Platonik

2. Bölüm

Çantamı tek omzuma takmış, insanlardan uzaklaşmak için hızlıca koridor boyu yürüyordum. Canım yanıyordu her zamanki gibi.

Eldivenlerim yüzünden elim terlemişti ama takmıyordum bile. Eve bu halde gidemezdim. Çok çaresiz ve bitkin görünüyordum. Kış olduğu için de hava epey soğuktu. Kendimi toparlayana kadar bir yerde oturmalıydım. Aklıma direk kütüphane geldi.

Merdivenlere ulaşıp yukarı doğru çıkmaya başladım. Okul bittiği için diğerleri benim tam tersimi yapıyorlardı. Aşağı doğru gelenlere aldırmadan kenarlardan sıkışa sıkışa çıktım. Yüzümü kimseye göstermemeye çalışıyordum.

Kalabalığı atlatınca sakin sakin yürüyüp kütüphaneye girdim. Girdiğim anda kapının önüne çöktüm. Benim gibi gözyaşlarımda. Camın yakınında bulunduğum için evlerine gitmek için uğraşan öğrencilerin ve onları götürmeyi bekleyen servislerin sesi geliyordu.

Eldivenimi çıkartıp yere fırlattım. Göz yaşlarım daha çok artmıştı. Kapının yan tarafındaki duvarın önüne geçip oturdum ve başımı duvara yasladım.

Onun için ödevlerini yapmıştım. Yapmamıştı ödevini. Tüm gün boyunca onun için yazmıştım. Ama takmadı bile. Bu kadar acı tabi ki bu yüzden değildi. Ödevin son sayfasına ona olan hoşlantımı dile getirmiştim. Ama ismimi yazmamıştım. Nasıl yaptım hala bilmiyorum.

Notu okuyup sağa sola baktı sonra kalkıp gitti. Geri geldiğinde gülümsüyordu, baya içten gülümsüyordu. O gülümsedi ben gülümsedim. O mutlu oldu ben mutlu oldum. Notu başka bir kızın yazdığını düşünmüş.

Kızda yazdığımın üzerine konmuş. O yazılanlar Benim duygum, benim saf aşkımdı. Bakmaya doyamadığım, izlemekten sıkılmadığım olan çocuğa olan duygularımdı.

Bir süre boş duvarı izleyip ağladım. Aniden açılan kapı sesiyle ürküp bakmaya çabaladım ama kıvırcık saçlarım görüş alanımı kapatmış beni gizliyordu. Saçımı geriye atıp buğulu olan gözlerle karşımdakini seçmeye çalıştım.

Bırakın buğulu gözü, 10 metre uzağımda olsa bile ben tanırdım onu

SlaKoparan