HEROIC (Book 4) United

Chapter 45: Illegal Love

Saphire's POV

Nakahiga ako sa kama, bumalik na ako sa Pilipinas after nang nangyari sa South Korea, I never talked about it even to Via. Iniisip ko si Jin pero siyempre alam ko he don' t mind to think of me, because he do not mean anything to everything. Umupo ako at naiirita sa pakiramdam nang hindi ka makatulog. Binuksan ko ang TV sa sala at umupo sa sofa, habang may ice cream at junk food sa tabi ko. "Gabi na bakit gising ka pa?" tinignan ko si Aubrey, na nagkukusot ng mata, "Nagising pa kita beshy?" ngumiti siya, "Nope sadyang nagising ako, tumawag kasi su Russel. Ngumiti ako, buti pa ang mga ito alam na feeling nang nagmamahal, ako hindi ko alam pero si Jin lang ang lalaking nakakalapit sa akin na hindi naaapektuhan ng mga haplos ko. "Aubrey, how do you know na mahal mo na si Russel?" I ask her, for I know she is in the state of being in love anyway. "I think of him kahit gabi na, iniisip ko nga noon if iniisip niya ba ako, pero siyempre noon I keep saying to myself na malabo yun because he doesn't show any care to me," napa-isip ako, relate much ako hah, "Why Saphire in love ka?!" natawa ako at kumain ng ice cream, "No, I'm just curious if paano ba mainlove" kumunot noo niya, "Yeah I know one thing Saphire, nasa utak mo naun si Prince Jin" nanlaki mata ko. "Stop reading my mind okay" tumawa siya at tumayo na pabalik sa kwarto niya. "Saphire, if you like the person told him, di baleng hindi ka mahal kesa hindi mo.masabi at nagpupuyat ka diyan" ngumiti ako at kumain muli ng junk food. "News abroad, Prince Jin finally will get marry" naubo ako sa napanood kong balita, "Ikakasal na pala siya," isang babae iyon Korean superstar ayon sa balita, "No wonder" nakita ko siya sa party noon na kausap niya, kaya pala, he don't mean anything of that, napagitla ako ng maramdaman ko ang luha ko sa mata, pinahiran ko iyon at binalik sa fridge ang lahat ng pagkain, pinatay ko na ang TV at bumalik sa kama ko.

Kinabukasan..

Nasa opisina ako inaasikaso ang bago kong kaso, kahit lumulutang isip ko naabsorb ko naman ang sinasabi ng client ko. "Thank you sa pakikinig Atty. Fuentes" tumungo ako at kinamayan ito, "Leslie, lalabas muna ako, I need air" wika ko sa secretary ko, "Maam may lalaki ppng naghihintay ng appointment mo" wika niya sa intercom namin, "No I don't want to meet anyone for today tama na yung 2 kanina" tumayo ako at kinuha ang susi ng kotse ko. Binuksan ko ang pinto ng office ko, "So ayaw mo akong makausap?" napatigil ako ng makita ko si Jin, "Come on," lumakad ako at hindi siya pinansin. "Hindi ba dapat nasa palasyo ka at nagpoprotocol sa President," dere-deretso ako sa parking lot, at tinungo ang kotse ko, hindi ko iniintindi ang sinasabi niya. "Saphire!" napatingin ako sa kaniya ng hawakan niya ang braso ko, "I came here to say sorry about to what I did last time, mali ako to do that" ayaw ko siyang makita kasi baka mabasa niya na nasasaktan ako sa balita. Bakit nga ba ako nasasaktan sa balita? Hindi ako kumibo, "It's done, tapos na nakalipas na you may go back to your own life now Prince Jin" binuksan ko pinto ng kotse ko at sumakay doon, napansin ko ang isang itim na limosin lumabas doon yung nasabing fiancè niya sa balita, binuhay ko na ang makina ng kotse at umandar na.

