deep end

20. maak dat je(de) kat maar wijs

Voor de derde keer hoor ik een toeter van buiten komen en ik rol met mijn ogen. Ryan heeft echt geen geduld. Ik pak mijn telefoon en portemonnee en loop naar beneden. Mijn ouders zijn niet thuis, ze moeten allebei tot laat werken. Gelukkig. Ze zouden me nooit uit laten gaan met een jongen en alweer voel ik spijt. Maar dit is de eerste en laatste keer, dat beloof ik mezelf. 

In de gang aangekomen pak ik mijn jas en sjaal en trek het aan. Ik doe mijn zwarte nike schoenen ook aan en ben klaar voor vertrek. Ik open de deur en loop op mijn gemak naar buiten, ik kan Ryan al bij zijn motor zien staan en ik bekijk hem even. Hij bewondert zijn motor waardoor ik even moet glimlachen. Hij ziet er echt cute uit. 

Ik ben aangekomen bij zijn motor en kuch even. Hij kijkt op en grijnst, ''dat duurde lang, ik dacht dat je vast zat in de wc pot ofzo.'' 

Ik rol met mijn ogen. ''Jij ook hallo Ryan.'' Hij grinnikt en scant mijn outfit waarna ik hetzelfde bij hem doe, hij draagt een zwart pak waar zijn spieren goed uitkomen. Zijn haar heeft hij warrig staan- zoals altijd. Ik moet toegeven, hij ziet er behoorlijk goed uit. 

''Ik zie dat je de jurk niet aan hebt.'' Ik kijk op. ''Verbaasd?" 

''Nah, ik had niet verwacht dat je naar mij zou luisteren dus ja.'' Hij haalt zijn schouders op en ik frons. ''Dus je vind het niet erg dat ik er als een zwerver uit zie?" 

Hij schud zijn hoofd. ''Zolang mijn zwerver bent, zwervertje.'' Hij glimlacht naar me en ik frons. 

''Waarom doe je ineens lief? Wat ben je van plan Ryan?'' Ik kijk hem met priemende ogen aan. ''Wow wow wow, waarom verbaast het je? Ik kan ook lief zijn hoor.'' Antwoord hij onschuldig. 

''Maak dat je kat maar wijs.'' 

''De.'' Zegt Ryan. 

''Wat?'' 

''De kat, het is maak dat de kat maar wijs.'' Corrigeert hij me slim. 

''Ja, dat zei ik toch.'' 

''Je zei 'je' '' 

''Helemaal niet.'' Ontken ik. Hij rolt met zijn ogen, hij is duidelijk geïrriteerd en ik grijns. 

''Stap gewoon achterop.'' Zegt hij terwijl hij me een zwarte motorhelm aangeeft. Ik pak het aan en kijk met grote ogen naar de motor. Het valt me nu pas op hoe fucking groot het is, niet normaal. En hij verwacht dat ik hier op klim? Haha. Ik probeer tijd te rekken en besluit maar wat te praten. Misschien word hij me zat en hoef ik niet meer mee. Ik grijns.

''Hoezo grijns je zo dom?" Zucht hij, aan zijn blik kan ik zien dat hij weet dat ik weer iets 'brilliants' ga zeggen waardoor mijn grijns nog groter word. 

''Ik zie dat je een andere motor hebt. Kon de andere niet gemaakt worden?" Vraag ik zoet wat een geïrriteerde blik van hem oplevert. 

''Ik kan je nog steeds aangeven.'' Waarschuwt hij me. Ik rol met mijn ogen, ''ga je toch niet doen.'' 

''Oh? En waarom denk jij dat?" 

''Omdaaaat.'' Ik kom dichterbij hem staan en kijk hem in zijn ogen aan. 

''Ik jou ken.'' Doe ik zijn woorden van eerder na. Ik geef hem een tik op zijn neus en loop achteruit waarna ik op het opstappertje ga staan. Ik zet me af waardoor ik op de motor zit. Ik doe de helm op maar kijk op als ik voel dat Ryan er nog niet is. 

''Eh, ik weet niet hoe het met jou zit maar ik wil niet te laat komen op deze gala van jou." Hij draait zich snel om en loopt naar de motor die zo'n meter van hem vandaan staat toe. Ik zie hem een beetje verward kijken. 

