"I'm really sorry---"
"I said it's okay." at iniwan ko siya roon. No one ever tried to shout on me that way.
Nagpaulit-ulit sa utak ko ang sigaw na 'yon kaya agad akong umakyat sa kwarto ko at dumiretso sa may bathtub at ini-lublob ang sarili.
I closed my eyes.
Hindi ko namalayan na 3minutes ko na palang hinahawakan ang hininga ko at pag-ahon ko ay napahigop ako sa hangin ng sobrang lakas.
Matapos magbabad ay medyo kumalma na ako.
Pagkalabas ko ng kwarto ay saktong alas-kwarto na ng hapon.
At nanlaki ang mga mata ko ng makitang ang sobrang dami na plastic of groceries sa may kusina.
That's too much!
Agad hinanap ng paningin ko si Nikolai at nakita ko siya sa living room, nagka-kape. Feel at home, huh?
"What the fuck is really going on?! Why there's too many groceries here? Take this all home! Wala akong pambayad sa mga 'yan! Goddamn it, Nikolai!"
"I'm not asking you to pay all of those."
"I want you stop doing this!"
"I want to do this,"
"But why? I don't even know you too well! What if you're part of a dark syndicate?!"
"You really think I'm part of a syndicate? Let me remind you, I'm a son of a---"
"I know! But what the hell is the main reason why you're doing this?!"
"I just want to, and that's an enough reason."
Saka nito tinapalan ng tape ang bibig ko. "You're too loud, baby. Shhh!"
Nakita ko namang kinikilig na tumingin sa amin yung mga kasambahay na dinala niya rito.
"And from now on, they will work here. I'm responsible for their salary so you don't have to worry."
Dahan-dahan kong tinanggal yung duct tape sa bibig ko at napapapikit ako dahil sa sobrang sakit.
Sa isip ko, minumura ko siya ng paulit-ulit saka binabalibag.
Ng sa wakas ay naalis ko na iyon, I sweetly smiled on him habang naglalakad ako palapit sa kanya. Tumaas naman ang isang kilay nito. Saka ko biglang nilagay ang duct tape sa bibig niya gaya ng ginawa niya saken.
"Asshole!" bago ko siya iniwan roon.
***
Simula 'non lagi na siyang tawag ng tawag sa akin like I'm a patient and he's the doctor who kept asking me everything and everytime.
But I like it tho.
My boring life slowly got painted with colors.
Pinuntahan niya ako dito ngayon sa mansion dahil magsha-shopping raw kami.
When I heard him declaring it, I jumped because of too much excitement.
"Just point out everything you want. I'll pay."
At ayon nga ang nangyari.
I almost bought the mall.
"I bought a lot!" di ko makapaniwalang sabi. Napatakip pa ako sa bibig ko bago tumingin sa kanya na seryoso lang na nakatingin sa akin.
"You should've told me to buy this mall."
***
"Crossini," he started.