I was crying while driving, I hate this, yumuko ako at doon ko inilabas lahat sa gitna ng traffic umiyak ako ng umiyak, bumisina ang nasa likod kong sasakyan kaya umandar ako. Nagdrive pa ako, hindi ko namamalayan nasa Antipolo na pala ako, sa isang high way na kita ang view ng city ako huminto muna at umupo ako sa harap ng kotse ko. Umiiyak ako at kinubkob ng mga kamay ko ang sarili ko. "Bakit ba ako nasasaktan?" bulong ko, "Walang kayo" wika ko, umiiyak ako ng may grupo ng mga lalaki ang lumapit sa akin, "Hi miss need help?" tinignan ko ang mga ito. Hinubad ko ang gloves ko at ng lumapit ang isa, hinawakan ko sa mukha ito at nanlaki mata ng apat ng makitang matuyo ang katawan ng kasamahan nila, "Leave me alone!" sigaw ko sa mga ito. Kinuha ng mga ito ang kaibigan na wala ng malay at iniwan ako. "Gagawin mo din ba sa akin yun?" nilingon ko si Jin, "Leave me alone Jin" wika ko papasakay na muli ako sa kotse ko ng harangan niya iyon, "Stop running, bakit ka ba umiiyak may umaaway ba sayo?" tinignan ko siya ng puno ng pagkadismaya at galit. "I'm not crying inaaway ako" inis na usal ko, "I'm crying kasi I'm fucking in love to someone na wala namang paki sa akin" napansin kong natigilan siya, "Bakit nandito ka sinusundan mo ba ako?!" tinulak ko siya papalayo sa kotse ko. "Nag-aalala si Aubrey sayo he call Russel and he told me that you are not home yet, nasabi kong pinuntahan kita sa office mo at maaga kang umalis," yumuko ako, "You said I don't mean a thing to you" umiiyak ako sa nasasabi ko, yun naman kasi talaga ang sinabi niya he don't mean doing anything to me, anu ito nagdadrama ba siya, may camera ba dito? Tinignan ko siya, and he look so worried that's why I hate seeing him, "Yeah I said it but I was so depress that time, I am worried for Fei and to my mothers case" hinawakan niya ako sa braso, "I am worried na baka may mangyaring masama sayo" inialis ko kamay niya sa akin, "Don't act here Jin, walang camera dito, or ang amang hari mo wala dito, don't waste your time looking to me," umatras siya ng humakbang ako papalapit sa kotse ko, "I'll drive you home, you look exhausted" umiling ako, "Just leave me alone! Mahirap bang maintindihan iyon!" natigil siya at tumungo, "Susundan ko na lang kotse mo" lumakad siya patungo sa itim na kotse at sumakay siya sa driver seat, wala siyang kasama kahit body guard niya or yung fiancè niya, nagpahid ako ng luha at sumakay ng kotse, hindi ko iyon muna pinaandar at tinitignan ko ang kotse niya na nakailaw sa akin. "Bakit ka ba nandito?" wika ko, iniandar ko kotse ko at nagdrive hindi para umuwi, gusto kong magpakalayo kaya binilisan ko andar ko, ganun din ang sports car niya. Nag-ring ang cellphone ko, na nakakabit sa holder ng kotse ko. "Yes!" wika ko, "Saan ka puounta hindi ka ba uuwi?!" boses ni Jin iyon, baka binigay ni Aubrey number ko. "I want to be alone Jin, please hinihintay ka na ng fiancè mo don't waste your time to me" wika ko habang binabaybay ang daan sa probinsya ng Rizal. "Saphire, I don't waste time to the most important person in my life" natawa ako, "Oo kaya bumalik ka na sa fiancè mo" "No Saphire I am referring to you" pumureno ako sa nadinig ko ganun din ang Lorde niya. "You said I don't mean anything to you" wika ko niyuko ko ulo ko sa manobela. "Yes because you are my anything" napangiti ako, "Lokohin mo na lahat Jin huwag ako," iniandar ko ulit ang kotse ko at isang truck ang nagcut kaya hindi na niya ako nasundan.