MOUSE TRAP (COMPLETED)

Chapter 11

@BISTRO RESTO (LUNCH TIME)
"So how's your day, Krystal?"
"Fine sir."
"Oh well that's good."
"So do you like the food?"
"Yes sir."
"Don't call me 'sir' we're not in school."
"S--sorry."
"That's okay just call me Luke."
"L-luke?"
"Yes, why?"
"But I taught.."
"You taught.. hahaha what?"
"Your name was Patrick?"
"Hahaha well that's my full name I don't say my second name to others."
"B-but w-why?"
"Because it's a little bit uncomfortable?" And then he chuckles.
"T-then why did you say your second name to m-me?"
"Because I like to." With a serious baritone voice.
'Oh gosh sir you gave me chills' pag-iisip ko.
"W-why because you h-hate m-me?" Why am I stuttering.
"No.. because I like you."
"H-huh?"
"Nevermind, The girl I like is the only allowed to call me by that name." He whispered.
"W-what sir I mean L-luke?"
"Hahaha I said that it is very nice to hear when you calling me by that name."
"A-ah.."
"Just continue eating."
"O-okay sir."

@CAR (SIR RICK)
"S-sir I mean L-luke pwede siguro kung sa may likod mo na lang ako nang exit gate ibaba baka kasi.."
"Baka.. ano?" Pagtutuloy niya.
"Ma issue pa tayo?" Patanong kong sagot.
"Hahaha seriously?"
"O-oo?"
"You know what it doesn't matter to me besides I don't give a fuck."
"H-huh?"
"Okay lang kung sa entrance gate mismo kita ibaba kasi andun naman yung parking lot."
"P-pero?"
"No buts okay."
"O-okay."
"Sabihin mo lang sakin kung may gumagawa na nang issue ako nang bahala sakanila." He's lips formed a smirk. Kinabahan naman ako dahil dun.
"We're here." He said. Ako na ang naunang bumaba hindi ko na inantay na pagbuksan niya uli ako nang pinto.
"G-goodbye sir and t-thank you." Sabay takbo nang walang lingon lingon sakanya.
'Grabe nakakakaba naman kasama yung isang yun' kausap ko sa sarili ko.
Di ko na namalayan na asa pintuan na pala ako nang classroom namin. At..
"Tal! Where have you been!? I've been looking for you! Halos nalibot ko na nga tong buong university mahanap ka lang." tong si arrah naman parang kabute sumusulpot sulpot na lang basta basta.
"Uhm-m I'm very sorry Arrah kasi.. ano.. ano kasi.."
"Anong ano? Bakit nga?"
"Sorry na, may emergency lang kasi talaga."
"San? Anong emergency?"
'Hay pano ba to? Ayoko naman sabihin sakanya nu? Di ko pa masyadong dikit to.
"S-si mama.. oo si mama."
"Oh talaga? Ano bang nangyari? Asan ba siya? Namutla ka talaga nang ganyan ano ba talaga nangyari sa mama mo?" Pangungulit niya.
"Uhm-m wala naman. Namiss niya lang daw ako."
"Ah akala ko kung ano na so asan ba ngayon yung mama mo?" Nag-uusap lang kami habang papasok sa loob nang room namin.
"Sa bahay din namin dito sa Manila kaso medyo malayo dito sa University e kaya nagbboard lang ako you know mahirap na matraffic pa naman araw araw."
"Ah ganon pala yun."
"Ikaw? Asan mama mo?"
"My mom died." Lumungkot naman parehas ang ekspresyon namin.
"I'm so sorry dapat pala di na ko nagtanong."
"Ano ka ba. Okay lang, besides matagal naman na yun."
"Bakit daw ba siya namatay? Ano ikinamatay niya?"
"Di niya nakayanan nung inilabas niya ko kaya ayun."
"Sorry to hear that."
"It's okay besides andyan ka naman na diba hindi mo naman ako iiwanan." Nagulat na lamang ako sa sinabi niya. Kaya..
"O-of c-course. Diba ikaw na nga maysabi na friends na tayo."
"Y-yeah. Oo naman." Di ko na pinansin ang pagiba nang ekspresyon niya tutal nakapasok naman na ang professor namin.