Kuba i Krzysiek poniekąd mi wybaczyli, moje relacje z Kubą można określić teraz jako "nowo poznani" a z Krzyśkiem jako "rodzeństwo po przejściach". Minęły dwa lata więc widzę że oboje się zmienili, jak ja sama. Krzysiek i Kuba wydorośleli, od przyjazdu nie widziałam ich już wygłupiających się a może tylko udają i kiedy wychodzą na spotkania to tak naprawdę idą na imprezę. Brat Kuby... Maciek nie odzywa się, nie pytałam co z nim bo nawet nie wiem kogo zapytać. Wzdycham i kieruje się do pokoju Krzcha, pukam w drzwi i kiedy słyszę "proszę" wchodzę. Krzysiek stoi do mnie tyłem bez koszulki, norma. -Co jest? - pyta -Co robisz? - wzdycham -Szykuje się a ty? Coś się stało? - pyta I odwraca się w moją stronę -W zasadzie chciałam spytać czy wiesz co z Maćkiem? Ale to już chyba nie ważne - mówię i chce wyjść z pokoju -Wyjechał, do jakiejś dziewczyny - odpowiada - zaczekaj - mówi łagodnym głosem - pomożesz mi? Odwracam się w jego stronę i odpowiadam -Jasne, a co to za okazja? -Zuza... Randka... Próbuję wyczaić czy mogę się jej oświadczyć - zerka na mnie -O Jezu... To ta niebieska koszula - wskazuję - cieszę się że wam się układa -Też się z tego cieszę - odpowiada - tobie też się ułoży - odpowiada i wychodzi z pokoju dając do zrozumienia że już musi jechać
Z tego co wiem to reszta ekipy jest na imprezie, sama nie wiem co ze sobą zrobić więc siadam w salonie na podłodze i wpatruje się w pusty ekran. Gdybym nie wyjechała to wszystko może potoczyło by się inaczej, nadal miałabym Kubę i zaufanie Krzyśka. Maciek by się do mnie odzywał, a po moim powrocie straciłam to wszystko, urwałam kontakt z każdym a wybrałam osobę która oberwała najbardziej. Wybrałam brata mojego byłego chłopaka by wiedział o tym co ja wyprawiam, Maciek mógł się wyglądać. Niebezpiecznie było kiedy przyjechali do tego miasta w którym mieszkałam, kilka razy widziałam chłopaków ale oni mnie nie. To wszystko jest przeze mnie... Po mojej twarzy spływają łzy, nie chce płakać. Miałam być twarda a znowu nie wychodzi, -Klara? - do pomieszczenia wchodzi Kuba -Kuba? Co ty tu robisz? Nie jesteś na imprezie? - pytam i wycieram łzy z twarzy -Przyjechałem tu i nie jestem, nie mam ochoty. Co jest? - pyta i siada obok mnie - ej Candy no? -Nadal tak na mnie mówisz? - pytam załamanym głosem - zniszczyłam wszystko - na nowo wybucham niekontrolowanym płaczem Słysze jak Kuba wzdycha a potem przecięga mnie na kolana i przytula -Będę mówił tak bo cię kocham i może da się to wszystko naprawić?
Siedzieliśmy tak dość długo -Jesteś głodny? - pytam jakoś muszę rozluźnić atmosferę -Trochę a ty? - pyta i kładzie mnie obok niego -Bardzo - mówię -Zaczekaj zamówię coś - oznajmia i wstaje
Przechodzę z podłogi na sofę i kładę się na niej, patrzę się w sufit czekając na Kubę. Telefon leży na stoliku a obok mnie pojawia się Kuba grzebiąc w telefonie. -Będą jakieś koncerty? - pytam robiąc mu miejsce -Będą - uśmiecha sie - nie przeszkadza ci jak odpale telewizję? - pyta -Jasene że nie - uśmiecham się i sięgam po telefon w którym mam już dość duży spam
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
/quebohombre/ Ciekawe @klara2nacka
×Możliwość komentowania wyłączona×
Patrzę na Kubę który mimo tego że ogląda jakieś wiadomości na twarzy ma lekki uśmiech
