first love

İtiraf...

Otobuste Hakan‘la tartistiktan sonra uyumustum ama nerde?!!! Hakan‘in omzunda. Aman yarabbi!!! diyerek firladim ve Hakan‘i azarladim. Sonra da onun yanindan kalktim ve arkamizda tek basina oturan Tufan‘in yanina gectim.

- Ooo prenses sonunda beni mi secti??

- Ne icin sececem ki?

- Anlamadin mi cidden?!!!

- Anlamam gereken bi sey mi var ortada?!!

- Bosver, benim uykum var, yatiyorum.

- Tamam.

Yaklaşik on bes dakika sonra Tufan‘i uyandirdim cunku yemek icin bir seyler dagitiyorlardi. Onun bunu kacirmak istemeyecegini dusunerekten onu sarsmaya basladim.

- Tufan! Tufan!!!

- Ne! Ne oldu?!! Deprem mi oldu??!!!

diye uyanirken ben de gulmekten yerlere yatmistim.

- Hadi kalk, yiyecek bir seyler veriyorlar.

- Ooo prenses simdi de bana jest mi yapiyosun sen?

- Ne jesti ya?

- Aman neyse bosver.

- Tamam hadi yiyelim.

Sonra da kitliktan cikmis gibi elimizdeki kek, meyve suyu ve dondurmaya yumulduk. Allah‘im bu cocuk cidden cok kafa ya!!! Bes dakika sonra falan mola vermeye basladik. Ben hemen lavaboya gittim tabi. Dunyayi yersem boyle olur diye dusunurken disari ciktim. Yiyecek bir seyler satin aldiktan sonra tekrar otobuse bindim ve yolculugun sonuna kadar kimse konusmadi, herkes uyudu. Sonunda Antalya‘ya vardik ve oradaki otele esyalarimizi yerlestirdik. Gezide Kerem‘in grubu yoktu yani rahattik. Grupla bir sıkıntım yoktu ama o kizi hic sevmiyordum. Odada bizim siniftan 3 kisiydik. Diger ikisiyle yakindik zaten. Yani pek bi sorun yoktu. Esyalarimizi yerlerine koyduktan sonra disari ciktim ve hocamiza programi sordum. Yemek saatlerini falan soyledi, gerisinde serbestmisiz. Ne kadar zaman kalacagimizi sordum, bir hafta dedi. Bir hafta burada serbest ne yapacagiz biz ya!!! Neyse Hakan‘la Tufan‘la falan takilirim ben de. Nasil olsa ikisiyle de yakinim. No pırablım!!! Hatta belki guzel anlasmalarini bile saglayabilirim, diye dusunurken bi ses duydum.

- Semaaa!!!

Donup baktigim da Hakan‘in geldigini gordum.

- Ne var?

- Senden ozur dilemek icin bir yol buldum.

- Neymis?!!!, diye sordum atarli atarli.

- Acik bufe yemek vaaaarrrr!!!

- Ne dedin, hemen oraya gotur beni!

- Once affettigini soyle ama.

- Tamam tamam affettim, simdi nerde ora, cabuk gotur beni!

- Tamam su taraftan gidiliyo.

Gittik baya bi yemek yedik, daha dogrusu ben yedim. Hakan‘i affettim ve o gun hicbir sorun cikmadan yattim. Ertesi gun kahvalti yapiyorken Tufan geldi sagimdaki sandalyeye oturdu, Hakan‘da geldi solumdaki sandalyeye oturdu. Benim surat ifadem AMAN BE! seklindeydi. Neyse diyerek yemegimi yerken hocamiz geldi ve bize 4 kisilik takimlar olusturarak kahvaltidan sonra plaja gelmemizi soyledi: Plaj voleybolu oynayacaktik! Ben de hemen Hakan‘la Tufan‘i benim gruba aldim, bir de bir de Buse‘yi aldim. Boylelikle Hakan‘la Tufan‘in iyi anlasmasini saglayabilirim dusuncesiyle. Oyunu oynadik ve nasil oldu bilmiyorum ama kazandik. Kupamsi bir sey verdiler. Fazla buyuk degildi. İkisi kupayi ben tutcam,yok efendim ben tutcam seklinde tartismaya basladi. Bir Tufan‘in kafasina bir de Hakan‘in kafasina meshur şaplağımdan patlattim ve sustular. İlle de şiddet istiyolar, WHAT CAN I DO, SOMETİMES???!!! dedim Recep abimizi anarak. Bu sekilde tam 5 gun gecti. Sacma sapan 5 gun... Son gecemizde hani su klasik ates cevresinde oturma olayi varya, ondan yapacaktik. Biri gitar calacakti. Biri sarki soyleyecekti falan. Her ne kadar bunu yapmaya isteksiz olsam da guzel bir aktivite olacagini umarak katilmaya karar verdim. Kendime bir yer bulup oturdum her zamanki gibi sagima Tufan, soluma Hakan oturdu. Ben yine aralarindaydim. Ama bu geceyi berbat etmek istemedigimden sesimi cikarmadim. Sinifimizin muzisyeni Ali ve sinifimizin sarkicisi Asli performanslarina basladilar. Ben de sessiz sakin onlari dinliyordum. Bu sirada biri kolumdan tuttu, oturdugum yerden kaldirdi ve cekistirmeye basladi.

- Hakan napiyosun??!!!

- Sadece beni izle tamam mi?!!

Konusmadan yuruduk ve beni sahilin baska bir yerine getirdi.

- Bir sorun mu var Hakan?

- Sana soylemem gereken bir sey var.

- Neymis o?

- Sema ben...

- Sen?

- Ben senden hoslaniyorum!!!