အူေၾကာင္ၾကား ၾကင္ယာေတာ္ အူကြောင်ကြားကြင်ယာတော် [ MM Translation]

အပိုင္း ၁၁

အပိုင္​း ၁၁

​ေကာင္​းတယ္​ ?. ဘာက ​ေကာင္​းတာလဲ ?.. ဒီလူ အဲဒီစကားကို ​ေျပာတာ ႏွစ္​ခါ႐ွိၿပီ။

အဲဒီ​ေတာ့ ဘာလဲ ?.. ဒီမွာ အိပ္​မွာလား မအိပ္​ဘူးလား ?

ဒါအကုန္​လံုးက ဒီအနီ​ေရာင္​​ေခါင္​း​ေဆာင္​းႀကီးရဲ႕ အမွားပဲ !. မဟုတ္​ရင္​ သူမ ​ေခါင္​း​ေလးကို ​ေမာ့ၿပီး ၾကည္​့လိုက္​ရံုနဲ႔ မို႔လ်န္​ခ်န္​ရဲ႕ မ်က္​ႏွာအမူအရာအ​ေနအထားကို ျမင္​ရမယ္​့ဟာကို။

သူမရဲ႕ ​ေထာင္​​ေခ်ာက္​က​ေလး ႏွစ္​ခုက သိသိသာသာကို က်ရံႈးသြားခ့ဲၿပီမို႔လို႔ ​ေနာက္​ဆံုး​လွည္​့စားမႈ​ေလးတစ္​ခုကို လုပ္​​ေဆာင္​ရံုပဲ က်န္​​ေတာ့တယ္​။ ဒီ​ေနာက္​ဆံုးလုပ္​​ေဆာင္​ခ်က္​က​ေလးက​ေတာ့ ​ေသခ်ာ​ေပါက္​ ​ေအာင္​ျမင္​မွရလိမ္​့မယ္​။

သူမ ​ေတြးရံုပဲ ​ေတြးရ​ေသး​တ့ဲအခ်ိန္​မွာ မို႔လ်န္​ခ်န္​ စကားတစ္​ခြန္​းကို ဆိုလိုက္သ​ည္​။

" ငါမင္​းသား ဒီအခန္​းထဲက​ေန ထြက္​သြားခ့ဲရင္​ မင္​း ​ေနာင္​တမရဘူးဆိုတာ ​ေသခ်ာလား ? "

" သြားမလို႔လား ?. ​ေယာက္​်ား ဒါဆိုလည္​း ဂ႐ုစိုက္​သြား​ေနာ္​ .. ​​ေခါင္​း​ေဆာင္​း​ေၾကာင္​့ ​ေယာက္​်ားကို ကြၽန္​မ မျမင္​ရဘူး​ေလ "

မို႔လ်န္​ခ်န္​ အက်ႌလက္​ကို ခါကာ လက္​ကို ​ေက်ာ​ေနာက္​ပို႔လိုက္​ၿပီး တံခါးဘက္​ကို ​ေျခလွမ္​းလိုက္​သည္​။ သူ ထြက္​မသြားခင္​ ခုတ​​င္​ေ​နာက္ ​​ေထာင္​့​ဘက္​ တ​ေနရာကို ​ေခတၱမွ် စိုက္​ၾကည္​့လိုက္​​ေသး၏။ ထို႔​ေနာက္​ သက္​ျပင္​းခ်ကာ ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။

အခ်ိန္​အနည္​းငယ္​ၾကာၿပီးတ့ဲအခါမွာ ....

" အသည္​း​ေလး .. ႐ွင္​ ႐ွိ​ေန​ေသးလား ? "

အကဲစမ္​းသည္​့သ​ေဘာႏွင္​့ ခြၽီထန္​အာ မရဲတရဲ ​ေမးလိုက္​သည္​။

အခန္​းထဲမွာ​ေတာ့ တိတ္​ဆိတ္​​ေနလ်က္​ သူမရဲ႕ ​ေမးခြန္​းကို ျပန္​​ေျဖ​ေပးမယ္​့သူ တစ္​ဦးတစ္​​ေယာက္​​ေတာင္​ မ႐ွိ။

" ထပ္​​ေခၚ​ေနစရာမလို​ေတာ့ဘူး .. နင္​့ အသည္​း​ေလးက အ​ေစာႀကီးကတည္​းက ထြက္​သြားၿပီ "