Ο Χαμένος Βασιλιάς των Βρικολάκων

Κεφαλαιο 15

POV Γουιλ

Σηκώθηκα τόσο απότομα που η Άντζελα άρχισε να μου φωνάζει αλλά δεν της έδωσα σημασία.

Μόλις εντόπισα την Νικόλ και την είδα να είναι με έναν άλλον άρχισα να βράζω.
Ήμουν πίσω ακριβώς από την Νικόλ και δεν είχα σκεφτεί καν τι θα έκανα έτσι το σώμα μου αντέδρασε από μόνο του.

Με μια κίνηση της πιάνω το χέρι την τραβάω κοντά μου κολοντας την πάνω μου.
Λάθος μεγάλο γιατί ένιωθα την θερμότητα του σώμα της και μύριζα το άρωμα της αχχχ αυτό το άρωμα.

Δυστυχώς δεν έκατσα για πολύ ώρα στον παράδεισο της Νικόλ, ξύπνησα από της σκέψεις μου κι απάντησα στον άλλον.

<<Σορρυ φίλε είναι πιασμένη.>>

Χαμογέλασα με ένα νικητήριο χαμόγελο κι πήρα την Νικόλ και πήγαμε στο τραπέζι όπου καθόταν η Άντζελα.

Πριν κάτσουμε η Νικόλ μου ψιθύρισε ένα ευχαριστώ, κι εγώ της χάρισα ένα θερμό χαμόγελο για να ηρεμήσει.

.......

Η ώρα πέρασε ήρεμα κι ευχάριστα.
Αφού σε λίγο θα ξημέρωνε αποφάσισαν να φύγουν, η Άντζελα, ο Γουιλ και η Νικόλ κατενθηθηκαν στο αμάξι αφού μπήκαν μέσα πήραν τον δρόμο της επιστροφής.

Μετά από 20 λεπτά...

Είχαν λίγο ακόμα για να φτάσουν στο σπίτι όμως ένα δέντρο τους εμπόδιζε ώστε να περάσουν.

Βγήκαν από το αμάξι και οι τρεις τους και πλησίασαν το πεσμένο δέντρο η Άντζελα με μια κίνηση το έπιασε και το έριξε στον αέρα.

<< Ουαααουυ!!! Θα μπορώ κι εγώ να το κάνω αυτό όταν μεταμορφωθω σε βρικόλακα.>> Είπε ο Γουιλ.

<<Δεν ήταν τέλειο Νικόλ;>>

Γύρισε προς το μέρος της και απλά δεν πίστευε στα μάτια του.
Ο Τζεισον είχε πιάσει την Νικόλ και την κρατούσε.

<<Οοο Γεια σας κι πάλι, δεν θα ενοχλήσω για πολύ, απλά ήρθα να πάρω την φίλη μου για μια βολτούλα.>> Είπε ο Τζεισον με ένα πονηρό χαμόγελο.

<< Αστην Τζεισον.>>
Είπε η Άντζελα πιάνοντας τον Γουιλ από τον ώμο συγκράτοντας τον από το να κάνει καμία βλακεία.

Γειά σας παιδιά
Τι κάνετε

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