မင္းေလးပါး

>>>>>> 14

လူစည္​ကားတဲ့​ေစ်းတန္​း​ေလးထဲမွာ က​ေလးတစ္​​ေယာက္​
လို ​ျမင္​​ေတြ႕သမွ်အရာရာကို အထူးအဆန္​းသဖြယ္​လိုက္​လံၾကည္​့႐ႈ​ေနရင္​း တစ္​ခါတစ္​ခါ မိမိလက္​​ေမာင္​းကို လႈပ္​ကိုင္​ကာ

' Xing ဟိုမွာ ၾကည့္ . . . ဟာ ဟိုမွာ ဘာလဲ . . . Xing ဒါကိုစားၾကည့္ . . . Xing . . . Xing . . . .  '

ျမဴ းထူးေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ မင္းၾကီးကို ၾကည့္ရင္း yixing
ဟိုးအရင္​ကအခ်ိန္​​ေတြကို ျပန္​​ေတြးမိသြားၿပီး လက္​႐ွိ
အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ရပ္တန္ ့ထားခ်င္မိသည္ အထိ။

'ဖယ္ၾက ! '

အခ်ိဳမုန္​႔​ေရာင္​းတဲ့ဆိုင္​​ေ႐ွ႕ကမခြာႏိုင္​ပဲ မုန္​႔​ေတြတစ္​ခုၿပီး
တစ္​ခုယူကာ ျမည့းစမ္​းရင္​း ​ေပ်ာ္​ရႊင္​​ေန​ေသာ မင္​းႀကီး
ကိုၾကည္​့ကာ ​ေက်နပ္​စြာျပံဳးလိုက္​မိသည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွာ
ပဲ ​စည္​ကား​ေနတဲ့ ​ေစ်းတန္​းက​ေလးထဲကို ျမင္းမ်ားနွင့္ ဒုန္းစိုင္းဝင္ေရာက္လာေသာ ဝတ္စံုအနက္ေတြနဲ ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕
Yixing လက္​ထဲက ဓားကိုတင္​းၾကပ္​စြာဆုပ္​ကိုင္​ထား
လိုက္​သည္​။ မင္​းႀကီးကိုကာကြယ္​ရမည္​ မဟုတ္​ပါလား..
အနက္​​ေရာင္​လူအုပ္​ရဲ႕ အ​ေ႐ွ႕ဆံုးက ​ေခါင္​း​ေဆာင္​းျဖစ္​ဟန္​တူသူက သူ႔​ေခါင္​း​ေပၚမွာ ခပ္​ငိုက္​ငိုက္​​ေဆာင္​းထား​ေသာ ခ​ေမာက္​ကို ဓား႐ိုးျဖင္​့ ပင္​့တင္​လိုက္​​ေတာ့

ခႊ်င္​ !!

' ဦး ... ဦးရီ​ေတာ္​ .´

Yixing လက္​ထဲက ဓား ​ေျမျပင္​​ေပၚသို႔ ျပဳတ္​က်သြားခဲ့ရ
သည္​။ စိုးရိမ္​တႀကီး မင္​းႀကီးကို လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့
မ်က္​ႏွာ တစ္​ခုလံုး​ေသြးမ႐ွိသလို ျဖဴ​ေရာ္​​ေန​ေသာ​ေၾကာင္​့
​ေခါင္​းငိုက္​စိုက္​ခ်ကာ ဦးရီ​ေတာ္​ရဲ႕ ​ေ႐ွ႕မွာဒူး​ေထာက္​ ခစားလိုက္​ၿပီး

' ကြၽန္​​ေတာ္​ မ်ိဳးအျပစ္​ပါ .... ကြၽန္​​ေတာ္​မ်ိဳးကိုပဲ အျပစ္​​ေပး​ေတာ္​မူပါ .... ဦးရီ​ေတာ္​ ..´

Jongin လက္ထဲမွာ မုန္ ့မ်ားက ေျမျပင္ေပၚသို ့ျပဳတ္က်ကုန္သည္ ။ ေျခေထာက္မ်ားက ယိုင္နဲ ့ျပဳလာျပီ . . .

ဦးရီးေတာ္ ကိုယ္တိုင္လိုက္ရွာလိမ့္မည္ကို လံုးဝ မထင္မိ . . . ဦးရီ​ေတာ္​ရဲ႕ စိတ္​နဲ႔ဆို မ​ေကာင္​းတာ ... ဆိုးရြားတာ .... အဲ့ဒီထက္​ပိုတာ တစ္​ခုခု ျဖစ္​လာ​ေတာ့မွာမို႔ ...
Jongin ​ေျခ​ေထာက္​မ်ား ​ေခြလဲမက်သြား​ေအာင္​ ​ေဘးကခံုတစ္​ခုကို ကိုင္​ကာအားျပဳရပ္​​ေနရသည္​။