საიდუმლო მისია // ჯ.ჯკ

თავი მესამე ( ნაწილი პირველი)

ნამჯუნის ოფისში

(შ/ს)- სერ, მგონი ჯონგუკმა იცის , რომ აგენტი ვარ

(ნამჯუნი)- ესე რატო ფიქრობ აგენტო 007?

(შ/ს)- დიდ ყურადღებას მითმობს, ამიტომ ვფიქრობ რაღაც გაიგო.

(ნამჯუნი)- მერე?

(შ/ს)- რამდენიმე დღის წინ თავის სახლში უნდოდა ჩემი წაყვანა.

(ნამჯუნი)- მერე წახვედი? -ჩაცინება*

(შ/ს)- ეს კითხვაა? არა

(ნამჯუნი)- როცა აუცილებლობა მოვა, მისია ყველაზე მაღლა უნდა აიყვანო.

(შ/ს)- უკვე ერთი თვეა , რაც ერთმანეთს ვიცნობთ და ყოველ დღე მიახლოვდება.

(ნამჯუნი)- მოკლედ მას მისი ყალბი ცხოვრების მოწესრიგება უნდა.

(შ/ს)-ანუ?

(ნამჯუნი)- მას უნდა რომ შენ იყო მისი შეყვარებული. ხვდები? ნორმალური ბიჭი, ნორმალური ცხოვრებით და ნორმალური შეყვარებულით. შენ 19 წლის ხარ, მარტოხელა და შესაბამისად საუკეთესო ვარიანტი. სწორედ ესააა შენი მიზანი, ამით მისი ნდობა უნდა მოიპოვო

(შ/ს)- საუკეთესო ვარ სროლაში, ჩხუბში, მოკვლაში, მაგრამ ესეთი მისია ახალია!! ამიტომ დრო მჭირდება

(ნამჯუნი)- რამდენიც გინდა იმდენი დრო აიღე, მაგრამ უნდა გაიმარჯვო!!

 შ/ს-მ თავი დაუხარა და ოფისი დატოვა. მოგივიანებით კი კოლეჯში წავიდა.

time skip:

(აირინი)- უკვე მიდიხარ? კიდევ ხომ გაქვს  ლექციები?

(შ/ს)- სამსახური მაქვს და  უნდა წავიდე

(აირინი)- კარგი , მაგრამ არ გადაიტვირთო

(შ/ს)- კარგი

( აირინი)- დილითაც ხომ დააგვიანე, რომ ჩაგეძინა

(შ/ს)- დილით? აჰ ხო

(აირინი)- ხედავ? გადაღლილი ხარ

აირინმა თქვა თუ არა , შ/ს--მ გაუღიმა. ის მისი მეგობარი იყო და არა აგენტი 007-ის. მალევე შ/ს-მ შენიშნა, რომ  აირინი ვიღაცას უყურებდა და მანაც იმ მიმართულებით გაიხედა. შებრუნდა თუ არა მანქანა დაინახა, იგივე რაც წინათ. ვიღაცამ ფანჯარა ჩამოწია და შიგ მჯდომი მომღიმარი ბიჭი გამოჩნდა.