SEN GÜZELSİN (Kore)

Kalp Ve Vicdan

Anyong ^•^ Multimedya Yi Jung :) Merak edenler için böyle bir tip buldum .

Multimedya:Shinee-Everybody

İyi okumalar

-Esra-

-Doktor bey durumu nasıl ? diye sordum.Annem babam ve ben merakla doktorun ağzından çıkacak umut dolu sözleri bekliyorduk.

-Neyse ki beynine ve organlarına bir zarar gelmemiş,hayati bir tehlikesi yok dediğinde derin bir nefes aldım."Fakat kaza sırasında bacaklarına çok sert bir darbe almış ve bacakları ciddi anlamda hasar görmüş."

-Yani.dedim güçsüz çıkan sesimle.

-Yani hastanın uyandıktan sonra yürüyememesi söz konusu.Bunu uyandıktan sonra göreceğiz.

Önümde duran camdan içeride yatan Ceren'e baktım.Annem ağlıyor,babam ise onu sakinleştirmeye çalışıyordu.Kardeşim yürüyemeyecek miydi ? Gözlerimdeki yaşlar yanağımdan aşagıya damlarken tekrar doktora döndüm.

-İçeriye girebilir miyiz ? dedim cama elimi koyarken.Doktor kafasını iki yana salladı."Maalesef,şimdilik buna izin veremem." deyip gittiğinde annemin yanına oturdum.Ceren..o..bunu kaldıramazdı.Bunca yaşadıklarından sonra bunu da kaldıramazdı.Ellerimle yüzümü kapattım.

-Esra !

Adımın çağrılmasıyla ellerimi yüzümden çekip karşımda duran Tolga'ya baktım.Ceren'e bakıyordu.Tekrar bana döndü.

-O iyi mi ? dediğinde kafamı iki yana salladım.Babam elini Tolga'nın omzuna atıp onu sakinleştirmeye çalıştı.

-İyi ama uyandıktan sonra yürüyemeyebilir.

Benim yerime cevabı babam vermişti.Kafamla onu onayladım.Tolga babama dönüp "Kaza nasıl olmuş ?" diye sordu.Onun kazadan nasıl haberi olmuştu ki.Aklımdaki soruları bir kenara itip Ceren'e baktım.Babamla Tolga konuşuyorlardı.Annemin yanına gittim.Elini tutup ona sarıldım."Ağlama anne o iyi olacak bak göreceksin,Ceren çok güçlü bir kız."dedim daha da sıkı sarılırken.O iyi olacaktı.Ayağa kalkacak ve "Endişlenmenize gerek yok,bakın yürüyebiliyorum." diyecekti.Biliyorum işte kardeşime güveniyorum.

***

1 Hafta Sonra

-Ceren-

Kaburgalarımda geniş bir acı hissederken gözlerimi açmaya çalıştım.Göz kapaklarım o kadar ağırdı ki açamıyordum.Neredeydim ben ? Bana ne olmuştu ? Hiçbir fikrim yoktu.Bir an zihnimde canlanan görüntüyle irkildim.Her şeyi yeni yeni hatırlamaya başlıyordum.Evde tektim ve markete gitmiştim.Dönüşte ise araba çarpmıştı.Gözlerimi açamayınca etrafımdaki sesleri dinlemeye başladım.Tüm sesler boğuk boğuktu ama kime ait olduğunu anlayabiliyordum.

-Ne zaman uyanacak ? diye soruyordu annem.Büyük ihtimalle bu soruyu sorduğu kişi doktordu ve ben de şuan hastanedeydim.

-Her an uyanabilir .dedi gür bir ses.Ardından babamın sesini duydum.

-Yani kesinlikle bacağında bir sorun olduğunu söylüyorsunuz he doktor .diye sorduğunda "Malesef . Fakat geçici mi kalıcı mı olduğunu uyandıktan sonra anlayacağız. "diye cevap verdi yine aynı gür ses.Kalbimin hızla attığını başucumdaki makinanın sesinden anlayabiliyordum.Bacaklarıma ne olmuştu.Onları hissetmeye çalıştım.Hissediyordum.Uzun bir uğraştan sonra gözlerimi araladım.Gördüğüm tek şey beyaz bir tavandı.Esra'nın sesini duyduğumda kafamı çevirdim."Uyandı." Herkes birden üzerime doğru gelmeye başladı

Annem elimi okşayıp sevinç gözyaşları dökerken babam elini annemin omzuna atmış gülümseyerek bana bakıyordu.Esra ise yaşlı gözlerle uzaktan seyrediyordu.Doktor elindeki ışığı gözlerime tutup incelemeye başladı.Bu ışık kesinlikle rahatsız ediciydi.Işığı çekip gülümseyerek bana baktı."Geçmiş olsun Ceren Hanım.Siz biraz ailenizle konuşun birazdan sizi muayene etmeye geleceğim.dediğinde kirpiklerimi kırpıştırdım.Doktor masanın üzerindeki kağıtlara bir şeyler imzaladıktan sonra odadan çıktı.Konuşmak için dudaklarımı araladım.Sesim güçsüz ve yorgun çıkmıştı.