Please don't say you love me || j.jk × p.jm

9. I need you so bad

Rano Jungkook obudził się z ogromnym bólem głowy, podbitym okiem i rozciętym łukiem brwiowym. Był zły na siebie. Nagły atak Taemina tak bardzo go zaskoczył, że nie potrafił potem wstać z podłogi przez dobrych kilka minut. Wszedł do kuchni i nalał sobie kawy. Taehyung kończył jeść śniadanie. 

- Jak się czujesz? - zapytał Kim. 

- Zabiję go, Tae. Jak Boga kocham. - Jungkook stał oparty o blat szafki.

- Pragnę tylko przypomnieć, że to prawnik. 

- Mam to gdzieś. Kto normalny wpada komuś do domu i strzela w mordę, bez żadnego ostrzeżenia - westchnął Jeon. - Zresztą nie ważne. Idę wziąć prysznic. 

Woda spływająca po ciele Jungkooka, dawała trochę ukojenia. Głowa jednak nie przestawała pulsować, mimo zażytego wcześniej proszku przeciwbólowego. Zastanawiał się dlaczego został uderzony i co wprawiło Taemina w taką wściekłość. Był pewny, że Jimin nic by mu nie powiedział. Wychodząc  spod prysznica, usłyszał dzwonek do drzwi. " Może to znowu on" - przemknęło mu przez myśl. Owinął biodra ręcznikiem i wyszedł z łazienki. 

- Ktoś czeka na ciebie, ja idę do pracy - powiedział Tae, mijając go w korytarz, i chwilę później wychodząc.

Jungkook przeszedł do salonu, wycierając włosy. Nie przypuszczał, że zobaczy w nim Jimina. Blondyn odwrócił się i zaczął szybko mówić. 

- Przyszedłem cię przeprosić za zachowanie Taemina. Nie spodziewałem się, że zrobi coś takiego i... - przerwał kiedy zobaczył przed sobą pół nagiego Kooka. - Mógłbyś się ubrać? 

- Oh, tak jasne - odpowiedział ciemnowłosy i zrzucił ręcznik z bioder. 

- Co ty wyprawiasz! - Jimin szybko zasłonił twarz dłońmi. 

- Nie wygłupiaj się, Jiminie. Nie pierwszy raz widzisz mnie nago - odpowiedział Jungkook i wyciągnął z szafy ubrania. Szybko założył szare dresy i usiadł na kanapie. 

- Wiem, że nie pierwszy raz, ale... nie ważne zresztą - westchnął Park.- Przyszedłem cię przeprosić. 

- Już przeprosiłeś. Ale zastanawia mnie to, skąd wiedział do czego miedzy nami doszło. Gryzło cię sumienie i wszystko mu powiedziałeś? - zapytał Jungkook. 

- Widzisz to? - Jimin wskazał ślad na swojej szyi. - On tego nie zrobił, więc połączył fakty. Mogłeś być bardziej opanowany, Jungkook. 

- Nie udawaj niewiniątka, Chim. Sam wpadłeś w moje ramiona - czarnowłosy wstał i podszedł do fotela na, którym siedział blondyn. - Nawet teraz nie możesz oderwać wzroku od mojego ciała. - Jungkook pochylił się nad Jiminem i wyszeptał do jego ucha. - Tak jak ja nie mogę przestać patrzeć na twoje usta. Nie mogę się nawet skupić na tym co mówisz, bo myślę tylko o tym żeby znowu cię pocałować. 

Jimin wiedział, że Jungkook ma rację. Pragnął go. A fakt, że ciemnowłosy był półnagi, wcale mu nie pomagał. Jednak nie chciał znowu ulec chwili. Wiedział, że tym razem nie skończyłoby się tylko na pocałunku. 

- Odsuń się. - Zebrał całą odwagę by wypowiedzieć te słowa, wstał z kanapy i ruszył w stronę drzwi. Jednak nie zdążył nawet sięgnąć do klamki, bo poczuł mocne szarpnięcie za rękę i znalazł się przy ciepłym torsie Jeona. 

- Chcesz tego, Jimin. Tak bardzo jak ja tego chcę. Przestań udawać. - Jungkook zbliżył swoje usta do policzka blondyna. - Czemu się przed tym bronisz? 

Park sam już nie wiedział co jest dobre, a co złe. Przed nim stała jego wielka miłość i mówiła, że go pragnie. Jednak ich wcześniejsze uniesienie skończyło się dla Jeona obitą twarzą. Przez jego ciało przeszedł dreszcz podniecenia. Nie umiał tego opanować. Zniknął cały świat, zniknął Taemin. Liczył się tylko Jungkook.