~Sweet Vampires~

hoofdstuk 13: Alex Jones.

hoofdstuk 13

ik werd wakker in een krakend, houten bed. aan de muren te zien was het hele huis gemaakt van hout.

'wat vind je van mijn nederige boshut?' Jack kwam de kamer ingelopen. ik schoof een beetje op zodat hij naast me kon liggen.

'wel leuk. iets anders dan het grote huis waar ik in leef.' zei ik lachend. hij grinnikte een beetje. ik kroop naar hem toe en ging tegen hem aan liggen.

'hey Jack,' begon ik. hij keek me aan, wachtend op mijn vraag. 'hoe ken je Daniel, William en Joseph?' vroeg ik onzeker. voor Jack leek het een moeilijke vraag. hij zuchtte en ging rechtop zitten waardoor ik ook moest zitten.

'het is een ingewikkeld verhaal.' zuchtte hij. ik probeerde aandachtig te luisteren maar ik voelde me zo moe dat ik bijna in slaap val, geen idee waarom ik zo moe ben.

'ga eerst nog maar even slapen.' zei hij glimlachend, alsof hij mijn gedachten kan lezen. ik ging liggen en sloeg de dekens om me heen. Jack gaf me een kus op mijn hoofd en verliet de kamer.

*Jack*

ik kon haar niet vertellen over de ruzies tussen William, Daniel en Joseph. maar vooral met Daniel.

het ging om een meisje, Isabelle. ze was werkelijk het mooiste meisje uit het dorp. innerlijk en uiterlijk. Daniel en ik werden verliefd op haar. het klink cliché, maar het was gewoon zo. maar op een dag werd ze aangereden door een koets en overleed later. Daniel en ik gaven elkaar de schuld ervan, ook al waren we beste vrienden.

ik hoorde de bekende, zware voetstappen richting mijn boshut rennen. binnen een paar seconden stond mijn grote vriend, Alex Jones, voor de deur. ik maakte de deur open en zag Alex voor me staan. hij zag er nog steeds hetzelfde uit dan een eeuw geleden. zijn asblond haar, gespierde lijf en gebruinde huis.

'hey, Jack. wat voor lekkere maaltijd heb je in je kamer?' zijn ogen kregen een rode gloed.

'als je het maar laat.' gromde ik woest naar hem. hij liep naar binnen en ging op de donkerblauwe bank zitten.

'dus, waarom ben je hier?' vroeg ik met argwaan. ik ging tegenover hem staan met mijn armen over elkaar. hij haalde zijn schouders op.

'ik trek gewoon wat rond. en toen ik in de buurt was kwam ik even langs.' verklaarde hij. ik knikte. ik ken Alex langer dan vandaag, hij is hier gewoon voor het verse bloed.

'doe voorzichtig met wie je kiest als maaltijd.' waarschuwde ik hem. ik had hiernaartoe moeten verhuizen omdat ik in een andere dorp de indruk maakte dat ik een beest was, geen vampier, ze hadden me nooit gezien. maar ik was dus niet zo zuinig geweest met het kiezen van mijn prooien en de hoeveelheid daarvan.

'geen zorgen, ik pas op.' zei hij grijnzend. ik schudde mijn hoofd. Alex denkt makkelijk over het leven en denkt nooit aan zijn prooi. ik neem altijd de oude, zwakke mensen zonder familie zodat niemand hen hoeft te missen. Alex daarintegen heeft het liefst jonge mensen rond een jaar of 16 tot 22. hij zegt dat het bloed dan verser is dan bij oude mensen.

'maar wanneer drink je die lekkere op je kamer? ik dacht dat je nooit jongen mensen nam?' hij klonk verbaasd, ik schudde mijn hoofd.

'ik drink ook niet van jonge mensen, het is mijn vriendin.' verklaarde ik. Alex leek teleurgesteld. hij stond op en hoorde blijkbaar hetzelfde als ik.

'hey Jack i-' Avery kwam naar binnen gelopen. ze hield op met praten toen ze Alex zag. ik hield hem goed in de gaten omdat hij zo onvoorspelbaar is.

'oh, hoi.' zei ze verlegen en liep naar me toe. ik drong in het hoofd van Avery door en waarschuwde haar.

