deep end

15. de enquête

Ik pak de medicijnen van Souhail aan en bedank hem. Mijn vader staat er nog steeds met een koude blik bij. Jep, die man is boos. 

Er bleek niks ergs met mijn rug aan de hand te zijn, het was een harde val en ik moet de komende dagen gewoon in bed liggen dan komt het goed. Hoop ik dan. 

''Fijne dag nog.'' Zegt Souhail, mijn vader knikt en staat op. ''Kom.'' Zegt hij tegen mij, ik wil opstaan maar word tegengehouden door Souhail's stem. 

''Eh, zou ik Abigail even onder vier ogen kunnen spreken?" Vraagt hij mijn vader, ik frons waarom wil hij mij spreken, en waarom defuck heeft hij dat in bijzijn van mijn vader gevraagd. Nu gaat hij nog ergere vermoedens hebben. 

''Waarom.'' Zegt mijn vader, ja zegt, het komt er niet uit als een vraag. ''Nou, ik ben nog in opleiding en hiervoor moeten mijn cliënten een enquête invullen. Het is uiterste belangrijk dat alleen de patiënten en cliënten de enquête te zien krijgen omdat we bang zijn dat er anders gebruik van word gemaakt door onbevoegden.'' Antwoord Souhail soepel, ik ben verbaasd. Waarom kan hij zo goed liegen? 

Mijn vader ziet onder de indruk en knikt dan kort. ''Luister jongen, ik weet niet wat er aan de hand is hier, maar ik zal er achter komen. En als ik erachter kom dat jij slechte bedoelingen hebt met mijn dochter zweer ik dat je alvast je graf kan graven. Dus als ik erachter kom dat jullie iets anders doen dan deze rare enquete van jou invullen. Scheelt er wat, begrepen?'' Zegt mijn vader in een keer. Ik slik maar Souhail lijkt op zijn gemakt, hij knikt en ik zie mijn vader weglopen,maar niet nadat hij mij nog een strenge blik heeft toegestuurd. 

''Wat is er Souhail?" Zeg ik strak. Hij grijnst en gaat net als onze eerste ontmoeting relaxed op zijn stoel zitten en alweer zet hij zijn voeten op het bureau. Hij schuift een blad en pen naar me toe. 

''Doe alsof je dit invult, je vader kijkt mee.'' Ik frons- waarschijnlijk voor de 100ste keer deze paar minuten en draai me opvallend om. Ik zie mijn vader inderdaad gluren vanaf het stukje glas op de deur. Ik zucht en draai me terug. 

Ik pak het blad en de pen en ga erover heen gebogen zitten. ''Souhail, ik hoop dat je een goede reden hebt om me hier te laten liegen tegen mijn vader.'' Sis ik terwijl ik soepel wat krabbels maak op het lege blad. Ik hoor een grinnik. ''Je bent interessant.'' 

''Pardon?" 

Alweer hoor ik hem grinniken. ''Ik was erg onder de indruk over wat je had gedaan bij die klootzak van vorige week.'' Gaat hij verder. Ik kijk op van mijn blad. ''Souhail, wat probeer je?"

''Al schrok ik wel van je uitbarsting.'' Vervolgt hij. ''Kunnen we het hier nu niet over hebben?" Zeg ik, op het punt van uitbarsten staand. Hij irriteert me nu. 

''Eh, ja nee sorry. Dat klonk zeker heel eng, sorry vergeef me alsjeblieft?" Het lijkt alsof hij een heel ander persoon is geworden, wattefuck? 

Ik blijf stil, waar ben ik beland? 

''Alsjeblieft?" Hij gaat recht zitten en kijkt me recht aan. Zijn blik maakt me een beetje bang. ''Souhail, waarom doe je zo raar?" Vraag ik. Hij negeert me, ''heeft iemand je ooit verteld dat je prachtige ogen hebt? Zo fel blauw, al zien ze er nu wel dof en niet zo fel uit. Maar het past zo goed bij je zwarte lokken.'' Zegt hij dromerig. 

Ik laat mijn pen met een plots vallen. ''Flirt je nu met me?" Vraag ik scherp, hij grijnst. ''Ik? Flirten met jou? Terwijl je enge vader meekijkt? Nee, dat zou ik nóóit durven.'' Glimlacht hij. 

Ik kan het niet helpen maar een kleine glimlach verschijnt zich ook op mijn gezicht. Ik weet niet wat mij of hem bezielt. Maar ik moet toegeven dat ik dit niet eens zo erg vind, als hij met me flirt bedoel ik. Ondanks hij heel raar bezig is. 

Ik herpak me snel, ''waarvoor wou je me spreken, Souhail?"

Hij grijnst. ''Oke, dit is misschien een beetje raar. Maar binnenkort heb ik dus een gala en aangezien ik geen date heb vroeg ik me af of jij mijn date wou zijn?'' 

Ik schiet ineens in de lach. ''HAHAHAAHA- ik? HAHAH jou date? HAHAHAH omg.'' Hij fronst. ''Ja?" 

Nog steeds lacherig antwoord ik. ''Je maakt een grap toch?'' 

''Nee?" 

Ik dwing mezelf om me te herpakken en kijk hem nu normaal aan. ''Hoe bedoel je, waarom wil je mij als je date? Je kent me amper. Denk je dat ik een of andere goedkope hoer ben ofzo?'' Dit laatste zeg ik wat harder. 

''Nee, tuurlijk niet. Maar ik bedoel, je bent me wel iets schuldig nadat ik je heb geholpen met die jongen, hoe heette hij ook alweer? Ryad, of was het Ryan?'' 

Ik bijt op mijn tanden bij deze naam. ''Hou je bek over hem.'' Hij gooit zijn handen in de lucht. ''Ik zeg maar.'' 

Ik schud mijn hoofd. ''Nee.'' 

''Nee wat?'' 

''Nee, ik word je date niet.'' Ik probeer op te staan. ''Wacht!" 

''Wat Souhail?" Zucht ik, me beseffend dat dit gesprek veel te lang duurt. 

''Wat als ik je kan helpen? In ruil voor jou als mijn date?" Ik frons maar schud mijn hoofd. ''Waarvoor zou je me kunnen helpen? Luiers verschonen?" Zeg ik sarcastisch. Wauw, wat is zijn probleem? 

''Ik kan je helpen met het terug pakken van Ryan.''

A/N

Ik heb serieus nog steeds het idee dat dit verhaal helemaal naar de klote is, en ik haat dit deeltje. Maar bedankt voor jullie lieve reacties, ik had een reactie gekregen en dat motiveerde me letterlijk om deze deel schrijven. 

Ik schrijf dit om kwart voor 12 S'nachts, en mijn ogen kunnen elk moment dichtvallen, letterlijk. Maar sorry als er schrijffouten in zitten. Ik ben half stoned. 

Nog 8 lezers voor de 400 kijkers!!!  AAAAAHHHHHHSJSJKSXNDNXMDSJCDKSKJACDANCASJKCKWJCDJDSKCBXSBSBJBNSDBWEKJXBKBABSJBSMNbnabnabxn 

Oke dat was mijn uitbarsting. Im sorry maar ik had niet eens verwacht dat dit boek 50 lezers zou krijgen laatstaan 400! ilyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy

Vote? 

Xfala