hoofdstuk 23: Poison And Mood Swings
-Daniël-
'Nee, alsjeblieft...' de vrouw voor me keek me met angstige ogen uit. Haar handen en knieën zaten onder de schrammen en er zat een kleine snee op haar voorhoofd. Het is leuk om met je prooi te spelen.
Ik benaderde de vrouw terwijl de pijn in mijn keel steeds sterker werd. Haar bloed rook lekkerder dan die van de vrouw en man gister, die hadden allemaal zooi in hun bloed zitten. Drugs. Maar dit bloed, nog helderder en zoeter van geur.
'Alsjeblieft!' schreeuwde de vrouw wanneer ik haar vastpak. Niemand hoort haar, dus ik laat haar maar schreeuwen. Heeft ze wat te doen.
'Sorry. Verkeerde tijd en plaats.' zei ik met een grote grijns. Haar ogen straalden doodsangsten uit. Ze bibberde, maar ik weet niet of het door de kou komt, of door angst. 'Wat is je naam?' vroeg ik met een glimlach.
'H-Haley Goolfers.' ze stotterde. Uhu, leuke achternaam.
'Aangenaam, Haley. Hoe oud ben je?' vroeg ik met een beleefde glimlach. De angst in haar ogen werd minder, alsof ik haar niks aan zou doen.
'Zeventien.' zegt ze en kijkt me zwijgend aan.
'Mmm.... Je ziet er ouder uit.' mompelde ik. Ze zag er zakelijk uit, zwarte rok, witte blouse, naaldhakken en een nette knot op haar hoofd die nu pluisde.
'Maar ja, sommige mensen sterven jong. Niks aan te doen.' zeg ik en kijk haar aan, haar ogen worden weer angstig.
'Nee! Ik smeek je!' schreeuwt ze en blijft maar gillen. Ugh, het begint irritant te worden. Ik haalde haar haar uit haar nek en voelde mijn hoektanden groeien. Snel beet ik in haar nek en na een halve minuut stopte ze met schreeuwen.
Ik laat het levenloze lichaam achter en loop richting het woud. Er staat een stevige wind en volgens mij is het koud, dat is ook niet gek, het is vroeg in de ochtend.
William, Joseph en Kathelijne zijn vandaag weg tot en met vanavond. Ze zouden een oom van Kathelijne bezoeken. Hij bestudeert en jaagt op vampiers, terwijl hij zelf vampier is. Kathelijne had ooit een keer vertelt dat haar oom één van de oudste vampiers is. Hij weet bijna alles over elke vampier, dus William hoopte ook dat hij wat over Griffin weet zodat ze hem kunnen vinden. Wat natuurlijk nutteloos is. Griffin heeft een belofte gedaan, normaal houdt hij zich daaraan.
Ik stop met lopen als ik bij het meer ben. De eerste zonnestralen schijnen op het water waardoor het weerkaatst word. Ik zou het een geweldige plek vinden, maar nu interesseert het me niet meer.
Een diepe zucht verliet mijn mond
Nu nog wachten tot Avery hier is.
**
-Avery-
Ik kreunde zacht toen de deur open ging. Ik was net wakker en ik had werkelijk geen idee hoe laat het was. Volgens mij ergens in de ochtend, maar zoals ik al zei, ik heb werkelijk geen idee.
Een man kwam naar me toelopen met een dienblad in zijn handen. Hij zet het dienblad voor me neus waarna hij weer vertrekt. Er liggen twee broodjes op en een glas appelsap. Wat een luxe ontbijt zeg, Jamie Oliver zal jaloers zijn.
'Eet het op. Vandaag word een lange dag.' zegt een stem aan de andere kant van de deur emotieloos. Wat bedoelt hij met lange dag? Natuurlijk is het een lange dag als je hier achter tralies zit zonder iemand om je heen. Gisteren had ik de mozaïeksteentjes geteld op de muur. 14.720 steentjes. Ik weet het zeker, ik had drie keer geteld.
Ik pak een broodje en ruik eraan, niet slecht. Misschien willen ze me vergiftigen en misschien ook niet.
Na een paar keer ruiken neem ik een hap, als ik de broodjes op heb ben ik nog steeds niet dood. Dus het zal wel goed zijn. Nadat ik de appelsap op heb gaat de deur open.
JE LEEST
~Sweet Vampires~
Vampiros(WAS VAMP BROTHERS, TITEL VERANDERT) 'ik schrok wakker. het zweet zat overal. mijn haar plakte aan mijn hoofd en nek dat voor een vies gevoel zorgde. 'Avery, alles goed? ik hoorde je schreeuwen.'' geschrokken keek ik naar William. hij stond naast mi...