Caught On Fire (WAKAS)

III.

The moment I saw my parent's coffin, para na rin akong pinatay. It was still hard for me to process everything.

I felt Ginna's pat on my back. I plastered a smile.

"We can get through this kuya," Hindi ko na siya sinagot at umalis na lang doon.

I wonder how people survive from the loss of their loved ones. It's still too hard for me to accept it especially because I am dearly attached to them.

I can never understand what life is about to bring. Anupaman iyon, ang hirap intindihin. 

How would I understand?

Bumalik ako sa pagtanaw sa langit, Esguerra once said that everytime she feel lonely somehow looking up the sky enlightens her mood. Totoo nga, ang sarap lang tingnan ng langit, nakakagaan ng pakiramdam.

People can never understand pain unless they experienced pain. Ang daling sabihing tanggapin, pero kung ang iba ang nasa sitwasyon ko siguro kaya nilang masabi.

They say that if you're brave to accept goodbyes, life will reward you a new hello. Matapang ba ako?

Hindi ako pumasok, how can I continue life? Nandoon lang ako sa bahay nila Kiko, nagpapalipas ng oras.

Iniwanan kami ng magulang namin ng mga assets. Pero, nakakatangna lang, dahil iyong mga kamag anak namin nangialam pa. Wala pa raw kami sa tamang edad. Tangna talaga! My Mom owned a pharmacy but Auntie sold it. Pero kahit papaano, laking pasasalamat ko dahil may bank account si Dad para sa pagaaral namin ni Ginna.

We men never cry. We are not born to cry. When Mom and Dad died, I never cried. I mourned. I lived grieving for their loss. Pero, hindi ako iiyak.

But when Esguerra and I fought over this matter, tangina, para akong maiiyak. Iba pa rin pala 'pag babae ang iniiyakan.

"You don't understand me.. Putangina! Hindi mo pa kasi nararanasan ang maiwan, Esguerra."

"So ganun dahil hindi kita naiintindihan, Padua! Hindi ako ibang tao, girlfriend mo ako pero hindi ko alam kung 'yan pa rin ba ang posisyon ko sa buhay mo, nandito naman ako pero pilit kang lumalayo. Ano bang gusto mong gawin ko?"

You can never understand me Esguerra. It's better for you to leave me than to be dragged with my clouded thoughts. Kasi, kahit ako hindi na nakakapagisip ng maayos.

"Hindi ka ba nakakaintindi? Please, leave me.. I said leave me!"

"If that's what you want Padua, sige. Bahala ka, buhay mo 'yan."

Napasabunot ako sa buhok. Tangina, ang gago mo Gray! Ang gago gago mo!

Pinagsusuntok ko iyong pader. I don't care if I'm dripping in bloods.

Esguerra and I didn't talk after. I know I'm an asshole for hurting her.

"Kung ako si Rashiel, hihiwalayan talaga kita brad," Binatukan ko siya. Aba, ang galing lang sumagot ng ulupong. Pumunta ako sa kanila kasi kailangan ko ng kausap. Hindi ko nga alam bakit kaibigan ko pa 'tong ulol na 'to.

"Tangina ka, wala kang kwentang kausap."

He laughed a little. "Kung hindi ka ba naman kalahating gago. Pucha, para na rin kayong nagbreak sa ginagawa mo. Buti na lang, wala akong ganyan, I can enjoy singlehood."

"Tangina, ikaw pa Renz. Pinagloloko mo ba ako? Mas gago ka pa sa 'kin. Iyong Ysabelle mo, wag mong sabihing di na kayo?" Nanahimik siya. Sabi ko na nga ba, wala talagang kwenta 'to. Hindi naman 'yan madalas magkwento ng buhay pagibig niyan. Nandidiri raw. Ang sarap upakan.