BÖĞÜRTLEN KOKULU ÇOCUK

"Yasak olan her zaman cezbecidir değil mi?"

Multimedya:İrem

-

Sabah uyandığımda Hazal kahvaltıya inmişti.Bugün dönüş günüydü,kaçışın bitiş günüydü.

Kahvaltıya inmeme kararı aldım,zaten dünden yorgundum.Kendime kızgındım.İştahım yoktu.

Hazal geldiğinde zaten az olan eşyamızı toplayıp otobüse ilerledik.2 otobüstü ve bu sefer kız erkek karışıktı.Hazalla oturduğumuz koltuğun tam yanına Çağıl oturdu.Onu umursamayarak telefonumla ilgilendim.2 saat sonra dinlenme tesisinde durduk.Hazal uyuyor mu diye bakarken miğdeme gelen baskı ile öğürdüm.Koşarak otobüsten indim ve tuvalet bulup kusmaya başladım.Kusarken saçlarımıtutan birini hissettim ama bakacak durumda değildim.Ağzımı çalkaladıktan sonra saçımı tutanın Çağıl olduğunu gördüğümde baya şaşırmıştım.Ve , şey,burası kızlar tuvaletiydi…

“Sabah kahvaltı etmeden yolculuk yapman tam senlik bir iş zaten.”

Sinirle bakmakla yetindim.Dönüp hışımla çıktım ve otobüse ilerlerken kolumu tutmasıyla döndüm.

“Ne var Çağıl?Dün olanlar yetmedi mi?Aptal diye azarlayacak mısın yine?”

“Kızım bir sus ya.Kahvaltı et , yürü bir şeyler alalım.”

“Hayır.Ya şaka mısın gitsene?”

“Yürü Mina.” Demesiyle sürüklemesi bir olmuştu.Zorla yemek yedirdi resmen.Ağzımı açıp zorla yemek yedirmenin cezasını ona ödetecektim.

Otobüse tekrar bindiğimizde Çağıl’ın sırıtmasını izledim.O böyle güler miydi diye düşünmeden edemedim kendimi.En arkadaki beşli koltuğa geçtim Hazal uyuyor diye.Yanıma oturan bir kız dikkatimi çekti.

“Selam,ben en arkada yalnız görünce,bide kusuyordun,iyi misin diyecektim?”

“İyiyim sağol ya.”

İyi bir kıza benziyordu.Hafif şişmandı,benim aksime esmerdi,ince kaşları,güzel bir suratı vardı.

“Adım İrem , ama genelde şişman kız olarak hitap edilirim.” Dedi ve mahcubiyetle yere baktı.

“Bende Mina.Aslında bakarsan şişman olman seni farklı biri yapmaz.Sana şişman diyenlerin hepsi hayvan.”

Gülümsedi.Ona iyi gelmiş olmalıydım.Sohbetimiz baya ilerledi ve arkadaş olduk.Konuşmamız bir ara duraksayınca göz ucuyla Çağıl’a baktım.Ipad’ınde takılıyordu.

“Yasak olan her zaman cezbecidir değil mi?”

Anlamadığımı belirtmek için kaşlarımı kaldırdım.

“Aslında bakarsan çok yakışıklı evet ama Ece’yle çıkıyor.Sana yasak o,ona öyle bakma.Hem ciddi anlamda çok güzelsin,onunla ve Ece’yle uğraşmak istemezsin.”

“Ona o gözle bakmıyorum.Sadece şunu cidden merak ediyorum,Ece’yi sevmiyor gibi duruyor.Çağıl istemediği birine katlanacak biri değil,sanırım bunu en iyi ben biliyorum.”

“Sevip sevmediğini bilmiyorum ama onlara evlenecek gözüyle bakıyorlar.”

Bunu duyunca istemsizce yüzümü buruşturdum.Niye böyle hissediyordum ben?

“Hem bana göre Ece’den çok daha güzelsin,Çağıl’dan daha iyilerine layıksın…Hey! Baksana,Bora sana mı bakıyor ne?”

Dönüp baktığımda Bora bana gülümsedi.Hiçbirşey hissetmedim.Sahi,bana ne oluyordu?

“Sen de çok güze-“

“Olmadığımı biliyorum.Şişman olmak hayatımın her yerinde karşıma çıkıyor aslında.Herşey dış görünüşe bağlı.Yemek yerken insanların bana bakışı canımı acıtıyor.Aslında hastalığım olduğunu bilmiyorlar,kilo veremiyorum.Herkes yazın şort giyerken ben bol eşofmanla geziyorum.En kötüsüde,ömür boyu platonik

kalacağını bilmek herhalde.”

Dedi ve ardından kulaklığını taktı.İreme üzülmüştüm,onu teselli etmeme bile izin vermiyordu.Yolculuğun bitmesine az kaldığından birazcık uyumaya karar verdim.Iphone’umdan One Republic’den bir şarkı açıp kendimi uykunun kollarına bıraktım..

 ------------------

Yorum ve oylarınızı eksik etmeyiiiin:)