Love is not a place
To come and go as we please
It’s a house we enter in
And then commit to never leave
So lock the door behind you
Throw away the key
We’ll work it out together
Let it bring us to our knees
I have a happyfamily. I have a responsible father na kahit hindi naming lagi kasama, he neverfail to be a good father and a sweet husband. Para akong nasa fairy tale. Walana akong mahihiling pa dahil para sakin I’m contented that my family iscomplete. Alam ko na hinding-hindi maghihiwalay ang magulang ko dahil nakikitako na mahal na mahal ni papa si mama. Hindi si papa tulad ng iba na walang alamsa bahay. Pag umuuwi siya sa bahay galing kampo, pinagluluto niya kami ng masarap.Talo pa nga niya si mama sa pagluluto. Tapos makikita ko naglalambingan silangdalawa ni mama. Ako naman, makikisawsaw at mangungulit pa. Simple pero alam komasayang-masaya kami.
Pero sabi nga,hindi mo daw maa-appreciate ang masayang buhay kapag hindi ka nakakaranas ngmasasakit. You will not learn to appreciate life if everything will goaccording to what you wanted. Siyempre minsan dadating ka sa point namakakaranas ka ng disappointment, failure at maraming ups and down.
Tulad ng iba,naranasan ko din yan. Habang nagkakaisip ako, na-realize ko na hindi fairy taleang buhay namin. Walang fairy godmother na pwede kang mag-wish at mawala lahatng sakit na nararamdaman mo. Walang prince charming na nagliligtas sayo pagdumating na ang evil witch. Lahat ng yan na-realize ko nang ma-diagnose simama. I was grade I back then nang magsimula ang hirap ni mama. Hindi ko pamasyadong alam yun dahil bata pa ako. Basta lagi silang umaalis. Kung saan-saan nagpagamot si mama. Kulang na lang yata pumuntang America para magpagamot.Pero dahil hindi kami ganun kayaman para gawin yun, tiis kami sa Philippines. J One month konghindi nakasama si mama nun dahil nasa Nueva Ecija sila. Dahil bata pa nga ako,hindi ako aware sa mga nagyayari. May taning na pala nun si mama. 2 years nalang yata. Pero gaya ng sabi ko, hindi dahilan yun para sumuko sina mama atpapa. Para daw sakin, lalaban sila.
Love is a shelter in a raging storm
Love is a peace in the middle of a war
If we try to leave may God send angels to guard the door
No, love is not a fight but it’s something worth fighting for
Yung pagmamahalnila sakin ang pinanghawakan nila para hindi sumuko. May times na pinanghihinaansila. May times na nakikita kong parang ayaw nang lumaban ni mama at ayaw naniyang umasa na gagaling pa siya. Pero sabi niya sakin, “Alam mo anak,everytime na makikita ko yang ngiti mo, yan ang nagiging lakas ko para umahonsa hukay ng sakit ko. Kaya habang nakikita ko yan, hindi ako bibitaw.”Masayana hindi sila sumusuko pero masakit dahil nakikita kong nahihirapan sila. Doblepala yung sakit pag nakikita mong nasasaktan at nahihirapan sila pero wala kangmagawa kundi tingnan lang yun. Nakakapanghina. Pero kung sila nga hindisumusuko, so bakit ako susuko. We continue to fight. We continue to be thesource of strength of each other. Everytime na may isang manghihina, nadyan angisa para maging angel. Because of that, naging confident ako na malalampasandin namin to. “Gagaling din si mama.”
To some, love is a word that they can fall into
But when they’re falling out