Avery, dat is Alex. hij is ook een vampier. wees op je hoede voor hem. gaf ik aan haar door. ze ging achter me staan en keek angstig naar Alex. geen zorgen, ik bescherm je. zei ik geruststellend tegen haar. ik voelde haar ontspannen en kwam achter me vandaan.

'hallo, lekkertje.' zei Alex grijnzend. ik gromde naar hem als een waarschuwing. Avery schrok niet eens van me, ze zal het wel gewend zijn; grommende vampieren.

'ik zal maar gaan dan. tot de volgende keer, Jack.' hij zette zijn valse glimlach op. met veel moeite drong ik zijn hoofd binnen en probeerde zijn gedachten te lezen. maar Alex laat dat nooit toe en duwde me weer naar buiten.

'sorry, Jack. maar je hoeft niet alles te weten.' siste hij naar me en liep naar de deur. hij liep naar buiten en ik hoorde zijn zware voetstappen naar het Noorden rennen. ik keek naar Avery die opgelucht bleek te zijn dat Alex weg is.

'dus, wat wilde je zeggen?' vroeg ik met een kleine grijns. ik keek snel op de klok en zag dat het al 4 uur was. 'oh wacht, je wilde vragen of ik je naar huis kan brengen omdat Joseph en William anders ongerust worden, is het niet?' vroeg ik lachend. ze knikte.

'oke, ik pak je tas en dan breng ik je naar huis.' zei ik terwijl ik naar mijn kamer liep waar haar schooltas staat. ik heb wel een bed maar ik lig er alleen op als ik aan het denken ben, een denkbed dus.

'hier heb je je tas.' ik gaf Avery haar tas. ik draaide me om naar de deur en voelde opeens Avery op mijn rug springen. ik pakte haar benen vast zodat ze niet eraf viel. ik grijnsde en rende het huis uit richting de hare.

****

-Avery-

ik sprong van Jack's rug af en liep naar de voordeur.

'dankje.' zei ik tegen hem. hij glimlachte en liep naar me toe.

'ik zie je morgen wel op school.' zei hij terwijl hij voorzichtig een kus op mijn voorhoofd plakte.

'tot morgen.'

glimlachend liep ik naar binnen en deed de deur achter me dicht. ik liep naar de keuken en schok water in een glas die ik uit het keukenkastje pak. ik leunde tegen het aanrecht toen ik een knal hoorde. ik schrok me dood. William stond voor me en aan zijn gezicht te zien was hij niet blij.

'waar was je!? ik heb een uur op je gewacht!' ik schrok van hem. hij is normaal nooit zo boos op me.

'sorry. maar ik had ruzie op school. ik heb een snee in mijn arm en mijn enkel doet pijn.' zei ik voorzichtig. ik keek naar mijn arm. Jack had hem waarschijnlijk verbonden aan het witte verband te zien.

'wie heeft dat gedaan.' siste hij.

'niemand. ik heb mezelf gesneden toen ik viel en kwam met mijn arm langs een scherpe punt.' loog ik. ik weet dat Jack William, Joseph en Daniel kent maar ik weet niet op een positieve of negatieve manier.

William leek al een beetje te kalmeren. Joseph kwam onderhand de keuken ingelopen.

'sjees, Av. wat is er met je arm?' zei hij wijzend naar het witte verband.

'een ongelukje.' zei im mompelend. Joseph leek het niet te geloven.

'hinderd het jullie door die sterke bloedgeur?' vroeg ik voorzichtig. het zijn dan wel William en Joseph, maar ook vampiers, en die zijn onvoorspelbaar.

'nee, het lukt wel.' zei Joseph. William knikte en liep het huis uit richting het woud.

'waarom is William zo extra beschermlijk, wat is er aan de hand en wat zijn die kleine probleempjes?' vroeg ik aan één stuk door. ik kon er niet meer tegen. eerst Daniel die wegging en nu al die geheimen.

'Avery, je weet dat ik dat niet kan vertellen.' zei hij zuchtend. ik zette geirriteerd het glas op het aanrecht en liep naar boven.

____________________________

sorry voor het inniminnie hoofdstukkie. ik schrijf zo snel mogelijk verder maar ik ben druk bezig op dit moment. sorry :$

xxxx