Yağmur Taneleri

Bölüm5~

  Bu  mesaj  da  neyin  nesiydi  şimdi.Konuşmak  için  telefonunu aradım.
  -Kimsin?
  -Benim,Emir.Buluşacaktık  bugün hani.
-Beni nerden tanıyorsun?Numaramı nasıl öğrendin?
  -Sen iyimisin,geceleğin  mesaj  atmıştın  hatırlamıyor musun?Polise gitmek istediğini  söylemiştin,ben de senle gelecektim.
  Bir  süre  hiç  cevap  gelmedi.Ne  olduğuna  bir  türlü  anlam  veremiyordum.Cevap  vermeyince  tekrar konuşmaya  karar  verdim.
  -Nerdesin  şuan? Oraya gelince konuşalım.
  -Bilmiyorum.
  -Ne demek bilmiyorum? Nasıl  bir  yerdesin  tarif  edebilir  misin?
  -Burda  kocaman  bir  çeşmenin  üzerinde  kocaman  bir  dünya var.Üzerinde  de  Universal  Studios  yazıyor.
  -Tamam,ordan ayrılma geliyorum.
 
  Taksiciye gideceğimiz yeri söyledim.Sanırım buraya çokta uzak bir yer değildi.Kısa bir yolculuktan sonra taksiden inince çevrede onu aramaya başladım.Kocaman çeşmenin üzerindeki kocaman dünya..Buldum!

  Çeşmenin  önünde  bir o yana bir bu yana turluyordu.Hızla yanına gittim.Beni  görünce duraksadı.Boş,bir o kadarda soran gözlerle bana bakmaya başladı.
  -Sen  o  musun?
  -Evet  benimde, sen burda  napıyorsun, polise  gitmeyecekmisin?
  -Ne  polisi, neden  gideyimki?
 
  Ne  oldu  bu  kıza  böyle.Ben  mi  hayal  gördüm  yani, hadi  hayal  gördüm  diyelim.Ama  daha  önce  hiç  rastlaşmamışız  gibi  konuşuyordu.Kafam  çok  karıştı.
  -Mina iyi olduğuna emin misin sen?
  -Adımı  nerden  biliyorsun, daha önce seni  bir  yerde  gördüğümü  hatırlamıyorum.
  -Dalgamı  geçiyorsun  benle.Daha  sabah  mesaj  attın  buluşup  polise  gitmek  için.Onun  dışında  kafenin önündeki  bankta  uyuyodun  orda  karşılaşmıştık.
  Dediklerime sadece gülmüştü.Gülünecek ne vardı.
  -Ben  neden  bankta  uyuyayımki.Bu  cidden  komikti.Evim  var iken  neden  bankta  uyuyorum,şakamı  bu  kamera  nerde?
  Kafam allak bullak olmuştu.Bende mi  bir  sorun  vardı  anlayamamıştım  bir  türlü.O  gece  annesinin  katillerinden  kaçıp  odamda  saklanan  kız  değilmiydi.
  -Peki o gece için ne diyeceksin?
  -Hangi gece?
  -Anneni kaybettiğin
  -Annem mi?Annem ne alaka?O bu ülkede bile değilki.
  Nasıl olabilir?O gece ölen onun annesiydi.Buna eminim o sabah odama polis bile gelmişti.Neden böyle davranıyordu,hiç bir şey hatırlamıyormuş gibi...
  -Neden  buraya  geldin?
  Bir süre düşündü sadece,birşeyleri hatırlamaya çalışıyormuş gibi.
  -B-ben  bilmiyorum.H-Hatırlamıyorum.
  Bir an sendeler gibi oldu.Düşmemesi için kolundan tuttum.
  -İyi misin?
  -B-başım.. Ahh!!
  -Mina!?
 
  Birden bayılmıştı,neden?Kendine gelmesi için kenardaki banklardan birine oturtup,yüzüne su serpmeye başladım.Yavaş yavaş ayılıyordu.Başını tutup acı çeken bir ifadeyle bana döndü.
  -N-ne oldu bana?
  -Birden bayıldın,şimdi daha iyi misin?
  - İ-iyiyim,sen ne zaman geldin?
  - Az önce geldimde,sen hatırlıyor musun?
  -Neyi?
  -Neden buluşacağımızı?
  -Polise gitmeyecekmiydik?
  -Evet öyle,aynen gidecektik ama..
  -Ama?
 
  Sanki az önceki kişi gitmiş yerine başka biri gelmişti.
  -Hiiç,öylesine.Sen iyisin değilmi,hastaneye gidelim istersen.
  -İyiyim,gerek yok.Buraya neden geldik ki?
  - Seni aradığımda burdaydın zaten,bende sonradan geldim.
  -Buraya yakın polis ofisi varmı?
  - Yani yakınmı bilmem ama en yakın polis ofisi yaklaşık otuz beş kilometre uzaklıkta.Polise gitmek için buraya gelmiş olamazsın.
  -H-haklısın ama neden geldiğimide hatırlayamıyorum.
  -Bir taksi bulana kadar yürümek ister misin?
  - Olur.Sen işe geç kalmazsın ama değil mi?
  Saate baktım,daha yirmi dakikam vardı.
  -Biraz yürüyecek vaktimiz var.
 
  Tamam anlamında gülümseyerek başını salladı ve yavaşça yürümeye başladı.Sessiz bir şekilde yürüyorduk.Konuşacak bir şey bulamıyordum,bulsamda konuşabilirmiydim ki? Tam burnumun ucuna düşen su damlası ile sıyrılıvermiştim bu düşüncelerden.Başımı kaldırınca kömür karası bulutları görmem bir oldu.
  - Sanırım acele etmemiz gerek.
  - Geç mi kaldın?
 
  Sorusuna cevap veremeden gök gürlemiş hiç geciktirmeden yağmur da onu izlemişti.

  Elinden tuttum ve hızla koşmaya başladım.Nihayet sinebileceğimiz bir otobüs durağı bulmuştum.Nefes nefese kaldım bunun yanında sırılsıklam olmamı saymıyorum bile.Ona döndüğümde ise kendi haline bakıp gülüyordu sadece.Gülüşü...Çok güzeldi...Bu sebepsizce içimi ısıtmıştı..
 
  -Neden gülüyorsun?
  -Sen neden gülüyorsun?
 
  Ben mi?Ama ben..gülmüştüm cidden.İstemsizce gülmeme sebep olanda neydi?Tekrar ona baktım.Bana bakıyordu.Gözleri galaksideki kara delikler kadar derindi...Gittikçe gözlerinde kayboldum..Dilim tutuldu,konuşmayı unuttum...