα όσο πιο χαμηλά μπορούσα για τον Harry,μάλιστα,αυτό θα κανω!*
*Πήγα στο δωμάτιο του Harry,άνοιξα την πόρτα αποφασισμένη να του πω οτι αισθάνομαι*
D: Harry θελω να σου πω κάτι.
Η: Τι?
D: Σ'αγ- *το κινητό μου με διέκοψε*
D: Ναι?!
Ν: Ποτέ να ρθω να σε πάρω?
D: Τι λες? Μα σου εξήγησα οτι..
Ν: Ναι,να πεις στον μαλακα που ειναι δίπλα σου να πάει να πάρει καινούργιο σπίτι με καλύτερη ηχομόνωση.. Αφού άκουσα τι λεγατε έξω απ' την πόρτα.
D: Η φωτογραφιά όμως υπάρχει ακόμα και δεν μπόρο να την αγνοήσω λυπάμαι..
N: Ειναι παλιά... Κοιτα συγγνώμη που σε εβρισα ήταν πάνω στο θυμό μου... Είσαι όλη μου η ζωή το ξέρεις σ'αγαπώ,τόσο πολύ μην μου το κανείς αυτό
