Στην Αμερική σε μια περιοχή του Οστιν ζούσε ένα αγόρι ο Γουίλ Ντεμαρ που πιστεύει μόνο σε αυτό τον κόσμο αν και αυτό μια μέρα θα αλλάξει....
Μην ξέροντας ποίος είναι στα αλήθεια μαθαίνει νέα πράγματα για την ζωή του χαρείς την βοήθεια μιας παλιάς φί...
Ήταν σειρά του Γουιλ να αρχίζει να γελάει δεν πίστευε στα αυτιά του "βρικόλακα" του φαίνονταν τόσο αστείο, όμως σοβάρεψε μολις είδε το ύφος της κοπέλας όπου τωρα που την παρατηρούσε έδιχνε να είναι στην ίδια ηλικία μαζί τους.
<<Αστην να φύγει δεν σου κάναμε τίποτα.>> <<Όντως δεν μου έκανε τίποτα, αλλά είναι η μόνη επιζών σε αυτόν τον κόσμος άρα θα την ευχαριστηθώ πριν εμφανίστης κανένας άλλος που θα την θέλει. >> <<Τι εννοείς η μόνη επιζών σε αυτόν τον κόσμο, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι αφού ζούμε στην γη.>> <<Εσύ τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις αφού είσαι ένας βρικόλακα.>> <<Όχι δεν ειμαι. Ειμαι άνθρωπος όπως όλοι μας και σε παρακαλώ σταμάτα αυτό το αστείο και άσε την φίλη μου.>>
Η γυναίκα γύρισε το πρόσωπο της και αντικρίσε το πρόσωπο της Νικόλ, είχε κατα τρομάξει. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη της και απελευθέρωσε την Νικόλ, έτρεξε απευθείας στον Γουιλ και βρέθηκε στην αγκαλιά του να την ήρεμη. Ωστόσο η γυναίκα έμεινε εκεί να τους κοιτάει έχοντας μια απορία.
<< Από που έρχεστε;>> Ο Γουιλ και η Νικόλ γύρισαν ταυτόχρονα και είδαν το απορημένο ύφος της. <<Από εδώ, το Οστιν αυτή είναι η περιοχή και επίσης η καλύτερη ερώτηση είναι ποια είσαι και εσύ από που έρχεσαι.>>
Με ένα πλατύ χαμόγελο άρχισε να απαντάει
<< Ονομάζομαι Άντζελα Στιλίσιον, και μάλλον πρέπει να σας καλωσορίσω στην διάσταση των βρικόλακων και όχι στο Οστιν, από ότι φαίνεται έρχεται πέραση μια πύλη χωρίς να το καταλάβετε και συν από ότι κατάλαβα δεν γνωρίζεις μικρέ μου κύριε ότι είσαι μισός βρικόλακα.>>
Λέγοντας αυτή την τελευταία πρόταση τα μάτια της Άντζελας έγιναν διπλάσια επειδή μόλις συνειδητοποίησε κάτι, έτσι ρώτησε.
<<Εσείς πως ονομάζεστε και πόσο χρονών είστε;>>
Ο μόνος που απάντησε ήταν ο Γουιλ γιατί η Νικόλ δεν την εμπιστεύονταν ωστε να της πει την ταυτότητα της.
<<Ονομάζομαι Γουιλ Ντεμαρ και είμαι δεκαοχτώ ετών σήμερα μόλις τα έκλεισα.>>
Η Άντζελα απλά χαμογέλασε και κατευθύνθηκε προς το μέρος του. Έπιασε το χέρι του Γουιλ και είπε μια λέξη σε άλλη γλώσσα.
<< Ερνονταμεν.>>
Το χέρι του Γουιλ αρχίζει να φωτίζει εμφανίζοντας ένα τατουάζ, τότε η Άντζελα υποκλίθηκε λέγοντάς.
<< Καλωσόρισες βασιλιά μου.>>
Μια εικόνα το πώς έχω φανταστεί το τατουαζ 👇
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
