"Who cares? Yes! Admittedly, I am using him to take back my life before. What now?" I shouted.
[ Bingo! I knew it! I know for a fact that you'll never fell in love with someone you just met for months. ]
"Umamin na ako, tigilan mo na ako!"
Tumawa lang ito. Naramdaman kong uminit ang mukha ko. I think I'm going to explode.
[ Naniwala ka naman? ] saktong pagkarinig nun ay may pumatak na luha sa pisngi ko out of anger.
Nai-bato ko ang Iphone sa sahig. Napahawak na ako sa sarili ko dahil sobrang kinakabahan ako.
[ You want to hear a bad news, Senyorita? ]
Naiirita at mas lalong uma-alab ang galit ko dahil sa tawa nito. Pakiramdam ko pinaglalaruan niya ako.
[ Everything is recorded, ]
Napatigil ako at halos nakalimutan kong huminga ng ilang segundo.
WHAT. THE. FUCK.
"No! Shut up!"
[ Who cares? Yes! Admittedly, I am using him to take back my life before. What now? ] play nito. It's really freaking recorded! [ If you didn't obey any of my commands, your plans will dive into hell and burn into ashes. You want that, Senyorita? ]
"Crosinni---are you okay?" ng biglang pumasok si Nikolai sa loob.
Napatayo ako bigla at nagmadaling binato sa toilet bowl ang Iphone saka in-flush.
"W-What are you doing here?" sobra-sobra ang kaba ko. Hindi na ako mapakali pero pilit kong kinakalma ang sarili ko.
"What took you so long? Bakit mo binato yung phone mo?" kunot na kunot na ang noo nito.
"Uhm---uh,"
"Mmm?"
"Uh, I already hate it. I w-wanna buy new ones." naglakad na ako palabas roon.
"I'm going to buy you the latest one. You want it now?"
"Y-Yes,"
Lumabas na ito at umalis. After an hour, nandito na ulit siya.
He just bought me the latest unit of Iphone.
"Thank you," and then hugged him.
"I also bought you a nano sim card, I already has your number."
"Okay"
***
Habang nagfe-facebook, naba-bother pa din ako sa pinag-usapan namin ni Heinen kanina.
That goddamn asshole! He's a devil!
Nikolai is no longer here, may pupuntahan lang raw siya at baka late ng makauwi.
May kumatok sa kwarto kaya binuksan ko iyon.
"May nag-a-antay po sa inyo, Senyorita, nasa may gate po. Ayaw po pumasok e." tumaas ang kilay ko.
Maybe it's Derris.
"Derris?"
"'Di po Ma'am e, basta magkakilala raw po kayo. Yun po ang sabi niya, Senyorita."
Agad akong pumasok sa cctv room and there! I saw Heinen! Wth?
I immediately panicked.
"A-Ayos lang po ba kayo? P-Paalisin ko na po ba, Senyorita?"
"Y-Yes, please." halos pabulong ko nalang na nasabi iyon.
What the hell!
Nanginginig at nagkanda-mali mali na ako sa sobrang kaba.
Biglang pumasok si Nikolai sa kwarto dahilan para halos mahimatay na ako sa takot at kaba.
"W-What's happening?" bungad nito kaya napatakbo ako rito at napayakap.
Hindi ko na napigilan at napaiyak na ako ng tuluyan.
Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong klase o katinding takot. Hindi ko alam. Anong nangyayari sa akin?
Sa isip ko, ayos lang mahuli dahil magiging ganun rin naman ang resulta ng lahat. Mabubuking rin naman ako. But in my heart, there's uncertainty. Parang pinipisil ang puso ko. Parang ayaw nitong mangyari pa ang ka-kahitnatnan ng lahat ng ito.
"Ayos ka lang? May problema ba?" sunod-sunod na iling lang ang isinagot ko rito. Nakita ko ang kaba sa dalawang mga mata nito.
Saktong pagpasok ni Mina kaya napalingon kami roon.
"Umalis na po, Senyorita. Babalik raw po siya sa susunod."
Naramdaman ko ang paglingon ni Nikolai sa akin pero hindi ako bumaling rito.
"Who is it?"
Hindi ako nakasagot. Huminga ako ng malalim at bumitaw na sa pagkaka-yakap sa kanya.
"S-Si H-Heinen,"
Seryoso ako nitong tinitigan at hinintay pa ang susunod kong sasabihin.
"He gave me lots of d-death threat---" a tear escaped my left eye.
Hinila nito ang braso ko at niyakap ako.
"Bakit ngayon kalang nagsabi?" I can clearly hear pain from it.
He quickly dialed something.
"We'll file a case against that asshole. I won't let him continue---"
"NO!" halos pati ako ay nagulat sa sarili kong sigaw. "I-I mean, not now. I'm a-afraid." humigpit ang hawak ko sa sarili ko.
Hindi na ako makatingin sa kanya.
"Stay here," saka ito lumabas. Sinundan ko siya at nakitang kinausap ang mga kasambahay at mga gwardiya rito sa mansion.
"Pag nakita niyo ulit ang lalaking iyon, wag kayong magda-dadalawang isip tawagin ako."
"Hindi ko po ba talaga kayo magfa-file ng kaso, Sir?" singit nung isang gwardiya.
"I treasure Crossini's suggestion and opinion. Everything she told me is the most sacred thing for me. I'll obey everything she'll tell me."
"Lab na lab nyo po talaga si Senyorita, 'no?"
"Ang swerte po ni Senyorita sa inyo!"
"Bagay na bagay po kayo, Sir!"
"Hindi siya swerte sa akin, dahil blessing ko siya. Mahal na mahal ko siya. Wala akong maisip na dahilan para magkahiwalay kami. At hinding-hindi mangyayari 'yon."
Napangiti ako.
Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa malakasang pagkabog ng puso ko.
I don't really sure kung simpleng kabog lang ba 'to.
But maybe I already like him. Gusto ko na siya.
I did nothing for him but he always does me good things. Love me everyday. Wrapped me on his arms every minute.
He let me experienced love. My parents are not here but because of him, I felt real home.
I wonder if he became my husband.
Napangiti ako sa naisip ko. Pero malabo iyon. Ako mismo ang bumabangga sa mga ideya ko.
Bumalik na ako sa kwarto bago naligo. Nagpatuloy ako sa panonood ng mga iba pang music videos hanggang sa napagod na ako at humilata.
Dumating ang lunes ay maaga kaming pumasok ni Nikolai at magka-holding hands pa kami.
Center of attraction kami.
Dati, halos magtago na ako sa ilalim ng lupa tuwing nagkaka-hawak kami ng kamay.
Pero ngayon, parang energy na ang binibigay nito sa akin.
