Lust {BTSxYoongi}

1'Kibrin gözleri

 
Öncelikle Lust'ı ilk yayınladığım günden beri yanımda olan değerli okuyucularımdan yüzlerce kez özür dilemeliyim diye düşündüm. Çünkü bu fici kaç kere düzenleyip kaç kere yayından kaldırdığımı en iyi onlar biliyor.

Lust benim göz bebeğim, en değerlim. Bu yüzden en küçük bir kısım hoşuma gitmese geriye kalan her şeyin büyüsü bozuluyor ve bölümler benim için çekilmez bir hâl alıyor. Hâliyle yeni bir bölümü yazmam da tahmin edilebileceğinden çok daha uzun sürüyor.

Kesin bir şey söyleyemeyeceğim gibi Lust'ı tekrardan düzenleme kararı aldım ama bu kez tamamen yayımdan kaldırmadan, hatta sizin haberinizin olmayacağı bir şekilde bunu yapacağım. Siz bu notu okuduğunuzda zaten düzenlemem neredeyse bitmiş olacak ve Lust'ın umuyorum ki son hâliyle karşınıza çıkmış olacağım.

Elbette tüm bunlar Lust'ın sonunu da kapsayacak. Size tavsiyem en baştan tekrar okumanız olacak. O yüzden de bu notu ilk bölüme bıraktım. Çünkü işler baya bir değişecek.

Karmaşık serüveninizde yanınızda olmaya çalışacağım.

Şimdiden iyi okumalar.

Marilyn Manson - Killing Strangers

Kibir

"....diğerlerinden daha önemli veya çekici olma arzusunu, başkalarının iyi çalışmalarını kabul etmeyi başaramamaktan ve kendinden aşırı sevgiden gurur duymak..."

•

Ne kadar olduğunu hatırlayamadığım bir süredir ailemle bir iletişime sahip değilim, ne onlar beni aradı ne de ben onları. Yine de merak edip dönmedim hiç yanlarına. Sanki asla ulaşamayacakmışım gibi hissettirdi çünkü her seferinde. Onları görme isteğimi görmezden gelebilmek için sürekli oyaladım kendimi, bunu kabul ediyorum. Yanlarına gitmemek ya da onları aramamak için kendime sürekli yeni bahaneler ürettim ve bu bahanelerin de her zaman arkasında durdum.

Nasıl bir insan annesini asla görmek istemez diye düşünmüş olabilirsiniz ama ben zaten en başından beri onları hatırlamıyordum. Hep, çok uzun zaman önce onları terk etmişim gibi hissediyordum, hala öyle hissediyorum. Ama insan ne kadar uğraşırsa uğraşsın ailesini görmek istiyor.

Evden kaçma sebebim neydi hatırlamıyorum, hatırladığım en eski anı gözlerimi araladığım hastane odasında geçiyordu. Yattığım yatağın kenarındaki komodinde yer alan beyaz güller ve kenarları süslü olan beyaz bir zarftı hatırladığım en eski şeyler.

Şimdi ise son yıllarda popüler olmaya başlamış bir oyunun en gözde oyuncusuydum. Bir arkadaşım gaza getirmemişti ya da çevremdekilerden etkilenmemiştim. O hastane odasında telefonumu elime aldığımda zaten bu oyunu oynadığımı görmüş ve devam etmiştim.

Tanımadığım bir ailem ve çevrem olduğu için nasıl para kazandığımı da bilmediğimden devam etmiştim oyuna. Paraya ihtiyacım vardı, çünkü bu bok dünyada paran varsa insanlar seni sayıyordu.

Hastanede yaklaşık bir hafta kaldım. Ne biri geldi ne de gelen mektuplar bitti. Beni tanıyan birileri vardı ama asla kendilerini bana göstermediler. Ya benden korktular ya da yanıma gelecekleri kadar önemli değildim gözlerinde.

Zaten bir süre sonra bunları da unuttum. Güller gelmeyi bıraktı, posta kutum hep boş kaldı.

Yeni Görev:
- Parktaki gamzelinin yanına gidip onunla tanış ve günün en güzel öpücüğünü bahşet o dolgun dudaklara.