Nandito kami ngayon sa palawan, nagba-bakasyon. I love swimming kaya nag-e-enjoy ako ng sobra.
Halos paliguan na ako ni Nikolai ng sunblock para lang hindi ako mangitim sa kakalangoy. Namumula na ako. Nag-bangka kami at snorkling pa. At kung ano-ano pang underwater adventures. Tinanong niya kasi ako kung saan ko raw gusto magbakasyon, at dito ang sinabi ko.
Ng mag-gabi na ay dumiretso kami sa hotel at nagpahinga.
Tinanong ko ito tungkol naman sa pangarap nito.
He smiled before answering me.
"You," simpleng sagot nito.
Napahinto ako sa pagsubo. I smiled too.
"Your dream came true, then."
"No,"
"Huh?"
"We are not yet married."
Ayokong i-kasal sayo.
This is the sad truth. I all I need to do is to act like everything is okay.
"Ang ganda nitong 5 star hotel, 'no? Pwede mo ba 'to bilihin para sa akin?"
"Sure, baby."
Agad itong nag-dial ng kung ano sa phone nito at may kinausap. He's always like that. What ever I asked him, binibigay niya.
Pag-sinabi ko kayang bilihin niya 'tong Pilipinas e papayag siya? The question is, papayag ba ang mamamayan? Surely, not.
Bukas ay aalis na rin kami dahil we almost spent two weeks here. Sa monday ay may pasok na ulit. Sa February na yung laban namin sa Italy.
Habang nasa kotse niya kami pauwi, marami itong sinasabi pero hindi ko maintindihan. Occupied ang utak ko.
"Nakipag-transaction na ang secretary ni Dad sa may ari ng 5 star hotel na gusto mo. But they don't wanna sell it to us---" napalingon ako rito kaagad.
"Huh? Then triple the amount just to make them say yes!"
"Okay, baby." at may tinawagan nanaman ito.
***
Habang nasa sofa, narito sa Nikolai sa tabi ko, tulog. Sabi ko na kasing magpahinga muna siya dahil kagagaling lang namin sa sobrang habang byahe. But he insisted to stay with me. But duh? Look, he's sleeping!
Ng tumunog ang phone nito ay nagising ito.
Lumayo ito sa akin at sinagot iyon.
Pinagdiskitahan ko nalang si Tarantula. My siberian husky dog. I named him Tarantula because I want to, there's no other reason.
Bumalik na si Nikolai sa tabi ko saka ako niyakap. He looks stupid.
"Sayo na 'yong 5 star hotel sa Palawan, pumayag na sila. Hindi na namin tinanggal pa yung ibang nagta-trabaho dun. May pina-manage ako roon, but what is sure is sa bank account mo mapupunta ang mga pera."
Napangiti ako. Ngiting hindi para sa kabaitan niya, ngiti para sa akin. Slowly, bumabalik na nga sa dati ang buhay ko.
Linggo-linggo ay milyon-milyong pera ang pumapasok sa account ko.
It's okay.
Way back from my wealthy days, every second, billions of money ang bumabagsak sa account ko. Gusto kong ganun ulit ang mangyari, and I will use him.
Yung mga hindi niya na nabawing properties ng pamilya namin ay bumili nalang siya.
Nung dumating ang lunes, sinundo ako ni Nikolai sa mansion.
"You're bringing our baby?" tanong nito.
Napangiwi ako.
"We're humans, Nikolai. Shut up!" natawa lang ito.
Napailing nalang ito.
"You want a real baby, then?" tinaasan ko ito ng kilay.
Pagdating sa campus ay agaw atensyon ang aso ko. Hindi na ako ini-hatid pa ni Nikolai dahil sabi ko ayos lang.
Sa sobrang aga ko pumasok ay i-isa ko palang sa loob ng room with Tarantula.
"You stay here, okay?" sabi ko roon at iniwan saglit.
Agad akong dumiretso sa may locker room bago kinuha ang isang libro doon.
I was about to leave the place when Samantha blocked my way.
"What's up, gold-digger?"
"Are you referring about yourself, Samantha?" she rolled her eyes out of amusement.
"Really? Don't play innocent, Crossini."
"I don't really know what you are talking about, Samantha. Give way," mariin kong sabi pero hindi ito natinag.
"Oh? Nikolai's mom told me about everything! Ngayon ka mag-deny sa akin!" she shouted. "Hinahayaan nalang ni Tita si Nikolai dahil she saw how his son loves you and cares for you! You're abusive! Mang-a-agaw!"
"Don't you dare accuse me! Insecurity drives you crazy again. Take your medicine first, okay?" tinabig ko ito ng malakas kaya ito humampas sa isa sa mga locker.
Pagbalik ko sa taas ay wala si Tarantula roon. Marami ng estudyante sa loob.
"Have you seen my Taratula?" tanong ko sa mga ito.
Sabay-sabay naman na nagsi-kunutan ang mga noo nito.
"You brought a tarantula here?" she's shaking when she asked me. It's Queen Barrett.
"For real?" singit nung isa pa.
"Naka-cage ba?" Queen again.
"No,"
Nagkatinginan silang lahat at nagsigawan. At patakbong lumabas ng room.
"Goodness gracious! I don't wanna die!"
"What's tarantula by the way?"
"I'm afraid of spideeeeer! Aaaaaaaaaaaaa!"
"Call 911 or any emergency hotline! Faster!"
"Waaaaaaaaaah! I've seen a tarantula before! Hell no!"
"Tarantula? May tarantula? Bakit may tarantula? Sinong nagdala ng tarantula?"
"I'm a guy but---OMG! I hate spiders!"
Bulalas ng mga kaklase ko. Problema ng mga 'yon?
I'm just finding my dog!
Yung kararating ko namang kaklase ay naka-kunot lang ang noo.
"Anong meron?" tanong nito sa akin.
"Hindi ko kasi alam kung nasaan na yung tarantula ko---"
"Wait---what? Aaaaaaaaa!" sigaw nito sabay takbo habang nakataas pa ang kamay palabas ng room.
These freakin' rich kids are so unbelievable. What's wrong about asking?
"Oh God!" sigaw ko sa sobrang inis. "What the hell is wrong with you?"
Pagpasok ni Lala ay hawak nito si Tarantula kaya napa-takbo ako sa kanila.
"Saan mo dinala si Tarantula, Lala? Nag-alala ako!" napatingin naman sa akin ang mga nagpa-panic kong kaklase.
"T-Tarantula is a dog?!" singit ni Queen Barrett.
"Yas, may problema ka?"
Napa-face palm naman ito at padabog na pumasok ulit sa room. Nagsipasukan na ang lahat with their face relieved.
"Duh? I'm not afraid of spiders!"
"What the fuck was that? I thought it's really a spider!"
"Aso lang pala! Goddamn it, Crossini!"
Medyo natawa ako.
This people are really dumb asf. Uso rin kasi magtanong minsan. Tsk.
