~ Bella & Nicolai ~
"We moeten opschieten", zegt Nicolai terwijl hij al op het paard springt, "anders zijn we niet op tijd bij de afgesproken plek."
Bella springt zonder twijfel ook op het paard. Het maakt haar nu niks meer uit of ze nu achter Nicolai zit of niet. Liever hij dan Calogero en daarmee is de kous af.
Voordat ze vertrekken, komt Roberto eraan lopen met een verzegelde brief, die hij aan Bella geeft.
"Voor Edoardo", zegt hij.
Bella glimlacht. Deze man heeft dit alles mogelijk kunnen maken en ze zal hem daar eeuwig dankbaar voor zijn. Zonder hem waren ze nu allang een prooi voor de rovers.
"Grazie, voor alles", zegt Bella dankbaar tegen Roberto.
Roberto glimlacht.
"Fatto volentieri, graag gedaan", zegt hij.
Nicolai geeft Floriana de sporen en al snel stapt de merrie vooruit.
"Wees voorzichtig", roept Roberto hun nog na, "la benezidione di Dio!"
Dan laat Nicolai Floriana galopperen. Bella glimlacht en voelt hoe haar vlecht mee wappert met de wind. Het enige paard waar ze al op heeft gegaloppeerd, was Speranza.
Ze herinnert zich weer de grote vlakten waar ze lang geleden nog met Speranza reed. Het zijn herinneringen die nog als de dag van gisteren aanvoelen. Ze sluit haar ogen en ziet alles weer voor zich; de kabbelende beekjes langs de bomen, de fluitende vogels en de mooie, geurende bloemen. En haar vriendin Donatella. Donatella.
~ Flashback ~
Blij en enthousiast rent Bella naar haar vriendin toe. Eindelijk. Eindelijk kunnen ze elkaar weer in de armen sluiten.
"Donatella", fluistert ze hees.
Ze ziet tranen opkomen bij haar vriendin.
"Bella", zegt Donatella, "ik heb je zo gemist."
Ze omhelzen elkaar innig.
"Hoe gaat het met je?" vraagt Bella gelijk. Ze heeft Donatella al zolang niet meer gezien...
Donatella slikt de brok in haar keel weg.
"Slecht", fluistert ze.
Bella schrikt van dat antwoord.
"Slecht?" vraagt ze ongelovig.
Donatella knikt.
"Vader", begint ze hakkelend, maar al snel stromen de tranen over haar wangen.
Bij Bella komt de schrik naar boven.
"Nee", zegt ze hees, als ze weet wat haar vriendin bedoeld.
"Hij is vermoord, Bella," snikt Donatella, "hoor je? Vermoord."
Ook bij Bella komen er nu tranen naar boven.
"Oh Donatella", piept ze, "het spijt me zo."
Donatella klampt zich aan haar vriendin vast en huilt hartverscheurend. Bella huilt mee en houdt haar vriendin stevig vast. Dit was had nooit mogen gebeuren.
~ Einde flashback ~
"Bella", hoort ze.
Ze schrikt op uit haar flashback.
"Gaat het?" vraagt Nicolai bezorgd terwijl hij Floriana van pas laat vertragen. Bella knikt.
"E-ehm, het gaat wel", zegt ze.
JE LEEST
Bella - de Prinses
Historical Fiction- WATTY'S WINNAAR HISTORISCHE FICTIE 2019 - Een familiegeheim Een verborgen ruzie en een oude bekende. Bella dal Castello leidt maar een zorgeloos leventje vergeleken met andere mensen in hun dorp. Ze heeft een dak boven haar hoofd, gaat naar een de...
