𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟏

KİM TAEHYUNG

ÖZEL BÖLÜÜM!!

Biliyoruz ki bu gün Taehyung'un doğum günüü.

30 Aralık...

Bu bölüm sadece kutlama amaçlıdır. Şuradan iki laf söyleyip sizi bölümle yalnız bırakacağım.

Seni çok seviyoruz Taehyung. İyi ki seni tanıdık, iyi ki sevdik. Bu yaşının da sana uğur getirmesini diliyorum. Unutma! Biz ARMYLER seni hep seveceğiz. O ayrılık konuşmasında.... Bizim için döktüğün o gözyaşlarının her biri için sana teşekkür ediyoruz. Bizimle olduğun için teşekkür ediyoruz. İyiki doğdun. Nice yaşlara.... 💞

Türkiye'deyim. Sena'nın yanındayım. Ve bugün, ona tekrar beraber olmayı, onu asla unutmadığımı, yerinin kalbim olduğunu ve tekrar bana dönmesini isteyeceğim. Ona bir mesaj yazarak burada olduğumu söyleyeceğim.

Taehyung: Sena... Buradayım. İstanbul'da. Yanında. Seni burada kaldığım otele davet ediyorum.
(17:10)

Sıkıntı ile nefes verdim. Çok heyecanlıydım. Onu çok üzmüştüm. Ve hepsi yanlış anlaşılmadan ibaretti. Bunun da farkındaydım. Duydum ki, Y/N ve üyeler Jungkook'un geçmiş, unutulmuş doğum gününü kutlamışlar. Orada olmak isterdim. Umarım benim doğum günümde de aynı şekilde kutlarlar. Acaba şuan ayın kaçı? Doğum günüm yaklaşmış mıdır? Hiç sanmıyorum. En son baktığımda daha 2 haftam vardı. Her neyse, şimdi önemli olan Sena.

Çok geçmeden mesaj geldi.

Ceylan'ım: Biliyorum. Ben de seni, bizim eve davet ediyorum.
(17:12)

Ne? Nasıl bilebilir ki? Aslında şuan akşamdı. Kış olduğu için çabuk akşam oluyordu. Kendimi çok iyi gizlediğimi sanıyordum. Lanet olsun! Görmüş beni. Ama bir yandan da beni evine çağırıyordu. Bu iyi birşey miydi?

Tabi ki.

Taehyung: Şimdi mi geleyim?
(17:13)

Hızla cevap verdi.

Ceylan'ım: Evet.
(17:13)

Taehyung: Evini tarif et. Bilmiyorum.
(17:13)

Ceylan'ım: Kötü bir yalancı olduğunu söylemiş miydim?
(17:14)

Taehyung: Peki. Geliyorum.
(17:14)

Ceylan'ım: Bekliyorum.
(17:14)

Zaten yakındım. Evlerinin karşısında bir park vardı. Sena'nın odasının camı, tam da parkın olduğu yere bakıyordu. Bu sebeple burayı tercih etmiştim zaten. Hızla kalktım. Son bir kez camlarına baktım.

Oradaydı.

Bana bakıyordu. Son günlerde ağlamıyordu. Sanırım önceden öğrenmişti burada olduğumu.

El salladım. O da salladı.

Ben de daha fazla oyalanmadım ve direkt sitenin içine girdim. Birinci katta oldukları için kolaylıkla bulmuştum. Üzerimi ve saçlarımı da düzelttikten sonra kapıyı çaldım.

Kapıyı bir bayan açtı.

"Yanlış geldim galiba."dedim.

"Ben Sena'ya bakmıştım."dedim.

"Ben annesiyim."dedi kadın.
Uwa! Rezil olmuştum.

"Sena... Beni çağırmıştı da..."dedim utana sıkıla.

"Demek Sena benden habersiz eve erkek çağırıyor."dedi kadın.

Eyvah! Bittik biz.

"Neyse evladım geç sen içeri. Gösteririm ben Sena'ya."dedi kadın.