𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟏

BÖLÜM~32

"Beni bırakacağını bilseydim, dünden razı gelmez idi gölüm gönlüne."

#Unuturum Elbet-Rafet El Roman

Hızla yere çöktün. Şuan deli gibi ağlıyordun. Ellerin yüzünü siper almıştı. Gözlerini hafif araladın ve bileğinin iç tarafında bulunan Jeon Jungkook yazısını gördün.

Kalbinden kalp gitti.

Etrafına toplanıp tomarla soru soran insanları  es geçtin ve hızlı hızlı yürüyen Jungkook'a koştun.

Tamamı ile önünde durdun ve ilerlemesini kestin.

Ellerini göğsüne yerleştirdin ve tamami ile durmasını sağladın.

"Dur, yalvarırım dur."dedin.

"Y/N, çekil önümden rezil ediyorsun bizi."dedi.

Bizi. İşte bu kelime öncekilerinden o kadar uzaktı ki... Soğukluğu bedenini dondurmaya yetiyordu.

"Açıklamama izin ver lütfen. Hiç bir şey göründüğü gibi değil."dedin ağlamaya devam ederken.

"Ben gördüğüme inanırım. O an dudaklarına kapandın lan adamın!"dedi.

"Asla! Benim dudaklarım senden başkasını kabul etmez."dedin.

"Tabi ya, gördük nasıl kabul etmediğini."dedi büyük bir alayla.

"Y/N seni dinlemek istemiyorum. Değil dinlemek, yüzünü dahi görmek istemiyorum!"dedi ve seni kenara büyük bir güçle itip yürümeye devam etti.

Sen ise düşmüş, kolunu masanın bacağına vurmuştun. Ama bunu umursamadın. Hızla ayağa kalktın. Arkasından koşuyordun. Fakat o da koşuyordu.

"Jungkook! Kalbim sana muhtaç!"dedin bağırarak.

"Gitme n'olur,sana daha yeni kavuşmuşken yapma!"dedin son bir kez.

O an çoktan daireye gitmişti.

Sende arkasından girdin. Odanıza yöneldi. Bir kaç dakika önce sizin olan odanıza... Dolabı açtı ve kıyafetlerini duvar dibinde duran boş bavula doldurmaya başladı.

"Ne olur bırakma beni, dinle beni ya, 2 dakikanı almaz."dedin ama seni duymamazlıktan geldi.

İlk kez bu kadar odun ve buz gibi davranıyordu.

"Biz-"sözünü sertçe kesti.

"Biz diye bir şey yok tamam mı? Onu o mercimek beynine sok!"dedi bağırarak. Sözleri olağanca kalbini kırmıştı.

"Nasıl ya? Nasıl bu kadar kolay sildin?"dedin saçlarını geriye atarken.

"Ben değil, sen sildin."dedi eşyalarını doldurmaya devam ederken.

"Anlamıyorsun! O beni aniden öptü, ben ister miydim böyle olmasını? Allah aşkına bir söyle, ben bu kadar cani biri miyim?"dedin. Kızmaya başlıyordun.

"Bende öyle değil diyordum ama ne garip gözlerine bakmaya kıyamadığım kadın, bana en büyük darbeyi vuruyor."dedi bavulunu kapatarak.

Ardından hızla indirdi ve kapı eşiğine geldiğinde durdu. Arkası dönük bir halde konuştu.

"Unutma, bizi ayıran sensin güzelim."dedi ve hızla evden çıktı.

O an yere kapaklandın.

"Jungkook!"dedin son bir ümitle bağırırken.

"Neden? Neden, Allah'ım? Neydi günahım? Onu benden alacak kadar ne yaptım?"dedin boş tavana bakarken.

Ellerini hoyratça saçlarına daldırdın. Büyük bir güçle sıkmaya başladın.