Yerdeki Yıldızlar

yeni bir gün

Zeynep

Alarmımdan gelen sesle uyanıyorum.yeni bir gün, yeni insanlar...

Düşüncelerimden arınıp kendimi soğuk bir duşa atıyorum. Hızlıca hazırlanıp kendimi dışarıya atıyorum ve evin önünde bekleyen barışı görüyorum. Kırmızı spor bir arabanın içinde yanında kaslı bi çocukla beraber beni bekliyor. Önce arabayı görünce sonra da çocuğu görünce dibim düşüyor tabi. Onları çok beklettiğimi farkedip arabaya doğru yürüyorum. Günaydın güzellik diyerek yanaklarımı öpüyor. Barışı görünce bütün gerginliğimi atıyorum. Onunla aynı okulda olduğuma şükrederken bi ses düşüncelerimi bölüyor.gü günaydın deyip elini uzatıyor.

"Ben Kerem, Kerem Sayer."

Oha meşhur Kerem buymuş demek ki.

Allahım sesi....

Elleri ne kadar sıcak....

Ya gülmesene öyle hayvan herif....

Ya içimi erittin be adam....

İç sesimle çocuğa yavşarken bi cevap vermem gerektiğini farkediyorum.

"Zeynep,tanıştığıma memnun oldum."

Cevap vermiyor ve sesizce okula gidiyoruz. Arabadan indiğimizde iki kız yanımıza geliyor ve birisi Kerem'i öpüyor.

Birdakika !?!

Ne !?!

Ya lanet olsun ya çok tatlılar ve bu kız benden daha güzel allah kahretsin.

Moralimin bozulduğunu belli etmeden kızlarla tanışıyorum. Kerem'i öpen kızın adı Melis miş. Çok sevecen bir kız. Eğer Kerem'in sevgilisi olmasaydın best friendim olabilirdin canım. Yanındaki kız da Dilan mış. Çok olgun bir kıza benziyor. Neşeli sesiyle yanımıza yaklaşıp

"Gençler bu gece bara geliyorsunuz herhalde?"diyor.

Sonradan öğrendiğime göre dilan geceleri Taksim'de bir barda şarkı söylüyormuş. Özellikle gelmemi istediği için kıramıyorum. Ben böyle düşüncelerle sınıfıma ilerlerken bir anda jeton düşüyor. Bu Melis o Melis mi acaba ya ? Yok canım. Ama Kerem var ya olamaz.

Barışın yanına gidiyorum ve soluklanmamı bile beklemeden konuşmaya başlıyorum.

Barış ?

Bu melis?

O Melis mi?

Bi sakin ol Zeynep diyor ve gülerek konuşmaya başlıyor. Evet zeynep ama şimdi derse git sen. Çıkışta size geçerim konuşuruz tamam mı güzelim benim.

Tamam diyorum ve sınıfa gidiyorum. Tenefüste gözüme çaprazımda oturan çocuk çarpıyor. Tanışmak için yanına gidiyorum.

"Merhaba, ben Zeynep. Uzaktan bakınca yalnız gibi duruyorsun."

"Öyle oldu biraz ehe. Bende Aksel. Tanıştığıma memnun oldum."

"Damdan düşer gibi olucak biraz ama akşam saat 23.15 te .... Bar'a gelsene. Seni bizimkilerle tanıştırırım."

"ahahaha peki tam o saatte orada olacağım. "

Okul beklediğim gibi sakin geçiyor. Kerem önce Melis'i sonra Barış'ı beni eve bırakıyor. Barışa papatya çayı yapıyorum ve beraber bahçeye çıkıyoruz.

"Ee anlat bakalım koca oğlan şu Kerem Melis ve Barış üçgenini. "

"Üçgen falan yok Zeynep.Kerem ve Melis var.Ben yokum hiç bir tarafında."

Barış'ın bu sözleri canımı yakıyor ve Kerem'e sinirleniyorum.

"E bu Kerem pezevengi bilmiyor mu senin Melis'e olan aşkını da böyle ibnelikler yapıyor ?"

"Bilmiyor Zeynep. Bilse çıkmazdı zaten."

"Peki hiç mi anlamadı? Sen niye söylemedin?"

"Anlamadı, belli etmedim.Kimseye belli etmeden kendi içimde sevdim ben Melis'i.Eğer Kerem'e söyleseydim çıkmazlardı."

" Derken?"

"Melis yanıma geldi ve dertleştik.Tam ona açılmaya karar vermiştim ki bana Kerem'i sevdiğini ve Kerem'in onun hakkında ne düşündüğünü sordu. O an keşke ölseydim dedim. Bu acının tarifi yok Zeynep.Ya keşke o an dünya dursaydı kıyamet falan kopsaydı da ben o cümleleri duymasaydım. Kendimi çok çirkin hissettim. Sevilmeyi haletmiyordum ben.Önce annem ve babam şimdi de Melis.Kendimi terkedilmiş hissettim. Yeniden. Oysa Melis beni terketmemişti ki. Sadece sevmemişti.O cümleleri duymadan ölemedigim için kendimden nefret ettim Zeynep.Yaşadığım için kendimden nefret ettim. Ama sonra Melis le Kerem'in arasını yapmaya karar verdim. Kerem hiç sevemedi Melis'i. Benim bakmalara doyamadığım,seve seve bitiremediğim Melis'imi azıcık bile sevemedi. Yine de bir yılı aşkın süredir sevgililer. Çünkü beraber çok iyi vakit geçiriyorlar. Kerem sevmese bile Melis'in yanında mutlu. Yargılama beni, aşk sevdiğinin gülüşüyle mutlu olmak demek değil midir? Kimin güldürdüğünün ne önemi var?"

Barışa sarılıp ağlıyorum. Bir yandan da böyle kızlara üzülüyorum. Yanlarında ki hödüklerle mutlu olduklarını sanarlar ama hep üzülürler, bu hep böyledir.

Hazırlanıp taksi çağırıyorum. Taksiye bindikten sonra arkama baktığımda Kerem'in arabasını görüyorum. Yinede taksiden inmiyorum.şuan en son muhattap olmak istediğim kişi; Kerem.