first love

Bakışlar...

Yemege indim ve tepsimi masaya koydum. Koymamla cekmem bir oldu.

- Meraba.

- Ne merabasi ya! Cek git baska masaya!

- Hayir burayi begendim. Gitmeyecegim.

- Ne dedin sen??!!!

dedikten sonra cocugun suratina yumrugu patlattim ama isteyerek degil refleks olarak. İc sesim devreye girdi. "Bravo Sema. Artik okulun yeni gelen cocuguyla belalisin". İc sesime Allah razi olsun kardes dedikten sonra tepsimi yerine koydugum gibi yemekhaneden ciktim. Gerizekali cocuk bari yemekhanede rahat ver... Ah ah nerde o eski yalniz gunlerim...

Bu dusuncelere dalmis dertli dertli yururken bir seye carptim. Kafami kaldirip baktigimda bu kisinin Hakan oldugunu farkettim.

- Biri sinirini mi bozdu?!

- Yok bi sey, ben sinifa gidiyorum.

- Soyle dagitayim agzini burnunu!

- Ne dedin sen??!!!

- Yani... Sey... Hani rahatsiz ettiyse benim en yakin arkadasimi, gidip konusabilirim demeye calismistim.

- Oyle desene:-)

- Eee kim ne yapti?

- Hic kimse bi sey yapmadi. Hadi sinifa gidelim.

- Tamam.

Hakan‘la sinifa girdik. Ben ondan ayrildim sirama oturmak icin. Oturdum ve kalktim. Ama bu sirada bir saniyeden fazla oturamayacakmiyim???!!!

- Sen daha mi burdasin ya!!!

- Sana gitmeyecegimi soylemistim, dedi yan gulusle.

Bi de kendini karizma saniyo dedi ic sesim. (Valla bu ic ses olayi mukemmel ha:-D)

Ayagina bir tepik attiktan sonra gorevini tamamlamis bir asker edasiyla yerime oturdum ve cok sevgili fizik hocamizin gelmesini beklemeye basladim. Bu sirada bir his bana arkami donmemi soyledi. Arkami donup baktigimda Kerem‘le goz goze geldik. Bu cocuk cidden kotu bir seyler planliyor olmasin dedi ic sesim. ben de ona haklisin deyip donuk bakislardan gozlerimi cektim ve beklemeye devam ettim...