LEYLİFER "ASKIDA"

4. Bölüm

   

                            4. Bölüm

 Gözlerim mide bulantım yüzünden kendime gelmemle eş zamanlı olarak açılırken biraz daha uyuyabilmek için yatakta diğer tarafa döndüm. Kendimi resmen üstümden tır geçmiş gibi hissediyordum. İyi de, neden bu derece berbat bir haldeydim ki ben? Baş ağrımı arttırsa da beynimi biraz zorlayarak düşünmeye başladığım sırada bardaki parti geldi aklıma. Bardaki parti…

Gözlerim ani bir şekilde açılırken ilk olarak gördüğüm şey karanlık bir odada, çift kişilik bir yatakta yatıyor olduğumdu. Tanrı aşkına! Ben buraya nasıl gelmiştim? Hatırladığım son şey bayıldığım ve yere yığıldığım görüntülerdi.

“ Artık sıkılmaya başlamıştım. “

Başımı ani bir hareketle sesin geldiği yöne çevirdiğimde yataktan da aceleyle doğrulmaya çalıştım. Arda yandaki kanepede oturmuş telefonuyla bir şeyler yapıyordu.

“Be-benim ne işim var bu-rada ? “ Hayatımda ilk defa kekeliyordum ve bunun olduğuna inanamıyordum.

“ Aptallıkta sınır tanımayarak önümde bayıldın. “  Sesindeki sinsilikle çınlayan ve tüyler ürperten tını tüylerimi diken diken ederken şansıma lanetler savuruyordum. Onun önünde mi bayılmıştım yani? Kalabalığın içinde bunalıp kötü olan ben, onca kişinin arasında yine ve yine onu mu bulmuştum? Artık bu kadarı da tesadüf olamazdı. Bu kaderden başka bir şey değildi.

“ Şey- kalabalıkta kötü oldum. Özür dilerim. Hemen gidiyorum. “ Elbisemin eteğinin biraz açık durduğunu fark ederek yüzümün kızarmasına engel olamadım ve çekiştirerek ani bir hareketle ayağa kalktım.

“ Olduğun yerde kal. “

Hah, bu resmen “ Olduğun yerde kal, bu bir soygundur!” gibi olmamış mıydı?

Ama yine de tüm uzuvlarım söyledikleriyle hareket etmeyi keserken kapıdan çıkmaya çalışsam da beceremedim. Sesi itiraz kabul etmeyecek şekilde keskin ve net çıkmıştı çünkü. Ben yatağın önünde öylece kalırken oturduğu yerden yavaşça kalktı ve karşıma geçti.

“ Arabama çarptığını unutmuş gibi mi duruyorum sence? “

Ah, asıl konu buydu demek.. Lanet olsun, sadece ikimizin bulunduğu ve ne olarak kullanıldığı belirsiz bir odada durmuş arabasına, pardon en sevdiği arabasına,  yaptıklarım hakkında söyleyeceklerini bekliyordum. İşte şimdi yanmıştım.

“ Bilerek yapmadım. Hasarı da ödeyeceğim zaten. “ Sesim fazla savunmasız çıkmıştı. Arda bir adım geri çekilerek öfkeyle parlayan gözlerini üzerime dikti.

“ Bunun beni ilgilendirdiğini mi sanıyorsun? Seni öldürüp bir kenara atmadığım için dua et. Neyse, arabama çarpmanın cezasını buldum. “

Ne- ne? Ne cezasından bahsediyordu o? Gözleri ahlaksızca üstümde gezinip göğüs dekoltemde takılı kaldığında ellerimi aceleyle göğsümde birleştirdim.

“ Yoo- hayır. Senin ceza olarak becerdiğin kızlardan olmayacağım. “

Tanrım ne demiştim ben? Be-becermek kelimesini kullanmış olduğuma inanamıyordum. Arda tuhaf bir kahkaha atıp bana aşağılayıcı bir bakış yolladı.

 “ Diğer kızlardan farkın olmadığını ve ilgimi çekmediğini söylemiştim. Seninle yatarak kendimi düşüreceğimi mi sanıyorsun? “

Ağzım o harfi şeklinde açık kalırken hayatımda acaba ne zaman bu kadar kaba ve küçük düşürücü şekilde aşağılandığımı düşünüyordum. O kadar çirkin yada iğrenç biri miydim? Ve işin tuhaf kısmı benimle o şeyi yapmadığı için sevinmem gerekirken neden bu şekilde konuştuğu için hayal kırıklığına uğramıştım?