Hij gaat zonder iets te zeggen op de motor zitten en in een ruk rijden we weg. Ik moet eerlijk zeggen, ik moet me echt inhouden om niet te gillen. Dit is behoorlijk eng, we gaan echt snel en de koude wind laat mijn haren wapperen- ondanks ik een helm op heb. 

Ik probeer Ryan niet aan te raken, ik wil hem niet vasthouden. Maar wanneer we ineens nog harder gaan kan ik niks anders dan toegeven. Ik hou hem vast, om precies te zijn, ik plet hem. 

Maar ik kan er niks aan doen dat ik bang ben voor motoren. Onder mijn handen kan ik zijn spieren voelen en ik voel mijn wangen opslag rood kleuren. 

Stomme, irritante hormonen. 

Na een tijdje mindert Ryan de vaart waardoor we langzamer rijden. We rijden langs een stille, grijze buurt. Haast een getto buurt en ik begin twijfels te krijgen of we wel naar een gala gaan. Misschien is dit een wraak plan van Ryan? Misschien bestaat deze gala van hem niet eens en gaan we naar een of ander verlaten ruimte waar hij me gaat vermoorden. 

Holy god. 

''Stop!" Schreeuw ik. ''Wat!?'' Schreeuwt Ryan terug vanwege de hevige wind. ''Ik zei stop!" Schreeuw ik alweer. Ryan negeert me en gaat gewoon verder met rijden. Ik begin boos te worden, ''Ryan!'' Ik sla hem op zijn rug waardoor we even zigzaggen. Ik voel ons stoppen en zonder dat we helemaal op de grond staan spring ik met een ruk van de motor af. Ik zet de helm van mijn hoofd en kijk rond waar ik ben. Ik sta op een verlaten weg. Ryan stapt ook van zijn motor en ik neem zoveel mogelijk afstand van hem als ik kan. Hij maakt me echt bang met zijn intimiderende houding. 

''What the fuck?!" Schreeuwt hij en ik slik. Hij is boos. Dit is fase een. Hij word boos dus hij krijgt ergere moord neigingen. 

Hij loopt dichter naar me toe en ik loop weer naar achter. ''Kom niet dichterbij! Freak!" 

Ik kan de verwarring van zijn gezicht lezen. ''Wat?'' 

''Niet ten domme spreken! Ik ben niet naïef dat ik niet weet wat je van plan bent! '' Roep ik. 

''Hoe bedoel je? Abigail, wat probeer je te zeggen?" Zegt hij bloedserieus. 

''Je weet het zelf wel! Je brengt me naar een afgelegen plaats om me te martelen en daarna vermoorden! En het erge is dat niemand iets kan horen omdat het natuurlijk verlaten is!" 

Hij fronst. ''Waar the fuck heb je het over?!" 

''Niet doen alsof je dat niet van plan bent. Waarom zijn we anders in deze fucking wijk? Je zit gewoon in fase twee, de ontkenningsfase.'' 

''Wat? Ne- ABIGAIL! GA WEG VAN DE WEG!" 

''Wat?! Hoezo? Zodat je me kan grijpen en verder gaan met je plan?" Roep ik. Maar voordat ik het weet hoor ik hard getoeter en voel ik een felle licht op me dat mijn zicht belemmert. Ik gil het uit en het volgende moment voel ik twee armen om me heen die me hard weg duwen waardoor mijn lichaam kennis maakt met de koude, harde grond. 

What the hell?

A/N

Don't worry, het gala komt nog. 

En ik wil jullie zo erg bedanken voor al jullie votes en comments, het motiveert me zo erg en we hebben er gewoon meer dan 100 lezers bij gekregen in de afgelopen 5 dagen!! Ik hou zo erg van jullie!

Ik weet trouwens ook al hoe dit boek gaat eindigen, al is dat nog lang niet. Ik denk dat er nog zo'n 20 tot 30 deeltjes komen. 

Er komt misschien ook een deel twee, als jullie dat leuk zouden vinden tenminste? Licht eraan haha. 

Ily

Veel kusjes 

Fala