[DLM]-vhope

DLM•08

[BTS-Sea]

"İyi misin? Nasıl hissediyorsun?"

"İyiyim Hoseok. Gel ve yanıma otur. Kahvaltıyı beraber hazırlarız." Hoseok gelip Taehyung'un başındaki sargıyı kontrol etti.

"Doktoru arayıp bu sargıyı ne zaman çıkartacağımızı soracağım tenini acıtıyor olmalı. Ayrıca saçlarını da yıkayamadın kaç gündür." Hoseok ayağa kalktığı sırada Taehyung bileğinden yakaladı.

"Hayır yaaa... Lütfen Hoseok. Ne saçmalıyorsun? Ben iyiyim.Yarın sargıyı çıkartacağız o zaman da yıkanacağım zaten."

"Senin için endişeleniyorum Tae..." Hoseok elini Taehyung'un yüzüne koydu. Taehyung ise gözlerini kapattı ve bu anın tadını çıkardı.

"Buna gerek yok. Doktor normal hayatıma geri dönebileceğimi söyledi. Sadece ilaçlarımı içmeye devam edecektim. Ama sen beni bir haftadır yataktan kaldırmıyorsun Hoseok." Hoseok hafifçe güldü.

"Bunların tadını çıkartmalısın Taehyung-shii. Her zaman bu kadar ilgili olmayacağım. Gerektiği yerde de sen bana böyle bakacaksın." Taehyung gözlerini açıp gülümsedi.

"Sen beni hayata bağladın. Ben sana hayatımın sonuna kadar baksam çok mu?"

"Seni seviyorum Taehyung..." Hoseok Taehyung'un sırtını elleriyle kavradı, kaldırdı ve kendi kucağına oturttu. Ellerini Taehyung'un boynunda ve yanaklarında gezdirdi. Ardından dudaklarına sürttü. "Bağımlılık gibisin." Sessizce fısıldadığı bu cümlenin ardından dudaklarını birleştirdi. Taehyung ellerini nereye koyacağına şaşırırken Hoseok onun ellerini tuttu ve kendi beline sardı.

İkisinin de gözleri kapalıydı ve sabah ışıkları üzerlerine vuruyordu. Nefessiz kaldıklarında Hoseok dudaklarını ayırdı.Taehyung'un gözleri gözlerine sabitlenmişti.

"İyileş sevgilim, iyileş ki seni sahiplenebileyim; iyileş ki tamamen sana ait olabileyim..."

•
•
•

Bugün berbattı. Sabahtan beri yatağımdan hiç kalkamadım. Perdeler kapalı ve ev havalandırılmamış. Her yerde kötü bir atmosfer var.

Ev gibi benim içim de karanlık bugün. Çünkü ışığı açamıyorum. Buna gücüm yok ve beynim de bunu kabüllenemiyor. Senin beni ilk kez öptüğün yataktayım. Burada kucağına almıştın beni. Burada bana sahip olmak istemiştin.

Bugün hem ağladım, hem de kahkahalarla güldüm defalarca. Yaşayamadığımı düşünüyorum Hoseok. Hiçbir şey senin veya benim istediğim gibi değil.

Kimseye haber vermedim ve birçok kez telefonum çaldı. Zil sesini duydukça daha da ağladım. Beni düşünen birilerinin olması çok saçma.

Her şey ölüm gibi. Ölümden beter.

-
Bugün gözümün önüne birkaç sahne geldi. Sanki hafızamda eksik olan parçalar var. Eksik yerler ve beni büyük bir kaosa sürüklediler. Sanki araba var, sanki kırılmış parçalar ve bir boşluk var; bir uçurum...

Ne bunlar?

Söylesene.

Sen ne yaptın bana da şimdi bu acıları yaşıyorum??!

Oysa sadece beni sevdin değil mi?

Beni hayata bağladın, sevdin, sevdirdin; ve şimdi, düşünmeden çekip gittin.

Gözlerimin altında halkalar oluçtu, saçlarım dağınık, acınası bir yaratığa dönüştüm. Artık eskisi gibi muhtacım.

Çok kötüyüm, Hoseok.

Yalvarırım geri dön.

●

●

●

●
●
●
Nerdesin Hoseok??