deep end

18: de ontmoeting 2.0

OKAAYY voordat jullie verder lezen wil ik iets zeggen. Ga allemaal aub de boeken van mixedblood_ lezen. Ze kan zo mooi schrijven en haar boeken zijn geweldig! Haar boek heet ''a game that never stops'' en als je op haar account kijkt zie je ook haar andere boek die ik jullie zeker aanraad. Verder, Mina i love you sis. 

Veel plezier met lezen.

X Fala

--

Ik ren zo hard als mogelijk met mijn krukken, niet hard dus. Ik besef me nu pas hoe dom ik ben geweest, Ryan kan elk moment -letterlijk elk moment- opstaan en me pakken. Waarom moest ik zo nodig 'badass' doen? 

Zoals ik had voorspeld voel ik niet veel later twee armen om mijn middel, ik word naar iemand toe getrokken en kom voor de tweede keer vandaag tegen Ryan's harde borstkas aan. Jeez, is hij van steen of wat? 

''Bitch!" Roept hij in mijn oor, ik kan hem niet aankijken omdat ik met mijn rug tegen hem aan sta. Maar ik weet zeker dat hij boos is. 

''Laat me los Ryan!" Probeer ik, ik voel hem zijn hoofd schudden. ''De moeilijke weg dus?" 

''Ryan.'' 

''Wat Ryan?!" Hij draait me nu om zodat ik tegenover hem sta en ik ben blij dat we niet meer zo dichtbij staan. 

''Door jou kan ik waarschijnlijk geen fucking kinderen meer krijgen!" Ik rol met mijn ogen. 

''Ik heb ze alleen een lol gedaan.''

Zijn blik verhard maar ik kan het niet laten even te grinniken. Die was wel goed. 

''Bitch.'' Is het enige wat hij zegt- wat me wel verbaasd aangezien ik had verwacht dat hij meer zou doen. 

''Wij moeten ons gesprek nog afmaken.'' Zegt hij op een kalme toon- te kalme toon. Ik slik en besluit stil te blijven. Dit is nog enger dan een boze Ryan. Volgens mij gaat hij me echt vermoorden. 

''Na jou domme daad van net ben je me nóg meer verschuldigd.'' Hij grijnst en komt dichterbij, ik zet een stap naar achter maar hij houdt me tegen met zijn arm die hij op mijn rug zet. Mijn persoonlijke ruimte word belemmerd en zenuwachtig wacht ik op wat hij te zeggen heeft. 

Stomme hormonen. 

''Jij en ik.'' Hij komt naar mijn oor gebogen en ik voel mijn hartslag versnellen. 

''Gaan op een date.'' Fluistert hij. Het duurt even voordat ik besef wat hij zojuist heeft gezegd, ik duw hem hard van me af wat dit keer wel lukt. 

''Pardon?!" Roep ik, wat denkt hij? 

''Niet moeilijk gaan doen nu. Je moet met me mee voor een gala, denk maar niet dat ik dit zelf wil, het is gewoon dat het of jou of Denise was. Wat een moeilijke keuze was trouwens.'' Legt hij uit, maar nog steeds snap ik er niks van. 

''Denise?" vraag ik. ''Mijn vriendin.'' Antwoord hij. Ik frons, ''dat meisje waarvan je vandaag je tong ik der mond stopte?'' 

Hij grijnst. ''Ja, Denise.'' 

''Ik snap het niet. Je hebt een vriendin, ga met haar op date.'' Hij schud zijn hoofd wat me diep laat fronzen. 

''Ik mag haar niet.'' Antwoord hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. ''Wa- hoezo maak je het dan niet uit?" Vraag ik op mijn beurt, op mijn stuk gebracht van zijn woorden. 

''Ze is lekker, maar ik irriteer me aan haar dus de dag voor de gala maak ik het uit.''

''Jij bent echt niet te geloven.'' Schud ik mijn hoofd, wat een fuckboy. 

''Weet ik toch.'' Antwoord hij trots wat me zowat laat kokhalzen. ''Ik haal je zaterdag op.'' Knipoogt hij zonder dat ik heb ingestemd. 

''Wat? Ik ga niet mee.'' 

''Dat denk jij.'' 

''Dat wéét ik, trouwens. Waarom ik? Je hebt genoeg achtervolgers van het vrouwelijke geslacht die een moord zouden doen om een date met jou te krijgen.'' 

Hij grijnst. ''Klopt, maar daar is er geen plezier meer aan.'' 

''Nou oke, ik ga toch niet mee dus dat is dan pech.'' Zeg ik bazig. 

''Jij bent anders.'' Negeert hij mijn woorden. Op een of andere manier voel ik mijn wangen warmer worden. Ik zucht diep en sluit mijn ogen even. 

''Wat is dit Ryan? Wat voor fucking spel is het dat je speelt? Eerst maak je mijn dingen stuk en probeer je me te doden. Daarna vraag je me nonchalant uit op een fucking date?!" Schreeuw ik terwijl ik mijn handen in de lucht gooi. 

''Zoals ik al zei. Voel je niet te hoog, je moet gewoon met me mee op date klaar. En ik kan niet uitleggen waarom oke?" Zegt hij op een dominante toon die uitloopt op een haast gefrustreerde ondertoon. 

''Waarom niet?!" 

''I-ik.'' Hij zucht en haalt een hand door zijn haar. ''Ik weet het zelf ook niet, oke? Fuck." Zegt hij nu gefrustreerd maar in een kalmere toon. Aan zijn gezichtsuitdrukking te zien kan ik merken dat hij het meent. Waarom doet hij ineens zo?

''Ik snap het niet.'' Zeg ik terwijl ik een stap van hem af neem.

 ''Abigail.'' Ook hij neemt een stap naar achter, zijn normale, harteloze uitdrukking is als een waas weer terug gekomen, zo snel. Het lijkt haast alsof de jongen die net voor me was weg is en plaats heeft gemaakt voor onze al te bekende klootzak Ryan. 

''Je gaat met mij op date, anders vertel ik je ouders de dingen die hun pérfecte dochtertje heeft gedaan. Begrepen?" 

Ik ben verbaasd van zijn woorden, de klootzak probeert me te manipuleren. Hij bedreigt me? Ik probeer na te denken naar wat ik moet doen, mijn ouders kunnen het niet weten. Ze zullen zo boos en teleurgesteld zijn, dat kan ik ze niet aan doen. Maar, ik wil niet op date met Ryan, hij is zo raar en heeft zulke stemmingswisselingen. Bovendien, hij is een egoïstische klootzak die mijn dingen kapot heeft gemaakt. 

De tweestrijd in mijn innerste is enorm. Één date maar? Als het maar een date is en hij me erna met rust laat...- 

Hij gaat het terug krijgen, ik ga niet zomaar van me laten winnen. Misschien heeft hij nu gewonnen, maar de strijd is nog lang niet afgelopen. 

Ik zucht overwinnend, wetend dat ik spijt ga krijgen van mijn keuze. 

Al gelijk zie ik zijn al bekende grijns. ''Dat dacht ik al. Zie je zaterdag, babe.''