POV Luna
Ik word wakker van de zon die binnenschijnt in de kamer. Ik trek mijn deken over mijn hoofd omdat ik niet snel aan licht kan wennen. Ik voel me prima, tot er ineens terugkomt wat er gisteren gebeurd is en een vlaag van verdriet en woede komt in me op. Ik kan een traan niet bedwingen en dus stroomt die eenzaam over mijn wang. Ik voel me verraden, iedereen zal denken dat ik overdrijf maar eigenlijk... Ben ik nog niet over HEM heen. Opeens word ook Kim wakker en als ze mijn glanzende ogen ziet rent ze naar me toe en knuffelt me stevig. "Je dacht een hem hé?" vraagt ze bezorgd. ik knik in de knuffel en ze trekt me steviger tegen zich aan. Kim was altijd al degene waarmee ik kon praten en huilen. Ze heeft me altijd gesteunt. "Rustig, alles is goed. Daniel heeft een mooie toespraak van mij gekregen" ik moet lachen om haar uitspraak, dus nu ben ik zo wat aan het ween-lachen. "Daar is je lach, waar iedereen van houd" hoe kan ze het? Mij altijd blij maken... "Ik ga me aankleden" zeg ik na even zo gezeten te hebben. Ik kijk op de klok en zie dat het al acht uur is, over een halfuur vertrekken we naar België! Ik loop naar de badkamer en maak me klaar ik heb dit aan:
Ik kijk in de spiegel en zie dat ik er echt niet goed uitzie, mijn ogen zijn rood, mijn haar is warrig en mijn mascara is uitgelopen. ik fix het een beetje en ga mijn spullen halen. Als ik beneden aankom, komt Jonah naar me toe en doet teken dat ik in zijn rug mag springen, dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik spring er in.
Ik zit in mijn bunch in de bus te spelen met Kayla en Kim (het is niet echt spelen maar je snapt me wel) en de rest is op de playstation spelletjes aan het spelen wat wij ongeloofelijk saai vinden, ik heb niks meer tegen Daniel gezegd en ben ook niet van plan om dat te doen. "LUNA" zwaait er ineens voor mijn gezicht. "zooow, waar zat jij?" eerst kijkt ze me vragend aan maar dan herpakt ze zich. "Daniel" zucht ze en ik krijg weer tranen in mijn ogen. "NIET AAN LUCAS DENKEN" beveeld ze me, slim Kim. Nu denk ik er zeker aan, Lucas was voor twee jaar mijn vriendje, tot ik hem betrapte in bed, met mijn (toen nog) beste vriendin. Het brak me, maar het ergste was dat hij er geen spijt van had en me lang daarna bleef uitschelden, ik raakte in een depressie. En dankzij de meisjes ben ik terug, mijn gekke zelf geworden. Zonder dat ik het merkte begon ik weer te huilen, Kayla kwam op mijn schoot zitten en Kim knuffelde ons. Zo bleven we even zitten en toen besloten we een film te kijken, al snel vielen mijn ogen toe en zakte ik in een droomloze slaap...
POV Kim
Luun sliep en ik kroop uit haar bunch, Daniel heeft alle herinneringen aan Lucas bovengehaald. Ze heeft dringend afleiding nodig. Ik ging bij de rest zitten en stuurde naar alle meisjes dat ze mee moesten komen, zodat de jongens het niet doorhadden. Maar de subtiele kinderen dat het zijn zeggen ze allemaal tegelijk dat ze naar het toilet moeten. Jonah kijkt bezorgd maar ik bevestig dat alles oké is met Luna. "Wat is er?" vraagt Brittany als eerste. "Daniel heeft alle herinneringen aan Lucas bovengehaald" zucht ik. "o-ow" dat is voorlopig het enige wat Lisa nu zegt. Ze wil boos naar Daniel lopen maar Ava houdt haar tegen. "Wie is Lucas?" Ow ja, vergeten. "Lucas is Luna's ex, ze betrapte hem in bed met haar beste vriendin en maakte het uit, Lucas had geen spijt en bleef haar maandenlang uitschelden. Ze raakte in een depressie waar wij haar hebben uitgeholpen" zeg ik wijzend naar mij, Lisa en Britt. "wow, heavy" zegt ze. Lisa heeft weer tranen in haar ogen, die vriendin was als een zus voor haar en Luna, ook Lisa heeft het dus nog niet volledig verwerkt. Ik knuffel haar, dan stormt er iemand binnen. "WAT IS ER GEBEURD?" o-ow, Jonah stond ons dus blijkbaar af te luisteren. Lisa begint te huilen en Corbyn loopt naar haar om haar te troosten. "Jonah, rustig" ik probeer hem te kalmeren, maar dat lukt niet zo goed. "NEE, EEN VAN MIJN BESTE VRIENDEN HEEFT MIJN BESTE VRIENDIN, MIJN ZUSJE GEKWETST EN DAARDOOR DE SLECHTSTE HERRINERING VAN HAAR LEVEN TERUGGEROEPEN" schreeuwt hij. "Het is oké, ik word heus niet terug depressief." zegt Luna ineens van uit de deuropening. Ik kijk naar de meisjes en we trekken haar in een groepsknuffel.
Nadat iedereen wat is afgekoeld hoor ik snikken komen uit de bunch van Daniel. Ik loop erheen en ga naast hem zitten. "ik heb zo een grote fout begaan" snikt hij. "kijk, ik denk niet dat ze nog een relatie met je wil, ze kan koppig zijn, maar jij hebt haar slechtste herinnering terug naar boven gehaald. Kijk, ze is een goed mens en zal je wel vergeven, want als er een ding is dat zij wel weet is dat iedereen fouten maakt." hij kijkt me hoopvol aan en knikt dan. Ik klim uit zijn bunch en kijk met Jonah naar een film. Daarna val ik in slaap in Jonah's armen
JE LEEST
Schoolreis { Ft. Why Don't We}
FanfictionLuna zit in het vijfde middelbaar en gaat dit jaar dus ook op buitenlandse reis. Omdat in Luna haar richting niet zoveel leerlingen zitten gaan ze naar Los Angeles, Luna droomde hier al haar hele leven van.... Maar de reis zou heel haar leven verand...