Patrick's POV
I really miss you Kris. I really do
It's been a year simula ng magkahiwalay tayo at ng makalimutan mo na ako.
If I could just turn back to that time.
****Flashback******
"Kris mahal mo ba ako?"
"Mahal na mahal"
"Handa ka bang sumama sa akin at magpakasal?"
"Yes, I do"
And we hugged each other.
"I really really love you Pat. Tandaan mo yan ha"
"I really really love you too"
At kiniss ko siya sa forehead
"Tara na hatid na kita" sabi ko
"Sige"
Habang nagdadrive ako kwento lang siya ng kwento.
"Alam mo Pat 'pag nagkaanak tayo I'll name him/her Hans or Patrice. What do you think?"
"Ang ganda ng name kasing ganda mo lang"
Kiniss ko naman ang kamay niya.
"Pat!"
Dahil sa nakatingin ako kay Kris hindi ko nalaman na may kotse din pala.
"Blagggggggggggggggggg"
And everthing turns black.
"Doc how was him?"
"He's fine nothing seriously happen to him, konting fractures lang pero gagaling rin agad"
Nasan ako ba't nandito ako, nasaan si Kris?
Nang maimulat ko na ang mata ko
"Anak!"
Bumungad agad sa akin si mama
"Ma anong nangyari?"
"Naaksidente kayo buti naman nagising ka na, sobra akong nag-alala"
"Si Kris?"
"Nasa Emergency room siya"
"Bakit?"
"Masyadong malala ang natamo niya sa aksidente"
"Pupuntahan ko siya!"
"Anak hindi ka pa magaling"
"Ma I want to see her,please"
"Sige tatawag lang ako ng nurse"
Pumunta kami sa may labas ng Emergency room.
"Tita how was Kris"
"I dont know hintayin nalang natin si Doc"
maya-maya lumabas na yung doctor.
"She's now fine. Pwede niyo na siyang puntahan"
"Thanks Doc" sabi ni tita
Nakita ko si Kris puro galos.
"It's all my fault" nasabi ko nalang
"Iho hindi ka naman namin sinisisi sa nangyari kay Kris, I know it was an accident"
"But-"
"She will be alright"
Maya-maya nakita kong gumalaw ang kamay ni Kris, gising na siya.
"Nasaan ako?"
"Kris, anak"
"Ma"
"Salamat anak gumising ka na. Doc!!"
"Kris" Sabi ko
"Ma sino siya?" sabay turo sa akin
Hindi na niya ako maalala? Bakit
"Hindi mo siya maalala?"
Umiling-iling lang siya
Maya-maya dumating na si Doc.
"Sorry po there's a mere fact na nagkaroon ng amnesia si Kris, nagkaroon po kasi ng blood clot sa brain niya, resulting to this."
"Paano po niya ako maaalala?"
"Bihira lang ang nakakasurvive sa amnesia, but let's beleive in miracle"
"Kris"
"Mabuti pa siguro magpahinga ka na rin muna Patrick. Baka temporarily lang na nalimutan ka ni Kris"
"Tara anak" sabi ni mama
Lumipas ang ilang buwan at hindi pa rin ako maalala ni Kris.
Kaya naman nagpasya sina tita na ipatingin siya sa ibang specialista sa ibang bansa. Noong una hindi ako sumang-ayon pero napag-isip isip ko ring baka yun ang maging way para maalala niya ulit ako.
Makalipas ang 8 buwan bumalik siya. At sabi ni tita wala na raw sigurong pag-asa. Gumawa ako ng mga bagay na pwedeng tumulong para maalala niya ako pero wala talaga. Siguro hindi talaga kami para sa isa't isa.
BINABASA MO ANG
Fall for me again
Fiksi Remaja"Hindi man maalala ng isip, hindi naman mabubura sa puso"
