first love

Kavga

Hakan‘in ağzindan...

Şu Sema ömrümü yedi. Bi kerecik olsun sozumu dinlese n‘olur!!!!

Simdi ona takilmamam lazim.

Gezide yapmam gerekeni yapacagim. Artik gercekten dayanamiyorum. Şu Kerem ve Tufan da canimi sıkıyorlar. Her gün gizli gizli okulun arka bahcesine cagirip Sema‘ya yavsamamalarini soyluyorum, dinlemiyorlar. Gezide ilk ben erken davranacagim!!!

Sema‘nin agzindan...

Sinifa girerken bir seye takildim ve yere yapistim. O seyin ne olduguna bakip yerden almak icin hamle yaptigimda bunun bir ayak oldugunu gordum: Tufan‘in ayagi!!!

- Ölümüne mi susadin oglum sen??!!!

- Yoo ben sadece burdan geciyordum.

Ayaga kalktim ve cocugun karnina dirsegimi gecirdim.

- Bir daha burdan gecerken ayagini da goturmeyi unutma, dedim Tufan yerde kivranirken. O sirada Hakan damladi yanima:

- Simdi dayak atabiliymiyim Sema abla??!!!

Bebek sesi cikarinca coook seker oluyooo, dedi ic sesim.

- Hayir, atamazsin Hakan‘cigim. Hadi gel gidelim, dedim.

Arkamizi döndük ve tam o sirada biri Hakan‘in kafasina bir ayakkkabi firlatti. Artik buna da "DUR" diyemezdim, degil mi???

Hakan arkasini dondu ve o sanssiz kisiye bir yumruk gecirdi. Kim olduguna baktigimda bu kisinin KEREM oldugunu gordum. Kerem mi??? Bi bakiyim valla Kerem!!!Peki Kerem neden Hakan‘la kavga ediyordu? Allahim kafam cooookkk karisti yha!!!

- Napiyosun lan Kerem bozuntusu?

- Sen kime bozuntu diyosun lan???

Sonra ikisi birden bana bakti. Aklimdan gecen ilk dusunce: "Ne bakiyonuz ben hic bi sey yapmadim!!!"

- Disari gel, dedi Kerem Hakan‘a. Ne yapiyolar ben bebek miyim de siddet gorunce depresyona giriyim??!!!! Disari ciktilar. Ama tabi herkes onlari izlemeye gitti peslerinden. Ben de... Kavgalari oldum olasi sevmisimdir ama sebepsizleri degil!!!

İlk yumrugu Hakan atti ve Kerem‘in suratina geldi. Sonra Kerem de Hakan‘a bir yumruk atti. O da Hakan‘in karnina geldi. Bi dakika benim bu durumda onlari durdurmam gerekiyordu degil mi??!!! Off tamamen unutmusum!!!! Kosa kosa yanlarina gittim ve aralarina girdim. İkisi de hayvan gibi gucluydu yeminle!!!

- Kerem ve Hakan beni dinleyin, dedim ve birini bir tarafa digerini diger tarafa ittikten sonra.

- Kavga etmek kotudur hele hele sebepsiz kavgalar daha kotu-

- Bu kavga sebepsiz degil, dedi Kerem.

Ana cocuga bak,sozumu kesti ya!!!

- Sebebi ne olursa olsun kavga etmeyin!!!

- Sebebi sen olsan da mi??!!!! , dedi Hakan. Ben ne yaptim simdi onlara??!!!

- Evet,ben olsam da, diye bagirdim ve ayrildilar.

- Sema bil diye soyluyorum: Senden hoşlaniyorum,dedi Kerem.

Hakan‘in da agzi acik kaldi benim de...

- Lan ben sana susacan demedim mi???!!!!, dedi ve Kerem‘in bacagina bir tekme atti ama oyle bi sey gormedim ben, cocugun bacagi felc oldu resmen. Kerem yere yikildi ve bagirmaya basladi.

- Kerem iyi misin? , diyerek yanina gittim. Kerem "Bak gordun mu benim yanima geldi" gibilerinden bir bakis atti Hakan‘a. Ben aldirmadan Kerem‘i revire tasimaya calisiyordum cunku gercekten kotu durumdaydi. Hakan‘da bana kizgin kizgin bakiyordu. Ne yapsaydim cocugu oldugu gibi mi biraksaydim?!! İste bunu yapamazdim. Kerem‘i revire goturdukten sonra sinifa girdim. O gunun geri kalaninda herkes hicbir sey olmamis gibi davrandi ben dahil. Aslinda ben geri kalan okul gununde Kerem‘in soyledigi seyi dusunuyordum: "Senden hoşlaniyorum.". Bu soyledigi dogru muydu? Bu dusuncelerden son ders zili calinca siyrildim ve cantami toplamaya basladim. Eve her zamanki gibi Hakan‘la gidecektik. Bakalim ne soyleyecek, dedi ic ses.

"Afferim akillim, bundan sonra benim yerime sen konus" dedim ben de ona ve okulun cikis kapisina dogru yurumeye basladim...