~Sweet Vampires~

hoofdstuk 7: real life dream

halloooww iedereen die zo aardig is om dit hoofdstuk te lezen en de beste fans ter wereld te zijn. (grote hap adem).

hier is *tromgeroffel* het nieuwe hoofdstuk!!!!!!! de hele familie kijkt weer 's voetbal dus een mooie gelegenheid om dit hoofdstuk te schrijven. misschien post ik hem pas als Italië of Spanje het EK heeft gewonnen dus we zien wel ^^

vote,

comment,

en word fan als je dat nog niet bent, thank ya!

xxxxx

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*

 hoofdstuk 7

''kom dan Av, je krijgt me toch niet!'' riep Daniel vanuit de top van een boom. ik grijnsde en klom zo snel als ik kon de boom in. Daniel zat tegen over me op een andere tak. de laatste zonnestralen raakten ons voordat 'ie aan de horizon verdween. het uitzicht was prachtig om te zien. ''heb je ook zo'n honger?'' vroeg Daniel. ik bleef nog steeds naar de horizon kijken, maar het gaat uren duren voordat de zon weer opkomt in het Westen, ik knikte. ''ruik je dat? en nieuwe kudde.'' Daniel klonk opgewonden. ik probeerde het te ruiken. hij had gelijk, maar het was nog ver om te weten hoeveel het er zijn. ''wedstrijdje?'' stelde ik voor, maar Daniel was al weg voordat ik mijn zin kon afmaken. met een grote glimlach op mijn gezicht achtervolgde ik hem. zo behendig als ik kon sprong ik over de wortels van de dikke eiken en ontweek de uitstekende takken die Daniel naar me toe duwde. na tien minuten stond Daniel stil. ik ging langzamer rennen tot ik ook stil naar Daniel stond. ''omdat jij vandaag jarig bent mag jij de grootste hebben,''  Daniel keek me aan, ik keek nog even naar de kudde herten om ze in me op te nemen en richtte me daarna tot Daniel. ''ik had nooit gedacht dat jij zo'n mooie donkerpaarse ogen zal hebben nadat ik je heb veranderd.'' sprak hij.

ik schrok wakker, (wat een verrassing) maar dit keer was het geen nachtmerrie maar een droom.  misschien zelfs een visioen maar dat lijkt me onwaarschijnlijk omdat Daniel toch voor eeuwig weg blijft. al hoop ik dat natuurlijk niet. ik wil niet doodgaan zonder te weten of Daniel helemaal in orde is. en áls Joseph en William me willen veranderen is het eerste wat ik ga doen Daniel zoeken, ik moet hem zien op welke manier dan ook.

het was inmiddels al zaterdag dus alles kan op z'n gemak. meestal komen Daniel en Joseph op dit moment m'n kamer in omdat William ze weer achterna zit. dus ik heb mezelf aangeleerd om op tijd me bed uit te komen voordat die twee idioten weer binnen komen vallen -meestal via het raam- om zich te verstoppen voor William die wéér boos op hen is voor het slopen van de bomen. man, het verbaasd me dat het woud niet onderhand al kaal is. 

''Avery, ik heb geprobeerd om croissantjes te maken dus ik voel me vereerd als je die verbrande dingen komt bewonderen.'' zei Joseph vanuit de gang. ik glimlachte en deed een joggingbroek en een T-shirtje aan. ik ruimde snel even de zooi op en liep naar de keuken waar je de croissantjes sterk -eigenlijk te sterk kon ruiken. ik ging aan tafel zitten, Joseph schoof de verbrande croissantjes onder m'n neus en glimlachte tevreden. de rook kwam ervanaf en de geur was.. ja, hoe zeg je dat? verschrikkelijk?

''en? hoe vind je ze?'' vroeg hij opgewonden. ik keek nog steeds naar de croissantjes.

''uhm, ze zijn.. perfect voor verbrandde croissantjes?'' zei ik voorzichtig zodat het meer een vraag leek dan een antwoord. maar blijkbaar kon Joseph leven met mijn beoordeling.

''mooi, ik vind dat ze steeds beter worden.'' zei hij zelfverzekerd. ik knikte en liep naar de koelkast om te kijken of er wél wat te eten was dat er niet zwart uitzag of verschrikkelijk rook. ik pakte een pak melk uit de koelkast en vond nog wat cornflakes in de kast. ik deed het samen in een kom en ging weer aan tafel zitten.