Right Now

Someone

Beklediğimiz gibi ilerlemeyen bu dünyada anılara gömülü kalıyoruz sadece.

Beraber gülünen, beraber ağlanılan, beraber kocaman çığlıklar atılan güzel ya da kötü günlere sarılıyoruz sadece.

Geçip bittiği kimsenin umrunda değil, herkes sanki her şey aynıymış gibi yaşamaya devam ediyor. Hiçbir şeyin aynı kalmadığını ve kalmayacağını bilmesine rağmen kimse değişimi kabullenmiyor.

Yapraklar dökülüyor, lapa lapa kar yağıyor her bir saç telimize. Bir yılbaşı daha geçiyor, kimin kime ne hediyesi verdiği bilinmeden.

Kimileri kimilerini seviyor. Uzaktan, söylemeden, sessizce, belli etmeden. Ya da belli etmediğini zannederek..

Kimileri kimilerine kızıyor, ruhu duymadan..

Birileri ağlıyor, neye ağladığını bilmeden.. Kim için, ne için ağladığını bilmeden hıçkırarak ağlıyor birileri..

Belki içine oturan o endişe yüzünden, belki umutsuzca beklenilen bir sevgi yüzünden.

Belki de bu zamana kadar kendini kandırdığını fark ettiği için..

Lolipopu elinden alınmış çocuklar gibi ağlıyor birileri.. Bir köşede.. tek başına..

Birileri sesli ağlıyor. Herkese her şeyi duyuruyor..

Yalan söyleyerek..

Birileri ağlarken gülümsüyor. Her şey geçti bitti demek istermişçesine. İçinden ağlıyor birileri..

Sana ağlıyorum diyemeyip de, ona ağlıyorum diyor birileri.

Senin için ağladığını bilme diye, kafamdan hikayeler uyduruyorum diyor.

Sen bu hikayelere inanıyorsun ama inanmanı istemiyorum diyor

İnanmamandan korktuğum için, sana yalan söylemek zorundayım diyor birileri..

Birileri arafta kalmış yine, nerede olduğunu bilmiyor.

Kiminle, ne yaptığını; sonunun nereye doğru olduğunu yine göremiyor birileri..

Birileri korkuyor, görüyorum.

Kendine sorduğunda, inkar ediyor son gücüyle. Tüm yalanlarıyla, samimiyetsizliğiyle..

Korkmadığını iddia ediyor.

Yalan söylüyor kendine

Ama görüyorum. Birileri korkuyor...