He's In love With A Tomboy

Chapter 49

Lex's PoV

Even though this is not exactly as plan, I have to play. Walang suitable na pwedeng pumalit kaya ako ang napagde-disesyunan na ipalit. Inayos ko ang wristband sa aking pulsuhan at lumapit kay Captain. "Pasensya na at napaaga ka sa pagpasok."pahinging paumanhin nya. I sigh. "Doesn't matter anyway. Let's just get this over with." Nakita ko syang tumango sakin kaya binigyan ko ng meaningful look ang aming team. They already know what to do. Hindi ko naman planong magshoot ng bola. As long as napapanood ko ang galaw nila sa malapitan, its already enough. That's the plan.

I shifted my gaze to the enemies and they are looking at me. Parang binabalatan nila ako ng buhay dahil sa kanilang pagkakatitig sakin. Sa amin ang bola kaya ibinigay ito sakin ng referee. The moment he blow the whistle, I throw the ball to my other teammate near the ring. Sa sobrang layo ng narating ng bola ay walang sinuman ang nag expect na ganun kalayo ang maabot nun. She shoot it inside the ring with success. Nakatingin sakin ang kabilang kupunan, nanlaki ang mata nila sa akin dahil hindi nila alam na kaya kong gawin yun. Pero nawala din ito at napalitan ng determinasyon, their eyes burning with desire. Desire to win. I think they take it as a challenge. And that was all I wanted. Thrill.

Nag dribble ang captain ng kabilang kupunan at ipinasa ito sa kanyang kakampi. Gusto ko sanang manatili sa pwesto ko ngunit hindi pwede. Kailangan kong tumakbo at obserbahan ang galaw nila. That's really unfortunate for me you know, I'm running. And that makes me tired. Sa sobrang bilis ng player ay naiwasan nya si captain na balak agawin ang bola sa kanya. Nanatili lang akong nakatayo sa gitna at inaabangan silang makalapit sa pwesto ko.

"What the hell is she doing?"

"Bakit wala syang ginagawa?"

"Tsk! Panira ng laro, ano ba yan."

"Dapat inilalabas any isang yan eh. Wala naman ginagawa."

"Masyado atang ina-underestimate ng Cross si Shinma."

"Mukha lang yang tinatamad. Pero astig lagi ang ginagawa nya."

Usapan ng mga estudyante na naririnig ko. Ano bang paki ng mga estudyante na mga yun kung wala akong gawin? Mga pakielamero. Kung ganyan sila makapang judge they should go home and lock themselves on their room.

Papunta sa direksyon ko ang babaeng nagdi-dribble ng bola. Nakita ko syang nag smirk sakin at mas lalong bumilis ang kanyang pagtakbo pati na rin ang kanyang pag dribble.

"You're too open! That's why you always lose!!" She shouted at me. Iniwasan nya ako dahil nakaharang ako sa dinadaanan nya. Kahit sobrang bilis ng kanyang galaw, wala pa rin ito sa mga na-encounter ko.

"And you're too slow." I mumbled which she heard because she's too near to me. Gamit ang kanang kamay ko ay ibinend ko ang aking likod para maka-level ang bola. Parang nag slow motion ang lahat at kita ko ang mga galaw nila. My four fingers was curled but my palm is open. Ibinwelo ko ang aking siko para magkaroon ng malakas na enerhiya. When the moment is perfect, I thrust my palm on the ball.